We moeten weer vroeg op, kwart voor vijf worden we opgehaald om de trein van 1:04 (Moskou tijd uiteraard, 6:04 lokale tijd) te halen. Hij blijkt al om 5:43 te vertrekken, verwachte aankomsttijd in Ulaan Baatar is morgen 7:30.
Het kostte veel tijd vor we onze cabine in konden in treinstel 5, Mongolen hadden vele cabines ingenomen! We waren er al voor gewaarschuwd, je moet ze gewoon uit je coupe jagen. Nou ja, gewoon… Die lui hadden flink ingeslagen in Rusland en hun hele hebben en houden moesten de coupe’s uit en naar, uh, waar? Eerst maar in het gangpad, coupe na coupe werd ontruimd,en als je niet oplette namen ze gelijk een andere coupe in beslag. Na een tijdje konden we onze coupe betrekken, en nog veel later kwam er enige ruimte op de gang. Hoe dit zo allemaal kan is mij een raadsel – alle plaatsen zijn gereserveerd, hebben ze wel een kaartje? Ons wagon-vrouwtje stuurt ze er in ieder geval niet uit.

Deze mongoolse trein is veel minder luxe dan de vorige trein, het ruikt muf, de matrassen zien er niet uit. De coupe’s zijn iets kleinder omdat er een coupe per treinstel meer is dan in de andere trein.
We reizen vandaag met twee Fransen die met een wereldreis bezig zijn die een jaar gaat duren. De jongen spreekt alleen frans, het meisje spreekt redelijk goed duits.

Onze mongoolse medereizigers beginnen de gang weer vol te zetten en slepen allerlei dozen, pakketten en linnen continu heen en weer tussen de wagons, iets wat het grootste deel van de reis door blijft gaan. In de coupe naast ons zit een Engelse jongen in zijn eentje, dat wil zeggen: binnen de kortste keren zit er een heel contingent Mongolen, uiteindelijk is de jongen vertrokken naar een andere coupe. Een mongoolse dikke vrouw heeft de regie, we noemen haar Big Mama.
Toen onze conductrice (provodnica) in de gaten kreeg dat de cabine naast ons nu vol Mongolen zat kwam ze een kijkje nemen, en schudde haar hoofd. Dit kan toch niet! Vervolgens zie ik een hand met geld uit de coupe komen; de provodnica neemt het geld aan en loopt weg…

In Ulan Ude wordt onze electrische locomotief vervangen door een diesel-versie, gelijk na Ulan Ude houdt de electrische bovenleiding op en wordt het grotendeels enkel spoor. Dus geen enorme hoeveelheden tegenliggend vrachtverkeer meer.
De grens met Mongolie nadert, en de gangen raken weer leeg, de Mongolen zijn hun handelswaar her en der aan het verstoppen, naar ieders idee om de douane te omzeilen. Luiken in de vloer worden geopend en allerlei handelswaar verdwijnt onder leiding van Big Mama onder de grond. Alle vakantiegangers staan er met hun fototoestel bovenop ook al willen ze niet dat ze gefotografeerd worden.

Aan de russische kant van de grens is de verwachte stoptijd zo’n 3.5 uur. Eerst moeten we in de trein blijven totdat alle paspoorten zijn opgehaald; het is hier bloedheet, tegen de 40 graden. Na het ophalen van de paspoorten mogen we uit de trein, maar het is buiten nauwelijks koeler.
Na ongeveer 4 uur stil staan, de avond begint ondertussen te vallen en de temperatuur zakt iets, worden we weer de trein ingestuurd. De paspoorten komen uiteindelijk terug, en dan begint een grote zoekaktie naar onder andere verstekelingen, eerst onder de trein en later wordt iedere coupe uitgekamd. Ook de luiken in de vloer gaan open, Big Mama erbij staan, maar er gebeurt verder niets, behalve dat een van de mongolen plotseling van drie ramen de zonwering half naar beneden doet. He? Waarom? Als de inspecteurs bij hun coupe in de buurt komen staat onze conductrice plotseling bij de zonwering, en doet een van de drie 2x naar boven en beneden, ongetwijfeld een signaal over wat de mongolen te wachten staat…

Na de inspectie staan we nog een tijdje te wachten, en dan gaan we eindelijk op weg, helaas is het ondertussen al donker. Ook krijgen we weer een nieuwe diesel-locomotief.
Niet lang daarna staan we alweer stil: we zijn bij de grens zelf aangekomen (een hek onder spanning) en nu inspecteren Mongoolse grenswachters de trein van buiten. Daarna op naar het eerste Mongoolse station, verwachte stoptijd: anderhalf uur, en dat wordt redelijk gehaald. Weer allerlei controles, paspoorten inleveren en papieren invullen. En weer een nieuwe diesel-locomotief. De hele grenstoestand heeft bijna 8 uur geduurd, voor het grootste deel in een ontzettende hitte; om twee uur ’s nachts gaan we eindelijk naar bed, terwijl de Mongolen alweer met hun handel aan het heen en weer rennen zijn.

[smugmug url=”https://fotos.sietse.nl/hack/feed.mg?Type=gallery&Data=15716793_Ehs5E&format=rss200″ imagecount=”100″ start=”1″ num=”100″ thumbsize=”Th” link=”lightbox” captions=”true” sort=”true” window=”false” smugmug=”true” size=”M”]