0m 6:15 gaat de wekker en rond half zeven ontbijt. We gaan naar Jakarta! Eerst met de metro naar het vliegveld en zonder veel moeite hebben we onszelf en de koffers ingecheckt. De enige hobbel was dat de mevrouw bij de incheckbalie ons visum voor Indonesië wilde zien. Daar hadden we niet op gerekend, dat was even zoeken.
Ze waarschuwde ons voor enorme rijen in Jakarta maar toen ee dasr aan kwamen viel reuze mee.Ook voor Indonesië hadden we ons huiswerk goed gedaan, we hadden het visum al aangevraagd en betaald en dat was allemaal in orde. We moesten alleen ter plekke nog wel via internet een douane verklaring invullen: een QR code scannen, invuloefening doen, en een gegenereerde QR code opslaan voor later. Ik ben blij dat onze e-sim kaarten ook inderdaad gelijk werkten in Indonesië, anders was er weer een hobbel geweest.
Het duurde wel lang voordat de koffers kwamen maar daarna konden we snel langs de douane met behulp van de QR code.
We werden al snel herinnerd aan het feit dat Indonesië een islamitisch land is, om 12 uur wordt het omroepsysteem van het vliegveld vervangen door de welbekende islamitische oproep tot gebed. Dat is belangrijker dan vliegveld mededelingen.
In de aankomsthal staat onze chauffeur al op ons te wachten. Hij staat de komende dagen tot onze beschikking, dat is geregeld door Van Verre. Hij brengt ons naar het hotel. Ondanks dat het zaterdag is, is het vreselijk druk op de weg, veel files. Hoe zou dat dan op werkdagen zijn.
Onderweg moet hij een pasje gebruiken om van het vliegveld af te komen, en om tol te betalen. Hij heeft geen zin om elke keer uit de auto te leunen, daarom heeft hij het pasje aan een soort van vliegenmepper vastgemaakt en steekt dat de auto uit. Handig!
Hij zet ons af bij het hotel en we spreken af dat hij ons morgenochtend op komt halen voor sightseeing in Jakarta.
We zetten onze spullen op de kamer en wandelen naar het oude deel van de stad. Het is er ontiegelijk druk, en je krijgt een heuse cultuurshock. Toeterende auto’s, ontelbaar veel brommers. Overal kleine eetkarretjes. We komen op het grote plein uit met aan het plein het Gouveneurskantoor. Verderop komen we nog de Nederlandsche Handel-maatschappij tegen, onze invloed van vroeger is hier nog zichtbaar.
Overal spelen bandjes, het is er erg gezellig. Overigens werd ’s avonds om 9 uur iedereen van het plein gestuurd, langer mag de gezelligheid blijkbaar niet duren.
Vincent en ik zijn beide plotseling miljonair als we gepind hebben. Helaas zijn die miljoen Indonesische Roepia (IDR) maar 60 euro waard.
We drinken wat in het Batavia Café, als we vragen wat voor snacks ze hebben roept hij gelijk ‘bitterballen’. Vooruit dan maar. Maar ze zijn niet zo lekker als in Nederland.
