De wekker gaat om 7 uur, ontbijt en wandelen richting de Borobudur. Gisteren waren we al even langs gelopen maar nog geen zicht op de tempel. Ook even gekeken hoeveel geld we mee moeten nemen, maar we snappen niks van de prijzen. Veel mogelijkheden maar wat is wat? Ook de QR code bij de prijstabel leverde geen antwoorden.

Ook bij de balie vandaag duurt het lang voor we door hebben hoe het werkt, dat moet beter kunnen. We gaan eerst even zelfstandig het terrein op, en om 9:00 moeten we terug zijn bij de kassa om kaartjes te halen om de Borobudur in te mogen. En dat was wel fijn, daardoor kon ik plaatjes schieten van de tempel voordat hordes mensen in de buurt waren. het duurde even voor we de tempel zagen, overal staan Exit bordjes, maar geen enkel bordje dat richting de tempel wijst.

Om 9 uur krijgen we kaartjes en moeten we speciale slippers aan om slijtage aan de Borobudur te voorkomen. Half tien onderweg onder begeleiding van een gids en om 10 uur mogen we eindelijk de tempel betreden.

De Borobudur is gebouwd in de achtste eeuw. Het is de grootste boeddhistische tempel van de wereld. Het moet een enorme onderneming geweest zijn om het te bouwen. Het bestaat uit 10 niveaus en er staan in totaal 72 stupa’s op. Een stupa is een omgekeerde lotusbloem met daaronder een boeddha beeld.

De tempel is een aantal eeuwen uit zicht geweest en in 1814 herontdekt. Het was bedekt met modder en as, en in de jaren erna werd steeds meer van het complex uitgegraven.

Tussen 1907 en 1911 is de Borobudur voor het eerst gerestaureerd door Theodoor van Erp. Daarna volgden nog veel meer restauraties en tot op heden wordt hard gewerkt om dit indrukwekkende complex in stand te houden.

Na de rondleiding snel terug naar het hotel, het is ondertussen na elven en we moeten nog uitchecken. Nanang staat ook al klaar om ons naar Yogyakarta te brengen.

De gebruikelijke chaotische rit duurt ongeveer anderhalf uur. Het blijft ongelooflijk hoe al die auto’s, vrachtwagens en brommers om elkaar heen friemelen zonder ongelukken. Nanang zegt dat men elkaar respecteert in het verkeer, en dat is ook zo al duurt het even voordat je dat door hebt. Als je als voetganger wilt oversteken moet je gewoon gaan, ze remmen wel en geven je de ruimte.

In Yogyakarta wandelen we naar de grote winkelstraat Malioboro, er zijn veel winkels en het is er gezellig druk. We eten een ijsje, drinken een biertje en eten in een restaurantje. Het eten kostte net iets meer dan 6 euro, voor ons beiden opgeteld…

Het was weer een zeer geslaagde dag.