Marcel en ik hebben nog een vlucht tegoed. Op de vliegclub had ik iemand horen praten over de mogelijkheid om een touch-and-go of een low-pass over de NASA shuttle landingsbaan van Cape Canaveral te maken. Dat moeten we natuurlijk proberen, we willen het beide doen, dus in principe plannen we een trip van Kissimmee naar Dunn Titusville (afkorting van het vliegveld is X21), een klein vliegveld dicht in de buurt van de NASA landingsbaan. De bedoeling is dat ik eerst een poging waag over de NASA baan te vliegen, dan landen op X21 waarbij Marcel en ik van stoel wisselen, en daarna Marcel een poging waagt.

Zo gezegd zo gedaan, we bereiden de trip netjes voor in de verwachting dat Sunstate Aviation daar wel weer naar zal vragen. Maar nee hoor, kennelijk vertrouwt men ons nu en we krijgen zonder verdere vragen de kist mee.

Ik vlieg dus eerst; we gaan met een boog om het grote vliegveld van Orlando heen (Orlando International), over X21 en dan komen we bij het NASA vliegveld (afkorting KTTS). Het klinkt toch erg bijzonder als Marcel de toren oproept: ‘NASA tower, N7815D’  (N7815D is de registratie van ons vliegtuig). Er komt nog antwoord ook! Marcel vraagt om een touch-and-go, maar zoals eigenlijk al verwacht krijgen we daar geen toestemming voor. Wel voor een low pass, we mogen op een hoogte van 100 voet (30 meter) over de baan scheren. En dat is een eind: de baan is 15000 voet lang, ofwel 5 kilometer! Marcel en ik kijken elkaar met een grijs van oor tot oor aan, dit is toch wel heel bijzonder. Het fototoestel is mee, Marcel schiet een lading foto’s.

Na de low pass gaan we direct naar X21 en wisselen van plek; we doen het nog een keer over, dit keer met Marcel aan de controls en ik aan de fotocamera. Foto’s schieten maar met een enorme grijns op onze gezichten.
Op de terugweg naar Kissimmee vraagt Marcel of we een route kunnen krijgen recht over het veld van Orlando International, en dat krijgen we ook nog. Het is een kortere route, en natuurlijk hardstikke leuk om grote boeings en airbussen onder je te zien landen.

Niet veel later staan we weer aan de grond bij Sunstate Aviation – het avontuur is voorbij. Nog nagenietend van de vluchten laten we de man achter de balie de totaalrekening opmaken en zitten onze vluchten voor dit jaar in Amerika erop. Wat een ervaring, geweldig.

Ik heb deze vkantie 5 uur en 40 minuten gevlogen, Marcel heeft er 4 uur 55 minuten op zitten; in totaal hebben we dus ruim 10 uur boven Florida gehangen. Omgerekend heeft het vliegen ongeveer 130 euro per uur gekost, in Nederland zou het voor zo’n vliegtuig toch zeker zo’n 200 euro per uur zijn…

 

Mijn route; aan de oostkant ligt de NASA landingsbaan (zoom maar eens in)
klik hier voor een grotere kaart‘;
?>

 

Marcel zijn route; aan de oostkant ligt de NASA landingsbaan (zoom maar eens in), de terugweg gaat over Orlando International Airport
klik hier voor een grotere kaart‘;
?>

De baan van 5 kilometer met de space shuttle gebouwen

Final voor baan 15

Final voor baan 15

De NASA gebouwen

NASA shuttle gebouwen

De enorme landingsbaan achter ons

Lanceerplaats in de achtergrond

Geen geweldige foto, maar voor ons ligt Orlando International Airport

Een lijnvliegtuig landt onder ons

Een klein stukje van het Orlando International Airport banenstelsel

Kissimmee Airport, onze thuisbasis

Baan 15 met linksachter Sunstate Aviation

De laatste landing van de vakantie

Vliegtuigen van Sunstate Aviation op een rij