De dag begint met wat verrassingen van het hotel. Gisteren bij het inchecken kregen we de vraag of we morgen linnenservice wilden. We keken elkaar aan – dat is toch standaard? Ja, doe maar. Als we de kamer vanmorgen uit komen staat er een pakket linnen, komen ze zo vast wel de handdoeken vervangen en bedden opmaken. Toch?

En dan het ontbijt. Het is zogenaamde zelfbediening, geen buffet, je moet je ontbijtkaartje afgeven (vrij standaard in Japan, je krijgt ontbijtbonnen op datum bij het inchecken), vervolgens mag je even later een dienblad met ontbijt bij het keukenloket afhalen. Je kunt verder alleen nog koffie of thee zelf inschenken. Qua ontbijt is er niks te kiezen.

Ach, we zijn niet zo moeilijk en we lusten het wel.

Niet echt typisch Japans worstenbroodje

En als we boven komen staat het linnenpakket nog steeds bij de deur.

Waar zijn we eigenlijk 

We zijn ten noorden van de berg Fuji beland, het is de hoogste top in Japan. We zijn in het plaatsje Kawaguchiko, ik vermoed het plaatsje het dichtstbij de Fuji met een treinstation. Daarnaast is het prachtig gelegen aan een paar grote meren en is er een groot pretpark in de buurt.

Op de kaart zie je dus dat we ten noorden van de Fuji zitten.

De kabelbaan 

Er is een kabelbaan aanwezig in dit plaatsje dat je naar een hoger gelegen punt brengt met uitzicht op de Mount Fuji. Dat lijkt ons wel wat, we kopen een enkele reis want naar beneden lopen kunnen we zelf wel.

Daar moet ie zijn, Mount Fuji, maar helaas ligt hij in een wolk.

Links op de foto is het pretpark te zien. We kwamen tegelijk met een Italiaanse familie boven, pa ma en twee  kinderen. Die kinderen raken compleet in extase bij het zien van het pretpark. ‘Oooh oooh oooh’ klonk het bij de kinderen. De Mount Fuji is niet meer interessant. En papa en mama wat schamper lachen – wat doen we met deze crisis?

Zo had de berg er uit kunnen zien

Panorama foto van het uitzicht 

Leuke zonnebril overigens 

De wandeling naar beneden leidt door de ‘blauwe tuin’  – het barst van de onderstaande bloemen die alleen in juli en begin augustus in bloei staan:

We zijn al redelijk vroeg in de middag beneden, wat nog te doen? We gaan naar de mount Fuji.

De Mount Fuji

De Fuji is 3.776 meter hoog. Ter vergelijking: de hoogste berg in de Alpen is de Mont Blanc en is 4808 meter hoog. De hoogste berg van de wereld is Mount Everest en die is 8848 meter. Ofwel de Fuji is niet super hoog.

We gaan met de bus naar Station 5, dat is het startpunt van de wandelroute naar de top van de Fuji. Hier ben je op 2305  meter, ruim een kilometer onder de top. Hier heb je een prachtig uitzicht op de top – als het niet bewolkt is. We zagen hem bijna. 

Vanaf hier is het ongeveer 7 kilometer lopen naar de top. Onderweg zijn nog 4 andere stopplaatsen waar je zelfs kunt slapen als je bijvoorbeeld zonsopgang op de berg mee wilt maken.
Maar je ziet vooral veel dagjesmensen, ze komen ’s ochtends met de trein aan, dan een uur met de bus naar station 5, daar vandaan in een uur of 5 naar de top, weer terug naar de bus en trein. Mocht ik ooit weer in de buurt van deze berg komen, en het is te doen qua weer, dan wil ik ook een keer naar de top.

We lopen de eerste kilometer van de 7; die is nog makkelijk te doen.

Station 5, hier begint de looproute.

Als we terug zijn bij station 5 drinken we nog wat, en we zien de berg volledig verdwijnen in de wolken. Het is goed zo, we gaan met de bus terug naar het stadje.

Onsen en eten

We lopen eerst snel even langs het hotel om mijn contactlenzen te halen; staat de zak met linnen nog steeds voor de deur. Nee we gaan niet zelf ons bed opmaken, maar de handdoeken zijn wel handig voor het heetwaterbad.

Ook Kawaguchiko kent een Onsen (heetwaterbad), het hoort bij een hotel maar tegen betaling van 1000 yen, acht euro, mag je erin.

Het is kennelijk iets wat bij de Japanse cultuur hoort dat bij de kinderen met de paplepel wordt ingegoten. Alle leeftijden, van zeg 3 tot 90, komen een klein uurtje naar het bad om lekker in het zeer warme water te weken en vervolgens uitgebreid te douchen. Wij houden er ook wel van en doen lekker mee.

Na het bad eten. Vincent ziet ergens een bordje hangen en het blijkt een restaurant te zijn. Zoals zo vaak zie je dat nauwelijks aan de buitenkant, inkijk houdt men hier niet van. We worden in een hokje geplaatst maar gelukkig mag die aan een kant open blijven. Toch nog wat contact met de buitenwereld.

Er staat sashimi op het menu, een soort sushi. Eindelijk! Doet u maar. En het smaakt weer heerlijk voor 12 euro per persoon. Eten is hier niet duur.

Alleen jammer dat halverwege de maaltijd een lading Japanse mannen van middelbare leeftijd naar binnen kwam en karaoke begonnen te zingen…