Op het zangprogramma van vandaag staat een concert gepland in een kerk in Viljandi, een plaatsje dat ongeveer 150 kilometer ten zuiden van Tallinn ligt. Het concert is om zeven uur vanavond en het plan is dat we om half twee met een bus richting zuiden vertrekken zodat we genoeg tijd over hebben om nog wat in de stad rond te lopen en het koor nog wat tijd heeft om daar in te zingen.

De dag begint met een repetitie van het koor, dat betekent dat de aanhang weer een vrije ochtend heeft. Ik doe het lekker rustig aan terwijl veel anderen op onderzoek gaan in de stad; rond twaalf uur zitten we als aanhang weer bij elkaar bij het hotel te wachten op het koor, en als dirigent Wim aan komt lopen roept hij uit ‘ze maken me soms zoooo moe’ – als dat vanavond maar goed gaat.

Je hoopt altijd dat het jou niet overkomt, maar soms heb je pech en gebeurt het toch: een lekke band. Na een lekkere lunch bij een tentje, dat we drie maanden geleden gevonden hadden, lopen we met zijn allen naar de bus en kunnen we onderweg naar Viljandi. Het duurt even voor we de stad uit zijn, maar daarna kan de bus lekker doorrijden.

Tot we 33 kilometer onderweg zijn. We horen een knal gevolgd door een sissend geluid, dat kan maar één ding betekenen: een lekke band. De chauffeur zet de bus veilig aan de kant, en kan de schade opgenomen worden; het blijkt een lekke voorband te zijn. Hoe lang gaat het allemaal duren? We zitten natuurlijk wel aan een tijdschema vast, vanavond zeven uur is het concert en daarvoor zouden we de stad verkennen. Van de chauffeur worden we niet echt wijzer, hij spreekt bijna geen buitenlands, en is continu aan het bellen. Hij begint wel met het losmaken van het wiel maar het lijkt erop dat hij op hulp wacht. Ook probeert hij met het kapotte wiel op twee blokken hout te rijden, we staan er met zijn allen met de neus bovenop maar het hogere doel ontgaat ons. Geluk bij een ongeluk: het is een zonovergoten dag.

Er is een restaurantje in de buurt, het grootste deel van de ploeg gaat daar wat drinken. Uiteindelijk komt er versterking, inclusief een nieuw voorwiel; hij heeft ook een krik bij zich en nu wordt duidelijk waarom hij op de blokken wilde rijden: anders past de krik niet onder de as. Het lijkt nu een fluitje van een cent, maar…. de versterking heeft een wiel met de verkeerde bandenmaat meegenomen! Gelukkig verschijnt binnen 10 minuten een auto met een nieuw wiel en kunnen we snel weg, we zijn bijna 2 uur kwijt geraakt. Dat betekent dat we geen tijd meer hebben om de stad Viljandi te verkennen, de bus rijdt linea recta naar de kerk waar het koor gelijk in kan zingen; de aanhang maakt foto’s van het leuke kerkje en hangt buiten wat rond in het zonnetje.

Altijd spannend, hoeveel publiek komt op het concert af? Ülo, de man die we hier drie maanden geleden ontmoet hebben, heeft dit geregeld, hij komt zelf uit de buurt van Viljandi en regelt hier wel vaker voorstellingen. Het valt een beetje tegen, zo’n dertig mensen in het publiek, inclusief aanhang. Maar het koor zingt uitstekend, de akoestiek is prima en het publiek geniet. Iedereen is laaiend enthousiast over het slotnummer Brigde Over Troubled Water, erg mooi gezongen.

In het centrum van Viljandi gaan we wat eten. We komen terecht in City Lokaal, een klein restaurantje dat met 39 personen gelijk helemaal vol zit. We krijgen een soort dagmenu met schnitzel, aardappelen en groente, prima. Het enige wat node gemist wordt zijn alcoholische versnaperingen; we moeten wachten tot we terug zijn in de bar onder het hotel.