Frankrijk 2013: Quatorze Julliet

Vincent en ik gaan weer zelf-vliegend op vakantie. Vorig jaar zijn we naar Zweden gevlogen en wat mij daarvan vooral is bijgebleven is de regen – we hebben geen enkele vlucht zonder neerslag gehad.
Daar heb ik dit jaar geen zin in, het statement van dit jaar is dan ook: we vliegen daar naar toe waar de zon schijnt. Ik heb alle Franse vliegkaarten en alle westelijke kaarten van Duitsland, ergens schijnt vast wel de zon.
Sterker, de zon schijnt volgens mij overal, en dat lijkt de de komende twee weken zo te blijven.

Tijdens het bijwerken van de boeken met alle vliegvelden van onder ander Frankrijk kwam ik een veld tegen dat mij wel erg bijzonder bijzonder in de oren klonk: Condom, dat hebben we dus maar als een soort van doel gesteld. Onder de voorwaarde dat de zon schijnt. Het veld ligt behoorlijk zuidelijk, in de buurt van de Pyreneeën.

Vandaag is het vertrek; in tegenstelling tot vorig jaar kunnen we gewoon op de geplande dag weg (vorig jaar hebben we tot maandagavond moeten wachten) – het enige is dat er wat laaghangende bewolking eerst moest oplossen; dat gebeurde uiteindelijk in het begin van de middag.

Vincent wil graag op de reis richting zuiden via de Franse kust, daarom wordt doel van vandaag gezet op Calais. Onderweg staat een stop gepland op Midden-Zeeland voor een ijsje, en het indienen van het vliegplan voor het oversteken van de Belgische en Franse grenzen.
We vertrekken rond kwart over twee vanaf Hilversum, en landen rond half zeven op Calais.

Het veld Calais Dunkerque is uitgestorven, het is gesloten voor grote luchtvaart van zondag t/m woensdag en verandert daarmee in een typisch Frans do-it-yourself vliegveld: niemand op de toren, de vliegtuigen melden wat hun intenties zijn om andere vliegtuigen te informeren, en daar moet je het mee doen. Gelukkig heb ik het vaker meegemaakt en is dat verder geen probleem.
Na de landing (en uitstappen) vragen we of we het vliegtuig in het gras mogen zetten zodat we het kunnen verankeren; dat mag.

De taxi richting Calais laat even op zich wachten, dus kunnen we nog een biertje nemen op het veld. Ongelofelijk – een behoorlijk groot veld, een fastoenlijke bar, en wij als enige gasten.
De chauffeur meldt ons dat vanavond groot vuurwerk is aan het strand. Oh ja, het is 14 juli!

Als we ’s avonds zitten te eten horen zien we drommen met mensen richting strand lopen. Het begint om 23:00 en we zijn precies op tijd. Dat doen de Fransen goed: een prachtige vuurwerk show! Ik verbaas me erg over de muziekkeuze, eerder op de avond hoorden we allerlei franse chansons uit de luidsprekers schallen, maar tijdens het vuurwerk is het vooral Amerikaanse muziek. Ok, soms met een twist zoals bij het Star Wars thema: ‘Je suis ton père’.

De eerste dag zit erop; nog geen idee waar we morgen zijn.

Hilversum – Midden-Zeeland