We schuiven nog een stuk op richting Kaapstad, het doel is de plaats Hermanus – bekend van de walvissen die daar in het Zuid-Afrikaanse voorjaar te zien zijn. De kans is groot dat we te laat zijn, rond deze tijd zijn ze net verdwenen.

Maar eerst maken we een omweg via het zuidelijkste puntje van Het Afrikaanse continent bij het gehucht Agulhas. Daar komen we via de plaatsen Bredasdorp en Struisbaai – de namen hier brengen elke keer weer een lach op onze gezichten.
Het zuidelijkste punt is ook de scheiding tussen de Atlantische en Indische oceaan, volgens Vincent is er nogal een temperatuurverschil tussen beide wateren – hij heeft het zelf gevoeld. Leuk om hier geweest te zijn.
Het kan nog zuidelijker – Nieuw Zeeland en Chili gaan nog verder.

Door de omweg komen we in de tweede helft van de middag in Hermanus aan. Het is een langwerpig dorp van zeker zeven kilometer langs de kust en is blijkbaar erg populair: alle accommodatie zit vol volgens het toeristenbureau.
Helaas.
Waar moeten we nu nog wat vinden? Onderweg naar Hermanus kwamen we door het plaatsje Stanford, we besluiten terug te rijden in de hoop dat hier nog wel plek is. Volgens de Rough Guide sluit het toeristenbureau aldaar om vier uur, maar dat is het al geweest – op hoop van zegen. En die zegen is er, om twintig voor vijf komen we aan en staat het vrouwtje van het bureau met de sleutel in de hand klaar om af te sluiten. Ze wil ons nog wel helpen en niet veel later staan we met de koffers in een guest house.

Het plaatsje Stanford is zo mogelijk nog minder bedeeld dan Greyton, geen echte restaurants, alleen bar/restaurants. Er zit er een op nog geen 10 meter van waar we slapen, een prima plek voor een lekkere pizza.

Hier doet de WiFi het wel, zonder enig password zelfs…

[smugmug url=”https://fotos.sietse.nl/hack/feed.mg?Type=gallery&Data=21156916_HfXnSk&format=rss200″ imagecount=”100″ start=”1″ num=”100″ thumbsize=”Th” link=”lightbox” captions=”true” sort=”true” window=”false” smugmug=”true” size=”M”]