De vrouw van het pension had ons niet zo vroeg verwacht: om acht uur stonden we zelf koffie en thee te zetten. Maar al snel kwam ze naar boven om de rest te doen.
Het is een prachtige dag vandaag, voor het eerst zien we een strak blauwe lucht. De voortekenen waren er gisteravond al, toen we naar ons pension liepen was het ook al grotendeels helder.

Na het ontbijt op naar de skiverhuur – voor het eerst echte skischoenen aan. Het zijn grote stevige dingen die je in de skihouding dwingen, namelijk licht gebogen knieën.
We bleken in een klasje van acht personen te zitten waarvan de meesten nog nooit geski’d hadden. Op de kinderhelling moesten we op de skies stappen en kon de les beginnen. En dat ging behoorlijk goed zelfs, de leraar was uiterst tevreden. Uiteindelijk hebben we in de 3 uur les meer gedaan dan normaal; morgen gaat het klasje verder (zonder ons uiteraard want wij gaan vanavond huiswaarts) en dan gelijk op de grote piste, zo goed vond hij het klasje!

Janna vertrok halverwege de les – de aantrekkingskracht van het ijs was te groot; ze is een uur of drie op het ijs geweest. De kwaliteit van het ijs is wisselend, er is een kort baantje van goede kwaliteit en een lange baan van bijna 5 kilometer,maar met veel slechter ijs. Mogelijk wordt morgen de lange baan vrijgegeven – kunnen de nieuwkomers toch nog schaatsen.

Na het skiklasje heb ik de ski’s ingeleverd ondanks dat ik dacht na de eerste les zelfstandig een iets stijlere helling te kunnen doen. Ik durfde het uiteindelijk toch niet aan. Ik heb me prima vermaakt met het skiën, mocht ik ooit weer op wintersport gaan, dan neem ik een vervolgles.

Op de deur van onze kamer hing een briefje: half negen ’s avonds komt de bus ons ophalen. Dat ging niet goed, we hebben bijna een uur en een kwartier buiten staan blauwbekken voordat we opgepikt werden…