Vakantie Moskou en St. Petersburg (2)

Warm water is ’s ochtends schaars blijkbaar, het werd een koude douche. En ontbijten vlak voor het einde van het ontbijt blijkt ook niet zo’n goed plan – de boel verdwijnt ongeveer onder je ogen, maar wat we kregen smaakte prima. Morgen maar wat vroeger opstaan.
Iets heel positiefs was het weer; de voorspellingen zoals die op internet te vinden waren gingen uit van regen, maar de zon scheen volop, en dat bleef ook zo.

Het eerste doel voor vandaag was het mausoleum van Lenin; na het ergens in bewaring geven van de fotocamera’s en een uur in de rij staan konden we eindelijk naar binnen. Stil staan is verboden, dus binnen 2 minuten sta je weer buiten.
Het is en indrukwekkende ervaring; je gaat van een hele lichte buitenwereld naar een stel heel donkere trappen, en komt vervolgens langs Lenin. Zijn hoofd en handen zijn zeer levensecht, de rest van zijn lichaam komt wat onnatuurlijk over.

Overigens was het nu, overdag, wel erg toeristisch…
Wat ook opviel was dat veel russen al rond het middaguur aan het bier zitten, en gewoon met grote flessen en blikken bier over straat lopen en drinken, zowel mannen als vrouwen. Niemand drinkt in het openbaar sterke drank.

Vervolgens zijn we een winkelcentrum ingedoken; daar zijn allerlei westerse artikelen te koop voor prijzen die boven de nederlandse liggen!

Met de metro zijn we naar een willekeurige halte buiten het centrum gereden. De halte bleek bij het Locomotiv stadion te liggen, een voetbalstadion dat ter ere van de spoorwegwerkers is gebouwd. Ook was er een grote overdekte markt waar veel, heel veel, leren jacks en schoenen te koop waren. En vele opdringerige verkopers. Nergens stonden prijzen op – je moet dus onderhandelen.

Met lege handen zijn we uiteindelijk vertrokken richting het treinstation waar we morgen gaan vertrekken naar St. Petersburg – dit om verrassingen te voorkomen. En dat was maar goed ook, want het duurde even voor we het juiste station gevonden hadden – er liggen drie vlak bijelkaar!

Daarna naar ‘ons’ terrasje voor wat bier. En daarna op zoek naar eten.
Er zou een Thais restaurant in de buurt van het hotel zijn, maar dat was toch nog een heel eind lopen. Eenmaal aangekomen bleek die dicht te zijn! Het was ondertussen ruim na 10 uur, en tja, waar kun je dan nog eten… Op de terugweg vonden we nog het restaurant Riviere, een restaurant met franse keuken.
Het bleek een, voor russische begrippen, zeer duur restaurant waar de prijzen in dollars waren; we hebben er heerlijk gegeten. Oh, en afrekenen ging weer in roebels…

We hebben hierdoor ontdekt dat de huisnummering wat anders gaat dan in Nederland – de nummering is per blok. Als je bij nummer 1 bent, en je moet naar 11, dan is dat een heel eind dus.