Als je aan Rome denkt, dan denk je ook aan het Vaticaan, het is een staatje midden in de stad aan de andere kant van de Tiber dan waar wij zitten.

Wij doen altijd erg veel lopend als we op stedentrip zijn, maar vandaag gaan we toch maar met de metro. Dat heeft vooral met de staat van mijn voeten te maken, een blaar onder mijn rechter voet, en een blaar op beide kleine tenen. Misschien had ik toch niet naar mijn zomerschoenen moeten wisselen toen ik in Rome aan kwam, mijn voeten zijn niet aan die schoenen gewend en protesteren door middel van blaren.

Het is op het plein van het Vaticaan voor de kathedraal de Sint Pieter erg druk. Het plein is voor driekwart rond, het laatste kwart is de toegang tot de kathedraal. Voor de ingang staat een lange rij mensen, bijna de driekwart cirkel rond. Wij komen het plein op vlak voor de ingang, de keuze is: helemaal achteraan sluiten en lang wachten, of op een of andere manier onopvallend bij de rij aanschuiven. We kijken elkaar aan en schuiven vooraan in de rij mee, op één Amerikaan na zegt niemand er wat van en we lopen zo mee richting de veiligheidscontroles.

Op de borden staat duidelijk aangegeven wat wel en wat niet mag: wapens zijn verboden, paraplu’s niet. Korte broeken of weinig verhullende jurken zijn verboden, driekwart broeken of langer niet.

Vlak voor je de kathedraal in gaat wordt gekeken of je kleding door de beugel kan; zo niet dan word je subiet naar de uitgang verwezen. Je zal maar de driekwart cirkel hebben afgewacht en dan vanwege een te korte jurk worden weggestuurd.

De Sint Pieter is erg indrukwekkend, het is hoog, staat vol met beelden, heeft veel muurschilderingen maar het meest opvallend vind ik de staat waarin alles verkeert. Het ziet er allemaal perfect uit, niks is afgebladderd of ziet er verkleurd uit, zelfs de vloer is in perfecte staat ondanks de grote hoeveelheid mensen die hier elke dag over de vloer schuifelen. Het verbaast mij ook dat je hier gewoon mag fotograferen, vaak is dat in kerken verboden.

Terug bij de Tiber nemen we nog een kijkje in het Castel Sant’Angelo, een groot rond gebouw dat als kasteel, fort en gevangenis dienst heeft gedaan. Je loopt in een grote spiraal naar boven en van daaruit heb je weer een mooi uitzicht over de stad.

Op de weg terug naar het hotel stoppen we eerst voor ons dagelijkse ijsje, en later voor een biertje op een terrasje. Voordat het bier komt krijgen we een hele berg hapjes op tafel, het is weer eens zover: het wordt een duur biertje. Dan maar geen tweede, 8 euro voor een glaasje bier is een beetje veel.

Ik geef mijn voeten rust terwijl Vincent nog even een sauna bezoekt, met vier blaren wordt lopen steeds lastiger. Omdat je anders gaat lopen krijg je plotseling ook spierpijn op andere plekken. Maar na een paar uur rust gaan we in de loop van de avond weer op stap om ergens wat te gaan eten. Vincent had een restaurantje op het oog en dat was weer een gouden greep. Heerlijk en niet duur.

Ik had me aan het begin van de vakantie voorgenomen om in ieder geval pizza, lasagne en spaghetti te gaan eten, en dat is gelukt. Op de eerste avond heb ik mijn favoriete quattro stagione pizza gehad, op de tweede avond was er lasagne bij de EPOA receptie en vanavond heb ik op zijn Italiaans spaghetti carbonara als voorgerecht gehad. Heerlijk.

We drinken nog een paar cocktails bij het homobuurtje vlakbij het Colosseum en sluiten daarmee de laatste dag in Rome af.