We hadden gisteren met de taxichauffeur afgesproken dat we om 10 uur weer opgehaald zouden worden. Dus op tijd opstaan, noodle soep eten, en de douane in West Palm Beach bellen om te melden dat we verwachten om 1 uur ’s middags bij ze langs komen. In de documentatie staat dat dat minstens een uur van tevoren moet, maar de douane beambte zei dat dat vier uur vóór vertrek moet. Dat tijdstip is allang voorbij. En nu? De beambte wilde het voor deze keer door de vingers zien. Gelukkig.

De chauffeur is veel te vroeg, beter dan te laat.

Op het vliegveld betalen we voor de benzine en diensten en gaan we rustig aan naar het toestel. Die niet meer stond waar we hem hadden achtergelaten. Kennelijk stond hij in de weg en is hij ergens anders neergezet. Per golfkar worden we naar het vliegtuig gebracht.

Marcel vliegt het eerste deel, de zee over dus naar KPBI (West Palm Beach). Hij controleert en ziet dat de hoeveelheid olie flink gezakt is. Daarom kregen we gisteren dus zoveel olie mee. Maar liefst 4 quarts olie hebben we bijgevuld.

Opstarten en vertrekken. Tijdens het taxiën naar de kop van de baan worden we door een jet achtervolgd. Om hem niet teveel te hinderen schieten we op met de run-up checks en niet lang daarna hangen we weer in de lucht. We vliegen langs ons B&B huisje en kunnen een leuk plaatje schieten.

De vlucht duurt net als gisteren ongeveer twee uur. Het laatste stukje voor de landing was spectaculair – op de noord baan landde een Delta lijntoestsel terwijl wij naar de zuidbaan gingen. We vlogen een stukje naast elkaar.

Na de landing taxiën we naar Customs, daar parkeren we ons toestel en stappen uit. Alle bagage moet mee. Ondertussen komt een flinke (privé) jet naast ons staan, ook die moet langs customs.

Het is maar een klein gebouwtje. Eerst langs de douane, die richt een camera op ons en noemt gelijk onze naam op. Kennelijk kunnen ze onze gegevens oproepen op basis van ons gezicht.

Daarna met de bagage naar de security check. Hebt u fruit meegenomen? Nee? Loop dan maar door. Kunnen we de boel weer in het vliegtuig laden.

Nu is het mijn beurt. We starten weer van de zuid baan, maar we moeten naar het noorden, hoe moet dat? We krijgen de instructie rechtuit te klimmen maar al op 300ft vraagt de toren om naar links te sturen zodra dat mogelijk is. Kennelijk is op de andere baan even geen verkeer en kunnen wij veilig richting noorden gaan vliegen.

Twee uur later zijn we weer bij KDAB (Daytona). Als ervaren piloten staan we snel aan de grond en vragen we Ground voor taxi instructies naar de parkeerplaats. De beste man is erg geagiteerd, wij krijgen niet direct antwoord maar hij geeft een flinke uitbrander aan een ander vliegtuig die het blijkbaar steeds fout doet. ‘For the fifth time…’ – en de meid in dat vliegtuig maar timide antwoord geven. Arme meid.

We parkeren het vliegtuig, ik kijk nog even naar de olie, en er kunnen zo weer 3 quarts bij. Een flinke oliezuiper dus. Maar hij heeft ons veilig heen en weer gebracht.

We hebben voor de komende nachten weer hetzelfde hotel geboekt als waar we eerst zaten, het is dus weer anderhalf uur rijden voor we aan een welverdiend biertje zitten.