In de loop van de ochtend meert onze boot aan op het eilandje St. Thomas, één van de Maagdeneilanden. Een half uur lopen verder ligt het het stadje Charlotte Amalie, we gaan de uitdaging aan in de brandende zon. Onderweg staan bordjes: nog 25 minuten, nog 20 minuten, om de moed erin te houden. In de haven van het stadje liggen 2 cruiseschepen, dat is gemeen, zij hoeven geen half uur te lopen.
We zoeken een cafeetje voor een kopje koffie. Als we goed en wel zitten en willen bestellen krijgen we te horen dat ze geen koffie verkopen. Huh, dit is toch een café? We worden naar een ander café verwezen maar dat blijkt niet open te zijn. Dan maar ergens een biertje, er ligt ’toevallig’ nog een cache ook.

De Maagdeneilanden werden net als de Bahama’s bewoond door indianen; in 1493 kwam Columbus hier langs waarna de eilanden door verschillende mogendheden bezet zijn, onder andere Spanje, Frankrijk en Nederland. Denemarken heeft uiteindelijk de Maagdeneilanden lange tijd in bezit gehad, maar heeft ze in januari 1917 verkocht aan de Verenigde Staten voor 25 miljoen dollar, zodat Amerika er een onderzeebootbasis van kon maken tegen oprukkende Duitsers. Sindsdien zijn deze Virgin Islands Amerikaans grondgebied (daarnaast zijn er ook nog Britse Virgin Islands).
Grappig is dat men hier nog wel links op de weg rijdt.

Het eiland komt veel netter en schoner over dan de Bahama’s. Geen vieze dieseldampen, de auto’s zijn een stuk moderner en schoner.
We willen een stukje de heuvels in wandelen naar een uitzichtpunt, Drake Seat, maar het wordt ons nogal afgeraden; we belanden in een museum over Blauwbaard. Blauwbaard was een gevreesd piraat die de Caribische wateren twee jaar lang onveilig gemaakt heeft. Uiteindelijk heeft het leger hem in 1718 in de val weten te lokken en hebben ze hem onthoofd. Zoals wel vaker met gevangen piraten werd zijn hoofd ergens publiekelijk opgehangen om andere piraten af te schrikken.
De mevrouw van het museum kon het verhaal prachtig vertellen; na een lunch in het museum keren we langzamerhand weer terug naar de boot.
We zien nog tientallen juwelierswinkeltjes, dat is kennelijk DE business hier.

Na een gezellig borreltje bij in de Champagne bar met de Friends of Dorothy vertrekken we naar tafel 171. Die zit vol vandaag, een stel uit Tennessee, een stel uit Miami en wij dus. Het smaakt prima, het eten lijkt elke dag beter te worden.
De tafels worden elke avond door dezelfde mensen bediend: wij hebben Roger uit India, en zijn assistent-bediende Manolo uit de Filippijnen. Ze doen hun uiterste best te onthouden wat we de vorige dag aten en dronken en proberen daar op in te spelen. Dat is leuk, geeft je toch een welkom gevoel. Gister hielden alle bedienden een optocht door het restaurant, we vragen of ze dat vanavond weer gaan doen, maar nee, staat niet op het programma. Dan komt Roger met een alternatief: hij legt een stel tandenstokers op tafel in twee driehoeken. Door 1 tandenstoker te verplaatsen moeten er 4 driehoeken van gemaakt worden, zo houdt hij ons toch nog bezig.

Nog een afzakkertje in de binnentuin, en dan naar bed.

Aankomst bij de Maagdeneilanden

Onze kapitein legt met akelige precisie de boot aan aan deze kade

Daar ligt ‘ie dan

Links het stadje Charlotte Amalie, rechts de twee cruise schepen

Typische open taxi’s op dit eiland

De verschrikkelijke Blauwbaard

Dagopvang voor getrouwde mannen

Rechts in de verte, op een half uur lopen, ligt de Allure of the Seas

Prachtige zonsondergang, elke dag weer

Onze kamerjongen Raj heeft zich weer eens uitgeleefd