We ontbijten in onze ryokan, alleen moeten we dat wel zelf verzorgen. Het is net een bed & breakfast maar dan dus zonder bed en ontbijt. Gisteravond op de terugweg hier naar toe zijn we eerst naar een 7-11 geweest voor boodschappen en ziedaar: ons ontbijt.

We moeten van de hospita op de foto, en die komt bij alle andere foto’s van gasten te hangen.

Daar hangt ie, bovenste rij.

En haar ook maar even op de foto gezet.

Hiroshima Peace Memorial Museum

In het museum leer je alles over wat er voor, tijdens en na het gooien van de atoombom is gebeurd. Waarom is de atoombom ingezet, hoe werkt hij, wat zijn de directe gevolgen en wat zijn de langetermijn effecten. Ook verhalen van overlevenden worden verteld, en je kunt aangrijpende verhalen lezen over bijvoorbeeld mensen die kinderen verloren zijn. Ook in andere oorlogen kom je deze verhalen tegen, het bijzondere van dit is dat alles in een straal van twee kilometer verwoest is zonder aanzien des persoons. En de gevolgen van de straling die nog vele jaren aanhouden. Het is niet eens goed te bepalen hoeveel mensen er overleden zijn, alles is weg, dus ook bijvoorbeeld administratie over de inwoners van de stad.

Na het bezoek drinken we nog een kop koffie ergens met wat lekkers voordat we straks weer vertrekken. De beelden en verhalen blijven nog wel een tijdje bij me.

Op weg naar Matsuyama 

We halen onze koffers op bij de ryokan (waar we trouwens kamer 201 hadden – ons huisnummer) en gaan per tram naar het station. We reizen een klein uur met de Shinkansen naar Okoyama, daarna nog drie uur met een regionale trein.

Aangekomen in Matsuyama is het nog 3 minuten lopen naar het hotel, we hebben gelijk het gevoel in een heel andere stad te zijn. Brede straten, oude trammetjes en veel Japanse tekst zonder Engels bijschrift. Dat wordt lastig hier.

We lopen richting het park waar een kasteel op staat, een van de doelen voor morgen, nu om een restaurant te zoeken. Onderweg zien we dat je de krant in een vitrine kunt lezen.

Geen idee waar dit over gaat.

En dan vinden we een restaurant met dit menu:

‘Nee we hebben geen Engels menu’. Gelukkig spreekt ons bedienende meisje genoeg Engels om samen met ons een maaltijd samen te stellen. Beef, rice, salad, beer, en een toetje. En dat komt helemaal goed, het was heerlijk.

We zaten weer in een afgesloten ruimte, nu met hybride stoelen annex laag-bij-de-grond-eten:

Daar is over nagedacht.

Na het eten nog een wandeling door een winkelcentrum, het was afgeladen met hippe jonge Japanners. Opvallende haardracht, kleren en vreemde schoenen. Dat had ik hier dan weer niet verwacht.

Fietsers

Tot vandaag zagen we niet veel fietsers, een enkele fiets op de stoep en dat was het.

Hoe anders is hier in Matsuyama, veel fietsers en her en der heuse fietsenstallingen. Het nare is wel dat de fietsers en voetgangers de stoep moeten delen. En om het nog erger te maken laveren de fietsers op beide stoepen van een weg beide kanten op tussen de voetgangers door. En dan ook nog eens links op de  stoep, tenzij er iemand  loopt, dan fietsen ze rechts op de stoep. Of gewoon tussen de wandelaars door. Je wordt er gek van.