Het is vandaag zaterdag en Monique heeft een vrije dag; John zit nog steeds vast op een vliegveld elders in Nepal en het is onduidelijk of hij vandaag thuis zal komen.
Monique neemt ons eerst mee naar Pashupatinath, een staatstempelcomplex. Veel Nepalezen bezoeken deze heilige plaats en op de weg ernaartoe staat het dan ook vol met allerlei stalletjes met wat wij prullaria zouden noemen, en vele tentjes met hapjes eten. Het echte heilige gedeelte mogen wij niet in – hindu’s only. Desondanks was er genoeg te zien; er loopt een rivier door het dorpje waarin veel gezwommen werd door kinderen. Tijdens onze wandeling werden we aangeklampt door een jongen van elf die graag een praatje met ons wilde maken. Dit gebeurt wel vaker en meestal draait het erop uit dat zo iemand geld van ons wil, maar deze keer niet. Hij was uiterst vriendelijk en bleek buitenlands geld te sparen; hij mistte nog een 50 eurocent munt en toen ik hem een gaf wilde hij mij drie keer 20 cent terug geven – dat hoefde uiteraard niet.
Het is trouwens opvallend hoeveel kinderen van Nederland weten, ze kennen bijvoorbeeld vaak Maxima en haar drie kinderen, de hoofdstad, de politieke hoofdstad en ze weten hoe hoog het hoogste punt van Nederland is.

Vervolgens zijn we naar de tempel Bouda gewandeld, een mooie grote tempel in de buurt. Het leuke van op stap met Monique is dat je ook veel achtergronden te weten komt, niet alleen over tempels enzo maar ook dingen uit het normale leven van Nepal. Zo is er een chronisch gebrek aan brandstof, soms zien we een enorme rij brommers en motoren staan, dat betekent dat een tankauto onderweg is en dat binnenkort getankt kan worden – zolang de voorraad strekt.
Stroom wordt op vaste tijden uitgeschakeld per gebied omdat niet alle gebieden tegelijk van stroom kunnen worden voorzien. Water is er enkele uren per week, dan is het zaak om zoveel mogelijk water uit het net te ‘zuigen’ met pompen om je eigen waterreservoirs aan te vullen om de rest van de tijd te overbruggen.

John blijkt inderdaad eind van de middag thuis te komen; na een hartelijk ontvangst en een geplande stroomuitval zijn we ergens lekker gaan uit eten; het kostte wel 15 euro per persoon inclusief alles; voor ons een schijntje, voor Nepalezen een kapitaal.
Onderweg naar huis regende het pijpestelen, wegen waren veranderd in rivieren; gelukkig bracht een taxichauffeur ons keurig en veilig thuis, hij komt ons morgen om zes uur ook weer ophalen voor onze trip naar Chitwan.

[smugmug url=”https://fotos.sietse.nl/hack/feed.mg?Type=gallery&Data=5795808_PWrRF&format=rss200″ imagecount=”100″ start=”1″ num=”100″ thumbsize=”Th” link=”lightbox” captions=”true” sort=”true” window=”false” smugmug=”true” size=”M”]