Computers in het dagelijks leven in Cuba bestaan niet. Hotels hebben her en der een internet pc, maar verder is alles handwerk, bonnetjes schrijven en benadrukken dat het papiertje dat je krijgt, waanzinnig belangrijk is en dat je het goed moet bewaren.

Eerst geld halen, dat kan op een beperkt aantal plaatsen. Ik bestel 250 pesos met mijn creditcard, het bankmeisje gaat aan de slag met mijn kaart en paspoort, vult vanalles in, roept er iemand anders bij ter controle en even later krijg ik mijn geld. De 250 pesos kosten ongeveer 279 dollar.
Geldautomaten? Ze bestaan maar niet of nauwelijks voor toeristen.

We willen morgen met de trein naar Cienfuegos, niet ver van Trinidad, dus lopen we naar het treinstation. Tot onze verbazing hangt nergens een dienstregeling en zien we ook geen balies waar je kaartjes kunt kopen. Stom van ons natuurlijk – kaartjes koop je niet op het centraal station maar in een bijstation ergens verderop.
We vinden het en gaan in de rij bij balie 2. Achter ons zitten veel mensen op bankjes, de reden ontgaat ons volledig, dit is een verkooppunt, hier vertrekken geen bussen of treinen.
Na een tijdje wachten worden we plotseling gestuurd naar balie 4. Daar gaan we staan op een plek waar volgens ons de rij is; achteraf denk ik dat we verkeerd stonden, we werden links en rechts ingehaald. Er ontstond zelfs ruzie om ons heen, mede veroorzaakt door een medewerker van het verkooppunt die oreerde dat maar 1 persoon tegelijk mij de balie mocht staan. Er ontvlamde een verhitte discussie die wij maar aan ons voorbij lieten gaan (al was het maar omdat we er geen woord van verstonden), maar het probleem was niet weg: wij werden niet geholpen. De man achter de balie was continu tickets aan het schrijven; ja echt schrijven – de hele dag door tickets schrijven en stempelen.
Na een uur of twee daar dicht op de balie gestaan te hebben krijgen we aandacht en bestellen twee treinkaartjes naar Cienfuegos. De man achter de balie kijkt ons verstoord aan en zegt dat we een gebouw verderop moeten zijn…..

Dat gebouw verderop is inderdaad iets aannemelijker, er is een spoor, en er zijn balies waar Trinidad bij staat. Op zich vreemd want de trein komt helemaal niet in Trinidad. Dus verder zoeken en even later vinden we balies waar je kaartjes kunt kopen naar Cienfuegos; alleen komen we er niet in want we worden tegen gehouden door een veiligheidsbeamte. Blijkt dat je kaartjes alleen op de dag zelf tot één uur van tevoren kunt kopen, in ons geval tussen 5:00 en 6:30 want onze trein vertrekt om 7:30.

Tijd om deze optie achter ons te laten; we gaan naar een Infotur winkeltje, een soort reisburo van de staat. We kunnen morgen voor ongeveer 25 euro per persoon met een bus bijna van deur tot deur reizen; vertrek 8:30, een iets fijnere tijd. We regelen er ook gelijk een hotel bij, het enige officiële toeristenhotel in Trinidad. Helaas is al het eten inclusief, kan niet anders; toch maar geboekt want het is desondanks goedkoper dan het huidige hotel.

Eten doen we vanavond bij een Libanees restaurant, lekker gekruid.

[smugmug url=”https://fotos.sietse.nl/hack/feed.mg?Type=gallery&Data=12240608_2qUDY&format=rss200″ imagecount=”100″ start=”1″ num=”100″ thumbsize=”Th” link=”lightbox” captions=”true” sort=”true” window=”false” smugmug=”true” size=”M”]