Deze avond is het laatste concert, overdag is er geen programma. Vincent is eerst met Ita kadootjes wezen kopen voor de vertrekkende bestuursleden, daarna zijn we gedrieen naar een afrikaans koffiehuis gegaan voor een lekker bakje koffie (iets wat de polen niet voor elkaar krijgen).
We waren niet de enigen, gaandeweg kwamen meer koorleden binnen.
Na de koffie hebben we de 303 traptreden getrotseerd van de toren van de Elisabeth kerk, daar waar ook vanavond het concert is. Eenmaal op de toren aangekomen hadden we een schitterend uitzicht over de stad.

Tijd voor avontuur: opstappen op tramlijn 24 en kijken waar we uit komen. Eindpunt bleek een enorme begraafplaats te zijn – zo groot dat er twee tramhaltes waren. De graven zagen er allemaal zeer verzorgd uit, en waren voorzien van vele bloemetjes. Het was er erg druk op de begraafplaats; er stapten veel mensen met grafkransjes uit de tram.
De terugweg hebben we gedaan met lijn 14 die een grote slinger door de stad maakte en ons weer redelijk dicht in het centrum afzette. Na een soepje bij een mexicaans restaurant zijn we nog even naar de sauna geweest, en vervolgens door naar de Elisabeth kerk voor het afsluitende concert.

Om zeven uur was er nog een korte repetitie; ik zat al in de kerk en kon dus meeluisteren hoe dat ging. De dirigent Wim instrueerde het koor dat ze goed moesten articuleren (dictie schijnt de vakterm te zijn); het was nog een beetje rommelig aan het begin van de repetitie en ik vroeg me af of de boodschap wel over kwam. Maar jawel – tijdens het concert stond iedereen heel erg te articuleren.
Om acht uur zat de kerk redelijk vol en kon het laatste concert beginnen. Ik vond dit de mooiste van de drie, dat kwam mede door de prachtige akoestiek in de kerk.

Na het zingen was er de afsluitende bonte avond, een gezellige feestavond waarbij een aantal leden van het koor hun andere talenten toonde. Alweer een gezellige avond.

Rond half een werd het tijd terug te gaan naar het hotel, hopelijk op tijd voor een afsluitend glaasje vodka. Vincent en ik besloten vooruit te lopen en alvast wat te bestellen. Maar helaas, toen we vijf voor een binnen kwamen was de bar al dicht. Na flink zeuren was hij dan uiteindelijk bereid nog 20 glaasjes in te schenken; het koor was ons dankbaar.