Ik wil zo graag weg maar het weer is er niet naar. In Nederland valt het nog wel mee, maar in het noorden hangt een zogenaamde occlusie en die trekt richting Bremerhaven. Er zit bovendien veel wind in die ongunstig was voor Bremerhaven, dus ik had al een alternatief veld gevonden: Itzehoe. Maar ook die heeft, net als Bremerhaven, last van de occlusie die oostwaards trekt, er zit veel regen en veel wind in.

De hele dag zit ik achter mijn pc te kijken naar het weer, ik heb drie verschillende weerkamers op het scherm en allemaal denken ze dat het anders afloopt. In de loop van de middag lokt Vincent me achter mijn pc vandaan om een gebakje te gaan eten – het is tenslotte vakantie.

Aan het eind van de middag lijkt er dan toch verbetering te komen; niet voor Itzehoe maar voor Bremerhaven. We vertrekken tegen vieren met de auto richting Hilversum, maar ik ben er nog steeds niet van overtuigd of het gaat lukken.
De condities in Duitsland worden beter en beter, wel moeten we door een soort trechter richting Bremerhaven, met het gevaar dat de trechter dicht trekt; maar de weerberichten zijn het aardig eens, het moet in de loop van de avond beter worden.

Om kwart over vijf dienen we een vliegplan in, dat betekent dat we kwart over zes weg mogen. De vlucht lijkt iets van anderhalf uur te gaan duren, door een flinke wind mee zijn we daardoor in ieder geval voor sluitingstijd van het veld binnen (acht uur ’s avonds gaat het dicht).

Dus de kist inladen met alles wat er wel niet mee moet. Twee tassen met kleren, tassen met (vlieg)boeken, fototoestel en spullen om de kist mee aan de grond te verankeren. Tanken, en dan is het al zes uur. Tijd om in te stappen en weg te wezen!

Het weer is inderdaad flink verbeterd, met slechts een paar druppels zijn we binnen anderhalf uur in Bremerhaven. We worden geholpen met het vastmaken van de kist aan de grond, en worden vervolgens per taxi naar een hotel gebracht. We krijgen een zeer luxe kamer voor een schappelijk prijs; daarna kunnen we snel de stad in om wat te gaan eten – het is al half negen en wie weet hoe laat hier de restaurants op een saaie maandagavond dicht gaan.
Het wordt een pizza voor mij een een schnitzel voor Vincent; daarna terug naar het hotel om dit verhaal te kunnen maken.

De gevlogen route vandaag: