’s Ochtends raak ik aan de praat met de eigenaar van het guest house, hij is een Engelsman en geëmigreerd naar het plaatsje Montagu. Ik vertel hem dat ik me elke dag weer verbaas over de vriendelijkheid van iedereen, gister werden we vaak begroet door blanke maar ook veel zwarte mensen. Volgens de eigenaar zijn de zwarten ook echt zo vriendelijk, ze zijn redelijk blij met het leven wat ze hebben ondanks dat ze arm zijn. Wat gister waarschijnlijk wel de vrolijkheid versterkte was dat het de laatste werkdag voor de grote vakantie was, het leven gaat nu ongeveer 3 weken plat zoals tijdens de zomervakantie in Nederland. Bovendien heeft iedereen zijn geld gekregen en alvast een drankje gedronken op de start van de vakantie en natuurlijk het aanstaande kerstmis.

Rond 11 uur stappen we in de auto richting ons volgend verblijf aan de kust. Vincent heeft dit van tevoren in Nederland al geregeld omdat het kerstavond is en we geen idee hebben of alles dan vol zit danwel gesloten is.
De route loopt weer door de bergen en we genieten weer volop van de prachtige uitzichten. Het is erg stil op de weg, het zal er ongetwijfeld mee te maken hebben dat het zaterdag 24 december is, de dag voor kerst.
Onderweg maken we nog een tussenstop voor een kopje koffie.
Bij de kust aangekomen, we zijn dik 4 uur onderweg geweest, gaat het stijl naar beneden en vinden we al snel ons guest house aan de lagune van het plaatsje Wildernis.
De eigenaars praten ons nogal bang over overvolle en gesloten restaurants rond deze tijd (daar waren we zelf ook wel een beetje bang voor), en bieden aan nog wat voor ons te regelen. ‘Doe maar’ zeggen wij en zodoende komen we in restaurant ‘The Girls’ terecht. Een prima restaurant waar we heerlijk gegeten hebben, maar vol zat het absoluut niet en er waren genoeg andere restaurants open; paniek om niks.

De eigenaars van het guest house leggen ons omstandig uit wat er allemaal te doen valt in Wildernis, hanggliden, kanoën, wandelen, en nog veel meer.
Morgen kijken we wel wat we gaan doen, maar de grootste kans maakt een wandeling naar een waterval in de bergen.

Opvallend is de gemoedelijkheid en het vertrouwen dat we elke keer weer meemaken. Drankjes bij de guest houses kun je gewoon pakken uit de koelkast, men vertrouwt erop dat je het opschrijft en later afrekent. De taxi van een paar dagen geleden was ook al zoiets: naar het restaurant toe hebben we niks betaald, dat hoefde pas aan het eind van de terugreis.

[smugmug url=”https://fotos.sietse.nl/hack/feed.mg?Type=gallery&Data=21155568_6cDmF3&format=rss200″ imagecount=”100″ start=”1″ num=”100″ thumbsize=”Th” link=”lightbox” captions=”true” sort=”true” window=”false” smugmug=”true” size=”M”]