Als we wakker worden is het eerste natuurlijk kijken naar het weer. De afgelopen dagen werd voor vandaag goed weer verwacht, maar nu op de dag zelf worden toch op veel plekken buien verwacht. Ook komt een buiengebied van Kopenhagen richting Malmö, gaan we er problemen mee krijgen of niet? Ziedaar het eerste waterprobleem van vandaag, hoe gaat het weer zich ontwikkelen.

We trekken er ons niks van aan en gaan na het ontbijt richting Centraal Station van Kopenhagen voor de treinreis naar Malmö, vertrek 10:22. Die verloopt voorspoedig, om 11:12 staan we in Malmö. We lopen naar de bus die ons naar het vliegveld moet brengen en je houdt het niet voor mogelijk, Vincent en ik zijn de enige passagiers, en hij vertrekt zodra we ingestapt zijn. Om 12 uur zijn we al op het vliegveld.
De landing plus overnachtingen blijken ongeveer 120 euro gekost te hebben, niet goedkoop maar ach, als je het uitmiddelt met alle gratis landingen en vliegtuigovernachtingen die we op andere velden gehad hebben dan vind ik het wel prima. Het wordt lastig als de vrouw achter de balie zegt dat de landingsbaan tot vanmiddag tegen vier uur dicht is! Inderdaad – als ik de NOTAM’s erbij haal blijkt de grote baan tot eind van de middag gesloten te zijn, de kleine baan is wel open en die is voor mij lang genoeg. Dat wordt hem dus.
Vliegplan indienen met als vertrektijd half twee, en op naar het vliegtuig.

De tassen worden door de scanner gehaald, onze zakken moeten leeg en wij moeten door de beroemde metaaldetectorpoortjes. Alles mag gelukkig mee waarna we per security auto naar het vliegtuig gebracht worden.
Daar roep ik de toren op met het verzoek voor brandstof, ze gaan het voor me regelen.
Ik kijk ondertussen naar de tanks, standaard procedure voor de eerste vlucht van de dag is kijken of er water in de brandstoftank zit – dat wil je niet want daar vliegt een vliegtuig niet op. En wat blijkt: in de rechtertank zit veel water. Ziedaar waterprobleem twee.
Ik haal wel vier of vijf buisjes water uit de tank, daarna lijkt het op te houden. De andere vijf drain-punten laten geen water zien, ook niet na herhaaldelijk proberen; alleen zo nu en dan nog een paar druppels uit de rechtertank.
De tankauto komt langs, en voorziet ons van 60 liter brandstof. Weer kijken of er water in de tank zit, het blijft bij enkele druppels.
Ik besluit dat het nu goed moet zijn, en durf het aan om de tocht te beginnen.

Na het starten van de motor weer een probleem: de GPS van het vliegtuig is niet te lezen want de schermverlichting staat helemaal donker. Dat heb ik vaker meegemaakt maar ik weet niet meer wat de oplossing was. Ergens in de menu’s is een optie om de verlichting aan te passen maar die is niet te vinden omdat het scherm totaal niet te lezen is. Ondertussen staat een volgauto voor me klaar die voor me uit wil rijden om me naar de korte baan te loodsen, ik mag niet op eigen houtje taxiën vanwege de werkzaamheden aan de grote baan.
Wat te doen met de GPS? Ik wil echt niet zonder dat ding vliegen. Dan krijg ik een helder idee, ik gebruik mijn iPhone als zaklantaarn – dan is met enige moeite het menu op de GPS te lezen, en krijg ik de helderheid weer zoals het hoort!

Al die tijd heeft de motor op de rechter tank gedraaid en is niet afgeslagen, veel water komt er kennelijk niet meer uit. Toch besluit ik op de linker tank te starten voor alle zekerheid. Daarnaast moeten we 3x een grote watervlakte oversteken (zie route hieronder) en water is geen goede plek voor een noodlanding (ziedaar waterprobleem drie), mocht er zich toch een probleem voordoen. Dus takeoff op de linker tank, en die blijft daar tot ver na de eerste wateroppervlakte.
Toch moet ik er een keer aan geloven, en ruim voor de tweede watervlakte draai ik de tank op rechts – en nu afwachten…
Er gebeurt niks bijzonders, de motor blijft gewoon draaien. Toch zet ik voor de tweede en derde watervlakte de tank op links, ik wil geen risico lopen.
Onderweg zien we veel regenbuien, maar we hebben geluk: ze liggen niet op onze route. Wel een paar keer nattigheid op de voorruit, maar het had veel erger gekund.

De eerste vlucht van vandaag brengt ons naar Sønderborg, behoorlijk westelijk in Denemarken; de vlucht duurt mede door de tegenwind bijna 2 uur. Het is een onverwacht groot veld, maar we blijven er niet lang. Natuurlijk is er geen restaurant, de lunch bestaat weer eens uit een paar koekjes.
Hiervandaan willen we naar Itzehoe in Duitsland vliegen, maar als ik het veld bel wordt er niet opgenomen. Ik haal de NOTAM’s erbij en wat blijkt: het veld is enkele dagen gesloten in verband met een evenement! Dan maar een ander veld zoeken, de tweede vlucht brengt ons naar St. Michaelisdonn. Vliegplan indienen en wegwezen.

Tegen half zes staan we op St. Michaelsdonn, traditiegetrouw binden we de kist aan de grond vast en lopen naar de toren. De havenmeester is er niet maar er zijn wel wat andere mensen. Ik vertel dat we een nachtje blijven en een hotel zoeken. Zegt een van de aanwezigen dat hij zo weg gaat van het veld en dat hij ons wel naar een hotel wil brengen. Ideaal. Betalen doen we morgen wel als de havenmeester weer tijd voor ons heeft.

Het stadje is een erg slaperig stadje; het hotel is keurig, heeft een uitstekend restaurant, heeft een sauna waar we nog even van genoten hebben, maar heeft als nadeel dat je maar 1 uur WiFi gratis krijgt. Daarna betalen voor WiFi – niet meer van deze tijd.

De route van Malmö naar Søndeborg:

De route van Søndeborg naar St. Michaelisdonn:

Zo laten we de kist achter