Volgens de papieren moeten we liefst 3 uur van tevoren inchecken voor South African Airways, we zorgen er dan ook maar voor dat we ruim op tijd weg zijn want ook de auto moet nog ingeleverd worden.
Dat inleveren ging wel erg snel, we hoeven nergens voor te tekenen, we krijgen geen inleverbewijs en we hebben geen idee of we een naheffing krijgen voor bijvoorbeeld benzine en auto schoonmaken. Bij het ophalen van de auto heeft Vincent getekend voor een credit card autorisatie, we zullen later ontdekken wat daar daadwerkelijk van afgeschreven is.
Inchecken voor onze drie vluchten Kaapstad – Johannesburg – Londen – Schiphol gaat vlot en de bagage zal als het allemaal volgens plan gaat op Schiphol worden afgeleverd.
Het is dinsdagavond en dus filmavond. Geen sneak maar de film The Green Lantern voor mij (een zesje, een iets te standaard buitenaardse wezens film).
Slapen mag pas na middernacht – dan is Vincent jarig!
Ik ben blij dat er tijdens ons verblijf in Zuid-Afrika niks raars voorgevallen is, iedereen praat altijd over de (on)veiligheid van het land. Zelfs ons reisbureau wilde alleen maar dingen voor ons regelen als we konden bewijzen dat we een reisverzekering hadden.
Overal word je gewaarschuwd niet te avontuurlijk te worden: ga niet over donkere paadjes, ga niet ’s avonds buiten een een plaats lopen, let goed op je spullen. In Knorhoek hadden we bijvoorbeeld ’s avonds best wel naar een restaurant willen lopen maar het werd erg afgeraden.
In de iets grotere plaatsen zie je overal beveiliging, in Kaapstad in bepaalde delen zelfs op elke straathoek. Tijdens de carnavalsoptocht stond aan beide kanten van de route om de twintig meter iemand met een geel hesje en een wapenstok.
De eerste avond in Kaapstad zagen we vanuit het restaurant waar we aten gelijk al een vechtpartij, de voorlaatste avond zagen we er nog een.
Veel grotere huizen hebben stevige muren met daarop bedrading die op spanning staat. Als ergens een toegangspoort voor auto’s is staat er altijd bij ‘wacht met doorrijden tot het hek gesloten is’. Aan dat soort dingen merk je echt dat er iets aan de hand is met de veiligheid. Johannesburg schijnt nog veel erger te zijn dan Kaapstad.
Een vrouw die woont in Kaapstad vertelde dat ze een van de spannende dingen van de stad vond dat ‘je altijd over je schouder moet kijken’; ze drukte ons ook op het hart om maar vooral niet iets spannends te gaan doen als naar het oude ‘zwarte’ gedeelte te gaan om een jazz cafeetje te bezoeken.
Dat allemaal gezegd hebbende heb ik me op een enkele keer niet echt bedreigd gevoeld, je bent er wel veel mee bezig, al was het alleen maar omdat je zoveel mensen in gele hesjes ziet.
Nog iets over werkgelegenheid, ik moet vaak denken aan Thailand waar heel veel mensen werk doen waarvan wij vinden dat dat toch anders kan. Het is een soort werkverschaffing, het is ongelofelijk met hoeveel mensen ze bijvoorbeeld de straten schoon houden. In Stanford zagen we zeven mensen met zijn allen de straat aanvegen, 3 aan de ene kant, 4 aan de andere kant: 3 vegers, 2 met een schep en 2 met een vuilniszak. Dat werk doet in Nederland 1 persoon op een borstelwagentje en dat vele malen sneller.
Het verbaasde me ook elke keer weer in restaurants hoeveel mensen in de keuken en in de bediening staan. Personeel is blijkbaar goedkoop.
[smugmug url=”https://fotos.sietse.nl/hack/feed.mg?Type=gallery&Data=21157116_22Njwz&format=rss200″ imagecount=”100″ start=”1″ num=”100″ thumbsize=”Th” link=”lightbox” captions=”true” sort=”true” window=”false” smugmug=”true” size=”M”]