We zijn dus in Matsuyama, de grootste stad op het Japanse eiland Shikoku. Hieronder een plaatje van de eilanden van Japan, linksonder Fukuoka waar we begonnen zijn, de rode stip geeft het huidige eiland aan en de blauwe stip waar we nu zijn.

Het aantal westerlingen is weer ontzettend laag hier, net als in Fukuoka en Beppu; in Hiroshima waren wel veel westerlingen, en dat is begrijpelijk.

Ontbijt 

Het vreemde van het ontbijt is dat we gisteren bij het inchecken al moesten kiezen welke soorten ontbijt we de komende twee ochtenden willen hebben, Japans of westers. Raar, dat weet ik pas op het moment zelf waar ik zin in heb. Ik koos op basis van foto’s die ons van het ontbijt voorgehouden werden twee keer Japans, Vincent van beide een. Vanochtend zaten we met zijn tweeën in de ontbijtzaal 2x Japans te eten. Niet echt gezellig.

Het kasteel 

Niet ver van ons hotel staat een kasteel op een heuvel. Het is gebouwd in 1603 door een gevierd militair en later enkele keren van eigenaar gewisseld. In 1784 is de bliksem ingeslagen in het gedeelte dat vijf verdiepingen hoog was, het is herbouwd in 3 verdiepingen.

Tijdens de tweede wereldoorlog is weer een deel van het complex plat gebombardeerd; sinds 1966 wordt weer gewerkt aan de wederopbouw.

Er gaat een kabelbaan naar boven naar het kasteel, je raadt het al… Alleen zijn we wel zo stoer dat we alleen naar boven met de kabelbaan gaan.

Mooi uitzicht over de stad.

Trouwens onderweg naar het kasteel hoorden we een koor zingen. Blijkt dat een aantal jeugdkoren zich in een gebouw aan het verzamelen is en buiten nog even van zich laten  horen. Een verademing vergeleken met het karaoke programma op televisie waar we het mee moesten doen bij het ontbijt – wat was dat vals.

Heetwaterbad in Matsuyama 

De stad staat ook bekend om zijn heetwaterbaden, het is dé plek om naar toe te gaan. We zijn er geweest, maar het haalt het absoluut niet bij die van Beppu. Het hele gebied hier is erg commercieel opgezet, en je mag maar 1 uur naar binnen. Grappig is dan wel weer dat je in de rustruimte een kopje groene thee aangeboden krijgt. Ook hier vrijwel alles alleen in het Japans, op het grote bord buiten met informatie en prijzen staat gelukkig in een hoekje een QR code die je, als je die scant, een Engelse vertaling geeft. Moet je wel internet hebben – en dat hebben we.

Reuzenrad op het dak 

In het centrum van Matsuyama staat op een groot warenhuis een reuzenrad. Dat had ik niet door, in dacht dat hij gewoon op de grond stond. We waren met de tram naar het centrum gereden en geen reuzenrad te zien. Vincent had door dat hij wel eens op het dak kon staan, in vond het maar een raar idee. Maar hij was niet te zien vanaf de grond dus toch maar naar de 9e verdieping van het warenhuis. En jawel.

(Niet mijn foto)

Kasteel vanuit reuzenrad 

Matsuyama in de avondzon

Borrel en eten 

We belanden uiteindelijk in dezelfde winkelstraat als gisteren, maar we zoeken uiteraard wat anders. Eerst een cocktail ergens, we komen op de derde verdieping van een gebouw terecht in een retro café met lp’s en pickups en dergelijke  uitgestald. Uiteraard is de cocktail kaart alleen Japans, maar als we de barman laten voorlezen wat er staat dan valt het een beetje tegen. Gewoon standaard dingen als gin-tonic, screwdriver en dergelijke.

Daarna eten in een restaurant weer zonder Engels menu, maar gelukkig met plaatjes. Kunnen we aanwijzen wat we willen. Er zat onder andere sushi bij, dan verwacht je vis, maar het was heerlijke vlees-sushi.

Terug gaan we met de  trein, vooral omdat het kan. De regiefout was alleen dat we 5 minuten te laat waren en dus 25 minuten moesten wachten op de volgende trein. In die tijd hadden we makkelijk naar het hotel kunnen lopen.