Calais spreekt ons niet echt aan; vooral langs de kust is de boel erg in verval en de binnenstad is ook niet echt bijzonder. De grote boten die af en aan varen zijn wel leuk.
Dus maar op zoek naar een nieuwe plek. De kaart komt tevoorschijn en zoeken maar.
Het doel wordt uiteindelijk het veld Dinard-St Malo. Het stadje Saint Malo schijnt bijzonder te zijn omdat het een vestingstadje is; een stadje binnen een grote muur. Laten we het maar eens bekijken.
Op de route ligt Deauville – daar willen we een tussentop maken voor een ijsje.

Op Calais gaan we eerst tanken. Dat duurt even, vlak voordat wij per taxi terug waren op het veld, landden een lading engelsen die onderweg waren naar Essen. En ze moesten allemaal tanken. En daarna afrekenen – dat duurde zo mogelijk nog langer.
Overigens is afrekenen hier geen straf – de brandstof is hier 80 cent goedkoper dan in Nederland, dat vertaalt zich in bijna 25 euro per vlieguur, een aanzienlijk verschil.

Tijdens het wachten zitten we in het gras de laatste voorbereidingen te doen, lijnen op de kaart, bellen naar Deauville om te kijken of we welkom zijn, departure en arrival prodecures bestuderen.
Uiteindelijk vertrekken we tegen twee uur, weer op zijn do-it-yourself’s, bedenk een baan waar je van wilt vertrekken en meld het op de radio. Een andere Nederlander zit in de lucht en wil landen, we melden elkaar wat onze intenties zijn, uiteindelijk zelfs maar gewoon in het Nederlands.
Net als gister zitten er veel vogels op de baan, en net als gister mis ik ze gelukkig allemaal. Onderweg naar Deauville!

Vincent ontpopt zich als een uitstekende co-piloot, hij ontfermt zich over de kaarten, trekt lijnen, zoekt informatie uit de Jeppesen voor me bij elkaar, luistert goed mee op de radio, regelt voor mij de frequenties op de radio en regelt de transponder. Heerlijk.

Deauville is en gecontroleerd veld, en er zit zowaar iemand op de toren. We moeten ons eerst bij Deauville Info melden, die stuurt ons richting reporting point NG en zet ons over naar Deauville Tower; die stuurt ons naar punt ED; daar vandaan mogen we direct ‘left hand base 30, call me on final’. Ik denk: dat klopt niet; vanuit punt ED, ten noordoosten van de baan, moet het een ‘right hand base’ zijn; ik herhaal wat hij zegt, maar vraag daarna nogmaals: ‘did you say left hand?’. Gelukkig, hij komt terug met ‘Oh sorry, sorry, you are coming from the north, so right hand base’. Daarna was het een fluitje van een cent en stonden we even later aan de grond.

Deauville Airport is redelijk groot, er landen ook lijntoestellen, en dat betekent verhoogde security. Als we een ijsje willen moeten we van airside naar landside, en als we dan terug willen naar het vliegtuig moet ik mijn brevet laten zien. Gelukkig werd me dat op tijd verteld zodat ik nog even mijn brevet uit de kist kon halen voordat we door de controle gingen.

Na het ijsje werd inderdaad mijn brevet gevraagd, en moesten we door de metaaldetector poortjes. Ik had geen mes ofzo bij me, maar wat zou er gebeurd zijn als ik die wel bij me had?
En al die explosieven die ik in de kist zou kunnen hebben? Ik vind het nogal een wassen neus.

We hadden een beetje moeite de toren te begrijpen toen we weer weg wilden, dan maar een paar keer vragen en de man op de toren was herhaalde rustig zijn opdrachten. Eerst mocht een groot toestel opstijgen, een kleine kist nog landen, daarna mochten wij de baan op. Na het opstijgen maak ik een bocht naar links waarna de toren zegt ‘left turn approved’. Oeps, ik had eigenlijk toestemming moeten vragen…

Ook Dinard is een gecontroleerd veld met allerlei reporting points, maar daar doet men hier niet moeilijk over. Al bij het eerste radiocontact zegt hij gelijk ‘call me when field insight’. Hoezo reporting points. We krijgen right-hand baan 35; even goed uitkijken dat we niet per ongeluk baan 30 pakken.
We mogen in het gras parkeren; hier kan de kist mooi 2 nachten blijven staan, hebben wij de tijd om het vestingstadje St. Malo goed te bekijken.

Op de vliegkaartjes van de velden aan de Franse kust staat vaak de waarschuwing ‘Aerodrome likely to be covered by sea haze in a few minutes’, en we zagen het gewoon gebeuren op de landtong waarop Saint Malo ligt. Langs de kust hingen laaghangende wolken en mist over het land. Het veld zelf was nog helemaal buiten de mistlaag, geen probleem voor ons dus.
In de taxi naar Saint Malo reden we dus inderdaad van prachtig zonnig weer een dikke laag mist in; het was gelijk ook een stuk kouder. Heel apart.

Vincent had op zijn iphone op het vliegveld een leuk hotelletje uitgezocht. Na het inchecken hebben we een kleine wandeling door het stadje en over de muur om het stadje gemaakt; het is inderdaad een erg leuk plaatsje, ik hoop wel dat morgen de mist weg is.

Vluchtvoorbereiding op Calais

Calais – Deauville

IJsje halen op Deauville

Deauville – Dinard/St. Malo

Ryan Air vertrekt op Dinard/St. Malo