Wie weet, wat de buienradar betreft vanmorgen hebben we zelfs kans om Praag te bereiken. Maar eerst maken we een tussenstop, Vincent heeft het veld Bayreuth uitgezocht, kunnen we daar indien nodig tanken (dat kan niet op Bad Kissingen), het weer bekijken, en als het goed lijkt, door naar Praag.
Normaliter zijn we niet van het vroege ’s ochtends, maar vandaag gaat het behoorlijk vlot. Dat is maar goed ook, tussen 12 en 14 mag je in principe niet vliegen op Bad Kissingen, dat zal te maken hebben met al die bejaarden die dan hun middagdutje doen.
Het lukt ons zelfs om kwart voor 12 in de lucht te zijn. Er is niemand op de toren, ik heb gister al afgerekend, dus we gaan gewoon. De gewenste startrichting is baan 35 – van het stadje Bad Kissingen af; de wind staat het toe, dus dat doen we dan maar.
Op naar Bayreuth. Het eerste deel van de niet al te lange vlucht gaat als een speer, maar als we vlakbij Bayreuth zijn wordt de bewolking dikker en moeten we een heuvelrug over. Ik doe een poging een gat te vinden in de wolkenmassa, maar ik loop vast. Rechtsom keren en iets zuidelijker nogmaals proberen – wat eerder in de vlucht leek het erop dat zowel noordelijk als zuidelijk de wolken wat minder dik waren.
Dus iets zuidelijker een tweede poging, maar weer vliegen we de wolkenmassa in. Verder naar beneden is geen optie, de grond komt verder naar boven en je hebt kans op hoge masten en hoogspanningsdraden. Dan maar weer rechtsom keren en nog iets zuidelijker. Dan lukt het, we komen over de heuvelrug. Gelukkig. Nu op naar het veld, zie ook het laatste plaatje bij dit verhaal.
Circuithoogte ligt op 2500 voet; dat kan ik eigenlijk net niet houden, iets onder circuithoogte komen we in de buurt van het veld waarna ik verder zonder problemen kan landen. Onder de wolken uitstekend zicht, nauwelijks wind, dus kan ik een mooie landing maken.
Tja, nu de volgende vraag: kunnen we later vandaag door naar Praag? Op de toren vertellen we wat we van plan zijn; de man op de toren begint schamper te lachen, en als we de weerinformatie erbij pakken, dan lachen we hard mee. Zeer lage bewolking in Tsjechië en we moeten nog een kilometer hoge bergrug over. Goed. Tijd om de kist in het gras vast te zetten een een hotel te gaan regelen.
Voor één keer bemoei ik me met een hotel, en we komen aan de rand van de stad Bayreuth terecht. Het heeft te maken met een Wagner festival dat deze week aan de gang is; dit stadje heeft kennelijk iets met Wagner, er zijn straatnamen naar hem genoemd, hij zit op vele plekken in de stad op een bankje en er is speciaal voor Wagner een operagebouw gebouwd: het Festspielhaus net buiten het centrum.
Op zich wel leuk om hier in de festivalweek te zijn – wie weet kunnen we nog een Wagner-concert bijwonen. Maar dat blijkt niet mogelijk, vandaag zijn er geen voorstellingen – tenminste volgens het officiële programma, bij het Festspielhaus staat het vol met auto’s. Het was ook maar de vraag of we er naar toe zouden kunnen, we hebben beide geen nette kleding bij ons.
Bayreuth is een leuk stadje met een gezellig centrum dat bestaat uit een mengelmoes van oude en modernere gebouwen.
Het is een stadje waar we gelukkig weer alle leeftijden tegen komen.
