Als je met een koor op stap bent dan weet je dat er gezongen moet worden, en er kan niet opgetreden worden zonder dat er gerepeteerd is. Vanmorgen om 10 uur moesten de koorleden in een kerk verschijnen voor de eerste repetitie in Tallinn, ik zing niet mee en ben lekker in bed blijven liggen.
Het grootste deel van de 25 koorleden was op tijd aanwezig; één koorlid leefde nog op Nederlandse tijd, en een paar koorleden verdwaalden onderweg naar de kerk. Desondanks is er gerepeteerd zodat later vanmiddag het eerste optreden plaats kan vinden.

We moeten al om 1 uur de bus in, en de repetitie duurde tot kwart over twaalf, weinig tijd dus om uitgebreid te gaan lunchen. Gelukkig had de organisatie dit onderkend en waren in het hotel lunchpakketten klaar gemaakt die we buiten snel naar binnen werkten.
Het optreden is vanmiddag in het Merivälja Pensionaat, wat wij vroeger een bejaardentehuis zouden noemen. Het pensionaat ligt iets buiten het centrum van Tallinn, vandaar dat we er met de bus naar toe gebracht worden; tijdens de rit vertelt de reisleidster onder weg een en ander over Tallinn. De route gaat onder andere een stuk langs de Oostzee, grote schepen richting Helsinki en Stockholm varen af en aan. Wist je dat het maar 2 uur varen is van Tallinn naar Helsinki?

De zaal waarin Panchanter gaat zingen in het pensionaat is wel erg leeg als we aankomen, hopelijk gaat dat straks wel veranderen. Eerst nog een beetje repeteren in deze zaal, ik vind het erg leuk om te zien hoe dirigent Wim bezig is met het koor. Hij laat duidelijk blijken wat hij goed vindt gaan, en wat anders moet; daarnaast weet hij er ook nog een schep humor aan toe te voegen.
Na de repetitie is het wachten op publiek, buiten is het prachtig weer en we gaan lekker met zijn allen in het zonnetje zitten.

Zo tegen de tijd dat het concert gaat beginnen rolt de zaal vol. Onze Estse reisleidster introduceert het koor en kondigt elk liedje aan. Het koor zingt zelfs een liedje in het Ests en dat wordt natuurlijk zeer gewaardeerd. Volgens de reisleidster had het publiek het Estse liedje uitstekend kunnen verstaan – ik vraag het met af, al was het alleen al gezien de gemiddelde leeftijd van het publiek en de bijbehorende gehoortoestand.

Eenmaal terug bij ons hotel staat een stadswandeling onder leiding van een Nederlands sprekende gids op het programma. De gids heeft enkele jaren in Nederland gewoond bij gastgezinnen, vandaar dat ze goed Nederlands spreekt. Ze neemt ons mee naar een aantal mooie plekjes van de stad, ik kende de meeste wel maar toch ook wel eens leuk om er wat uitleg bij te krijgen. We stappen nog een keer in de bus en gaan naar Lauluväljak – de Song Festival Grounds. Het is een groot terrein met een enorme hoge tribune waar veel concerten gehouden worden; vóór de val van de Soviet Unie (1991) werd hier heel veel gezongen voor de vrijheid van Estland, en dat werd dus in 1991 beloond. Een must-see voor het koor, uiteraard hebben ze op deze beroemde plek ook nog een lied ten gehore gebracht.

De avond is op eigen gelegenheid; gisteravond hebben we met een grote groep op het centrale plein van de stad gegeten, veel mensen willen nu individueel of in kleinere groepjes wat gaan eten. We wachten beneden een tijdje om te kijken of er nog iemand met ons mee wil; kennelijk zijn we aan de late kant want er komt ongeveer niemand meer het hotel uit. Uiteindelijk gaan we samen ergens wat eten en zoals dat wel vaker gebeurt, vindt Vincent weer een geweldig Ests restaurant: niet druk, heerlijk eten en voor een zeer fatsoenlijke prijs – zeker vergeleken bij het eten gister op het grote plein: kwaliteit middelmatig, prijs te hoog.

In de bar onder het hotel druppelen later op de avond de koorleden langzamerhand weer naar binnen voor een afzakkertje.