Sinds we samenwonen doen we elk jaar rond kerst en oud/nieuw een stedentrip, en dat is dit jaar niet anders. We zijn dit keer in Tel Aviv. Waarom? Geen idee; Rome en Athene maakten ook kans, maar het is dus Tel Aviv geworden.

Vanmorgen zijn we net als vorig jaar in de sneeuw richting CS Utrecht gegaan ervan uitgaande dat we een trein richting Schiphol konden nemen. Er komt een trein – maar ons wordt geadviseerd niet in te stappen in verband met een wisselstoring. Op naar een ander spoor voor een trein naar Amsterdam Amstel; daar pakken we dan wel een taxi. Maar terwijl we staan te wachten komt de melding dat de wisselstoring opgeheven is en dat we de volgende trein naar Schiphol kunnen nemen; dus weer naar een ander spoor.
De trein komt binnen en we willen de trein in stappen; zeggen de uitstappers tegen ons: hij gaat niet verder, en inderdaad: op de borden staat plotseling ‘niet instappen’. De maat is vol, en we nemen een taxi – net als vorig jaar.

Op naar de incheckbalie voor onze El Al vlucht 338 naar Tel Aviv. Je weet dat de beveiling streng is, maar toch blijft het opvallend hoeveel marechaussees met grote geweren rond de incheckbalie rondhangen. Bij de balie aangekomen krijg je een persoonlijk gesprekje (Vincent en ik samen met een Israeliër), die vooral gaat over de vraag of je je bagage alleen gelaten hebt, waarna je de koffers kunt afgeven.

De vlucht vertrekt redelijk op tijd, en we komen bij zonsondergang aan in Tel Aviv. Uit de automaat halen we een stapel Shekels (1 shekel is ongeveer 23 cent) en stappen we in de trein. Niet dat je weet waar je eruit moet, namen zijn alleen in het Hebreeuws geschreven en daar zijn we nog niet zo bedreven in (lees: helemaal niet). Gelukkig stond een kaartje van Tel Aviv in mijn iPhone en konden we met behulp van de GPS zien waar de reis naar toe ging; twee stations verder zijn we uitgestapt en zijn we per taxi naar het hotel gegaan.

Ons hotel heeft geen geweldig eigen restaurant, maar wel een deal met restaurant London aan het strand – als je daar gaat eten krijg je een gratis toetje.
We wandelen in het donker naar het strand en drinken wat bij een strandtentje. Daarna door naar London voor het avondeten. Het smaakt werkelijk heerlijk, maar de porties zijn zo groot dat we niet aan het toetje toekomen, we mogen de bonnen bewaren voor een andere keer.

Ons hotel heeft WiFi zodat we kunnen internetten. Nou ja, bijna; een aantal zaken werkt niet zoals mijn werk-email. De strandtent heeft ook gratis WiFi met hetzelfde probleem; bij restaurant London is ook gratis WiFi waar mijn werk-email dan weer wel werkt. Vreemd allemaal, maar wel opvallend op hoeveel plekken je gratis WiFi tegenkomt.

Lees verder →

Het is toch heerlijk hoor, je stapt naar buiten het zonnetje in en het is gewoon lekker warm! Ik ben geen wintermens en dit bevalt me prima.

Mijn reisleider Vincent heeft de dag uitgestippeld, we gaan eerst naar het Yizhak Rabin  plein waar Yizhak Rabin vermoord is. Het is niet een bijzonder plein om te zien maar hier is wel geschiedenis geschreven.

Vervolgens naar een plein met een waterval erop; het bijzondere van dit plein is dat het boven een grote autoweg gebouwd is.
En daarna naar de Carmel-markt. Het is een straat helemaal volgebouwd met marktkraampjes die vooral met prullaria gevuld zijn, gevolgd door veel keurig ingerichte groente- en fruitstandjes. Als we dan via een ander straatje terug willen lopen moeten we eerst langs een beveiliger en moet mijn tas open. Het ontgaat mij waarom je zonder beveiliging de drukke markt op komt, en je in een wat rustiger straatje wel gecontroleerd wordt.

Het weer is zo heerlijk dat we ook nog even naar het strand willen, alwaar we kwart voor vier aankomen. En dat is eigenlijk al te laat – het is winter en de dagen zijn kort. Aan het eind van de middag koelt het dan ook al snel af en lopen we tijdens zonsondergang naar een barretje aan het strand. De zonsondergang is prachtig, ik blijf maar foto’s maken.

’s avonds weer lekker gegeten in de stad, we hebben nu drie Israëlische maaltijden gehad, allemaal even smaakvol. Men heeft hier dezelfde gewoonte als in Amerika: als er teveel eten is dan gaat de rest in een doggy-bag mee naar huis.

Lees verder →

Morgen willen we met de bus naar Jerusalem, ter voorbereiding wandelen we naar het busstation om vertrektijden te onderzoeken. We vinden de plek en de bus blijkt elk kwartier te gaan; reserveren niet nodig. Er is ook een treinstation waar we even binnen willen kijken maar zodra we de bewaking zien, waarbij ook tassen gecontroleerd moeten moeten worden, haken we af.

Het plan was eigenlijk dat we nog even naar het strand zouden gaan maar de zon schijnt vandaag niet ondanks de uitstekende verwachtingen. Het wordt een lange wandeling.

Her en der in de stad vind je speciale fietspaden, en daar waar ze niet zijn mogen fietsers op het trottoir rijden. Dat is niet echt fijn, dat zijn wij Nederlanders absoluut niet gewend. Men fietst hier eigenlijk alleen maar op mountainbikes, niet op wat wij gewone fietsen vinden.
Een ander populair vervoermiddel is de elektrische step, al dan niet met een zadel. En die scheuren ook over de trottoirs.

Aan het eind van de dag komen de hardlopers tevoorschijn, vooral op de promenades voor de kust. Er zijn er maar weinig die echt goed hardlopen, de meesten hebben een totaal verkeerde stijl, het ziet er niet uit.

Israëliërs zijn echte mobiele eenheden, je hoort er niet bij als je niet loopt of zit te bellen, of als je zonder laptop op een terrasje zit. Dat laatste wordt nogal aangemoedigd door de gratis WiFi die op heel veel plekken aanwezig is. Je kunt zelfs vrijwel overal ‘public free wifi’ krijgen – alleen kan ik er niks mee, geen enkele site doet het. Misschien kunnen Israëliërs er wel wat mee.

We eten in een Frans restaurantje. Er werken twee jonge mensen die wel wat Engels spreken maar om een of andere reden komt niet over wat we willen. Ik heb al vaker gemerkt dat men ons maar moeilijk kan verstaan ondanks dat ik het idee heb dat ze wel Engels kennen – zal wel met de uitspraak te maken hebben.

Lees verder →

We gaan met de bus naar Jeruzalem, door vroeg op te staan halen we de bus van 10:15 en drie kwartier later staan we op het busstation van Jeruzalem. Het eerste deel van de rit is uitgesproken saai, maar zodra we de bergen in gaan wordt de omgeving mooier en mooier.

Vanuit het busstation is het nog een flinke tippel naar de oude stad. Het eerste stuk vanaf het busstation is niet aantrekkelijk, maar wat dichterbij de oude stad wordt het wat vriendelijker.
Op een gegeven moment zie je de muur verschijnen en moet je op zoek naar een van de toegangspoorten.

En dan komt de cultuurschok: eenmaal door de poort kom je in een oerwoud van smalle straatjes terecht aan beide kanten helemaal volgebouwd met winkeltjes. En er is nergens een vlak stuk te vinden, elk straatje heeft een helling.
We zijn begonnen aan de westkant in het Armeense gedeelte; het oude Jeruzalem bestaat uit vier stukken, een Armeens deel, een joods deel, een deel met moslims en een deel voor christenen. We zijn in alle vier delen geweest, vooral erg grappig om te zien dat het moslim gedeelte zo broederlijk naast de andere delen kan bestaan.

In het christelijke gedeelte staat de heilige kerk, een bijzonder bouwwerk met allerlei hoeken en nissen die allemaal een speciale betekenis hebben. Om de haverklap komt iemand voorbij om al die zaken te bewieroken. Het is een mengelmoes van allerlei stijlen.

Een ander deel dat je niet mag missen is de klaagmuur in het joodse gedeelte. Ik verwachtte een enorme lange muur maar dat valt tegen, het zal rond de 50 meter zijn. De meesten die bij de muur staan zijn de orthodoxe joden met hun zwarte kleding, hoed, lange baarden en pijpekrulletjes bij de oren. Het blijft een vreemd gezicht.

Het moslim heiligdom is alleen zondagochtend voor bezoekers geopend, verder alleen voor moslims. Om een of andere reden dacht men dat wij geen moslims waren.

We zijn aan de noordkant de oude stad uitgelopen en buiten de muren om naar Oost Jeruzalem gelopen. Daar zijn we de olijfberg opgeklommen en hebben we genoten van het uitzicht over de oude stad. Het zonnetje kwam er zowaar bij!

Toen tijdens de schemer nog een keer vanuit het zuiden de oude stad ingegaan. In de toren van David in het westelijke gedeelte bleek nog een licht- en geluidshow vertoond te worden en dat was erg leuk. Ik verwachtte een traditionele lichtshow waarbij met mooie kleuren een lichtspel getoond zou worden maar nee, dat was het niet.
De toren van David is een soort kasteel met een enorm openlucht gebied. We werden op stoeltjes gezet met uitzicht op grote stukken muur, torentjes, trappen en dergelijke. Vervolgens werden overal om ons heen films op de muren geprojecteerd – een fantastisch schouwspel. Thema van de film was Jeruzalem door de eeuwen heen.

Op de terugweg naar het busstation eten we nog wat in een prima restaurant, het eten is heerlijk maar de porties zijn zoals wel vaker buitensporig.

We hebben vandaag in totaal tegen de 20 kilometer gewandeld, vanavond lekker slapen.

(Klik op de links onder de routeplaatjes voor een beter overzicht).

Lees verder →

Lekker lui begin van de dag, pas om 1 uur ’s middags verlaten we het hotel voor een wandeling naar Jaffa, de oude havenstad aan de zuidkant van Tel Aviv. Het oude gedeelte doet denken aan Jeruzalem: smalle straatjes die nergens vlak zijn. Ergens hangt een enorme sinasappel met een sinasappelboom erop, de verwijzing naar de Jaffa sinasappels.

De eerste tekenen van de jaarovergang worden zichtbaar, restaurants beginnen met de aankleding. Wat ik ervan begrijp is dat ons oud/nieuw niet of nauwelijks gevierd wordt in Israel, het is geen Joods feest en dus wordt het niet uitbundig gevierd. Google vertelt ons dat de meeste restaurants iets proberen te doen, en wel in de vorm van besloten feestjes. Wij hebben niks geregeld, kijken hoe dat uit pakt.

’s Avonds wandelen we langs de kust naar het noorden; daar hebben we een paar dagen geleden leuke restaurants gezien. De zee is ruig, op een plek moet je tussen twee golven door over de weg rennen om niet nat te worden.
Bij het eerste restaurant dat we binnen stappen wordt gevraagd of we een reservering hebben. Nee. Ons wordt verteld dat het er een speciaal arrangement is en dat we mee mogen doen. 200 dollar per persoon, 13-gangen menu. We besluiten het niet te doen, ondanks dat op elke tafel een iPad staat.
Het tweede restaurant vertelt ons dat het een besloten avond is; we kunnen ons inkopen voor 20 euro per persoon en à la karte eten, of voor het speciale arrangement gaan en dan min of meer de hele avond verplicht blijven.
Ook hier bedanken we en komen we terecht bij de laatste optie in dit gebied. En die doen niet moeilijk, we kunnen gewoon bij ze eten. En zoals overal hier in Israel smaakt het heerlijk.

We sluiten het jaar af in een strandtent niet ver van ons hotel. We bestellen ruim op tijd 2 glazen champagne zodat we op het juiste moment kunnen proosten. Plotseling wordt de muziek zachter gedraaid en telt iemand van 10 naar 0; dan gaat de muziek weer hard. Dat was het, verder geen festiviteiten, geen ‘happy new year’ van ABBA ofzo.

Er is hier wireless, dus leuk om even online te gaan en mensen alvast een goed 2011 te wensen – we lopen een uur voor op Nederland.

Lees verder →