Het doet toch wel wat met me, het vooruitzicht van een checkout. Ik ben gister bijtijds naar bed gegaan maar een fijne nacht is het niet geworden, ben heel vaak wakker geweest. Wellicht een stukje jetlag, maar ik denk vooral het vooruitzicht dat je weer moet bewijzen aan een willekeurige instructeur dat je wel kunt vliegen.

Om half zeven is het tijd om op te staan, we worden om acht uur verwacht op het vliegveld.
’s ochtends komt eerst nog een aantal emails binnen met reschedules, kennelijk is een en ander omgegooid in de planning van het vliegbedrijf. Plotseling blijkt Marcel zijn theoriesessie te zijn verschoven van zaterdagochtend 8 uur naar zondagochtend 8 uur, en heb ik een nieuwe instructeur. We trekken ons er niks van aan, en staan gewoon om 8 uur bij het vliegbedrijf.

En dat was maar goed ook, er is inderdaad een andere instructeur, Gavin, en die stond ons al op te wachten. Ik sta in de planning om van 12 tot 2 te gaan vliegen met die instructeur, Marcel nog met de vorige instructeur van 4 tot half 7; gelukkig hoeven we ons niet veel van de planning aan te trekken, Gavin vertelt ons dat we nu samen 2 uur theorie gaan doen, en om 12 uur met zijn drieeen de lucht in gaan, op een ander veld van piloot wisselen en daarna terug.
We zijn inderdaad 2 uur met de theorie bezig, en dan hebben we nog niet alles behandeld wat we aan huiswerk hadden opgekregen. Gavin deed er niet moeilijk over en hield er na 2 uur gewoon mee op – hij had nog een andere lesvlucht van 10 tot 12 waarna wij weer aan de beurt waren. Volgens mij was Gavin wel tevreden over onze theorie, het was vooral leuk om toen Marcel en ik samen de weight and balance uitrekenenden, en we na enkele minuten precies met de uitkomst kwamen die hij wilde horen.

De theorie is gelukt, nu twee uur wachten tot we de lucht in mogen. Marcel en ik hebben onderling afgesproken dat hij als eerste gaat, kan ik de kunst nog een beetje afkijken. In die twee uur wachttijd eten we wat uit de vrieskast van het vliegbedrijf (komt uiteraard op onze rekening te staan), vervolgens zitten we met gespannen gezichten op de bank te wachten. Het is toch altijd spannend, in Nederland vlieg je met je ogen dicht het hele land door, maar hier in Florida is het allemaal wat anders. We weten het eigenlijk wel, vorig jaar hebben we hier ook gevlogen, maar je moet het toch maar weer bewijzen aan een instructeur. En je hebt niet alles in de hand, als de instructeur met het verkeerde been uit bed gestapt is dan kunnen we daar bij de check toch flink last mee krijgen.
Marcel vliegt inderdaad als eerste, niet omdat wij dat beslist hadden maar omdat Marcel de zwaarste van ons tweeen is; we zitten op het randje van de weight and balance en het helpt als de zwaarste eerst voorin zit. Het gaat allemaal goed, Marcel moet van alles en nog wat daar boven in de lucht doen, waaronder standaard dingen als langzaam vliegen en steile bochten maken, maar ook nieuwere dingen zoals het bedienen van de Garmin G1000 glass cockpit, en de Bendex King KAP140 autopilot. Het gaat allemaal prima, net als een aantal landingen op het veld Winterhaven.

Ondertussen zijn de twee uur al zo goed als om, en ik moet nog. Gavin belt naar het vliegbedrijf dat het ‘wat later’ wordt. Een hoop dingen worden wat sneller afgehandeld om tijd te winnen en na 1 landing op Winterhaven gaan we weer richting Kissimmee. Onderweg laat Gavin mij nog een hoop dingen doen die Marcel ook moest doen (maar dan een beetje korter om tijd te winnen) en vervolgens terug naar het veld. Om drie uur staan we weer bij Sunstate Aviation waar vervolgens blijkt dat Gavin zijn volgende vlucht geannuleerd is – het gehaast was niet echt nodig geweest.

En het goede nieuws is: Marcel en ik zijn beide goed bevonden! Met vlag en wimpel hebben we de testen die Gavin ons oplegde doorstaan en heeft hij onze logboeken afgetekend. We mogen maandag naar Key West vliegen!!! De vele avonden van voorbereiding worden dan toch beloond.
Alle andere afspraken die in het boekingssysteem waren gezet (die van Marcel vanmiddag, de theorie voor Marcel op zondag, de vluchten die voor Marcel en mij op zondag nog gereserveerd waren voor het geval het de eerste keer niet goed zou gaan) worden geschrapt en dat betekent morgen uitslapen! Wat een heerlijk vooruitzicht.

De spanning valt van ons af en we beginnen aan de terugreis. Ik had al eens tegen Marcel gezegd dat ik misschien wel een nieuw type iPad zou willen kopen, daarom stelde hij voor langs een groot winkelcentrum te rijden. Ik had er niet veel vertrouwen in – ik had gelezen dat de nieuwe iPad allang uitverkocht was. Dat bleek dus helemaal niet het geval te zijn, van alle types iPad was er meer dan genoeg voorraad. Na eventjes twijfelen heb ik de knoop doorgehakt: kopen! Mijn ouders hadden al aangegeven belangstelling te hebben voor mijn iPad 2, dat kan ik dan mooi combineren.
Toch nog een probleem: mijn credit card is kennelijk over de limiet, het vliegbedrijf heeft een bedrag gereserveerd voor vandaag, maandag en dinsdag, en daar kon kennelijk niet nog een iPad bij. Gelukkig heeft Marcel een tweede credit card en hij biedt aan het geld voor te schieten. Wel raar trouwens dat in de Apple Store geen pin-kaart wordt geaccepteerd.

Nee, geen foto’s bij dit verhaal; we hadden beide onze fotocamera’s bij ons, beide een iPhone waar we prima foto’s mee kunnen maken, maar het hele gebeuren was toch te spannend om daarnaast nog wat plaatjes te schieten. Helaas.