Naar de rots van Perce
Na prima pannekoeken als ontbijt begonnen we onze laatste stint naar Perce. Er was 155 kilometer te gaan, en dat hebben we geklaard in 2 uur. Hier waren gelukkig genoeg vrije kamers, dus zochten we een leuk hotel uit met uitzicht op zee.
Het weer is fenomenaal, er is gister een koufront over getrokken en daarachter is heldere droge lucht aangevoerd. De lucht is echt staalblauw en steekt prachtig af bij de donkerblauwe zee en de kleuren van het vaste land.

Voor de kust van Perce ligt een eilandje en een schitterende rotsformatie; als het eb is kun je er naar toe wandelen. Dat was vandaag van kwart voor drie tot kwart voor vier, en dat hebben we dus gedaan.
Voor de rest een rustige dag en ’s avonds lekker uit eten in een restaurant met typische Canadese bediening: zeer inefficient dus. Maar het eten was prima.

Al sinds gistermorgen zitten we zonder GSM, dat is in deze contreien blijkbaar nog niet volledig doorgedrongen. Dus mijn ouders maar eens ouderwets via een vaste telefoon en een telefoniste gebeld vanaf de hotelkamer. Ik ben me wel continu bewust van het feit dat ik niemand zomaar kan bereiken, en dat ikzelf onbereikbaar ben.
Ook het bijwerken van deze blog op internet loopt hierdoor vertraging op. Het zal tot overmorgen eind van de dag duren voordat ‘normale’ comminicatiemogelijkheden weer hersteld zijn – als het goed is komen we dan aan in Quebec.

[smugmug url=”https://fotos.sietse.nl/hack/feed.mg?Type=gallery&Data=15728752_CMcbe&format=rss200″ imagecount=”100″ start=”1″ num=”100″ thumbsize=”Th” link=”lightbox” captions=”true” sort=”true” window=”false” smugmug=”true” size=”M”]