Aan de zuidkant van Barcelona aan de kust ligt de Montjuïc, een heuvel met daarop een paleis, een kasteel en een aantal sportcomplexen die in 1992 gebruikt zijn tijdens de olympische spelen in Spanje.
Vanuit ons hotel wandelen we richting de heuvel; vlak voor de heuvel staat een voormalige stierenvechtersarena, het is tegenwoordig een groot winkelcentrum met een dak waarop je rond kunt lopen.
Als je de heuvel op loopt kom je eerst bij het Palau Nacional, een paleis dat nu als museum dienst doet; daarna kom je bij het sportcomplex uit. Het is een groots complex dat deels al in de dertiger jaren gebouwd is voor de olympische spelen in 1936, die toen vanwege de burgeroorlog niet in Spanje gehouden zijn; in 1992 dus wel. Het complex ligt hier prachtig met mooie vergezichten.

Vanaf het sportcomplex gaan we met een kabelbaan nog hoger richting het Castello. Daar blijven we niet lang en we beginnen de afdaling richting haven en strand. Onderweg komen we een tweede kabelbaan tegen die vanaf de heuvel richting zee gaat. Die nemen we uiteraard; de kabelbaan gaat over de haven heen naar de zee en eindigt op het punt waar het strand vanuit het zuiden begint.

Na een drankje op een terrasje waar verdacht veel Nederlands wordt gesproken, inclusief de bediening, gaan we langs het strand helemaal naar het noordelijke deel van het strand, een flinke tippel; vandaar uiteindelijk met de metro terug naar het hotel.

Gelukkig komen we vanavond weer een in perfect restaurantje terecht, een heerlijk driegangenmenu inclusief een flesje wijn voor drieënveertig euro voor twee personen. Waar vind je dat nog? Dat vindt Vincent in Barcelona dus.