Sinds we samenwonen doen we elk jaar rond kerst en oud/nieuw een stedentrip, en dat is dit jaar niet anders. We zijn dit keer in Tel Aviv. Waarom? Geen idee; Rome en Athene maakten ook kans, maar het is dus Tel Aviv geworden.

Vanmorgen zijn we net als vorig jaar in de sneeuw richting CS Utrecht gegaan ervan uitgaande dat we een trein richting Schiphol konden nemen. Er komt een trein – maar ons wordt geadviseerd niet in te stappen in verband met een wisselstoring. Op naar een ander spoor voor een trein naar Amsterdam Amstel; daar pakken we dan wel een taxi. Maar terwijl we staan te wachten komt de melding dat de wisselstoring opgeheven is en dat we de volgende trein naar Schiphol kunnen nemen; dus weer naar een ander spoor.
De trein komt binnen en we willen de trein in stappen; zeggen de uitstappers tegen ons: hij gaat niet verder, en inderdaad: op de borden staat plotseling ‘niet instappen’. De maat is vol, en we nemen een taxi – net als vorig jaar.

Op naar de incheckbalie voor onze El Al vlucht 338 naar Tel Aviv. Je weet dat de beveiling streng is, maar toch blijft het opvallend hoeveel marechaussees met grote geweren rond de incheckbalie rondhangen. Bij de balie aangekomen krijg je een persoonlijk gesprekje (Vincent en ik samen met een Israeliër), die vooral gaat over de vraag of je je bagage alleen gelaten hebt, waarna je de koffers kunt afgeven.

De vlucht vertrekt redelijk op tijd, en we komen bij zonsondergang aan in Tel Aviv. Uit de automaat halen we een stapel Shekels (1 shekel is ongeveer 23 cent) en stappen we in de trein. Niet dat je weet waar je eruit moet, namen zijn alleen in het Hebreeuws geschreven en daar zijn we nog niet zo bedreven in (lees: helemaal niet). Gelukkig stond een kaartje van Tel Aviv in mijn iPhone en konden we met behulp van de GPS zien waar de reis naar toe ging; twee stations verder zijn we uitgestapt en zijn we per taxi naar het hotel gegaan.

Ons hotel heeft geen geweldig eigen restaurant, maar wel een deal met restaurant London aan het strand – als je daar gaat eten krijg je een gratis toetje.
We wandelen in het donker naar het strand en drinken wat bij een strandtentje. Daarna door naar London voor het avondeten. Het smaakt werkelijk heerlijk, maar de porties zijn zo groot dat we niet aan het toetje toekomen, we mogen de bonnen bewaren voor een andere keer.

Ons hotel heeft WiFi zodat we kunnen internetten. Nou ja, bijna; een aantal zaken werkt niet zoals mijn werk-email. De strandtent heeft ook gratis WiFi met hetzelfde probleem; bij restaurant London is ook gratis WiFi waar mijn werk-email dan weer wel werkt. Vreemd allemaal, maar wel opvallend op hoeveel plekken je gratis WiFi tegenkomt.

Trein/taxiroute:

Grotere kaart weergeven‘;
?>

Wandelroute:

Grotere kaart weergeven‘;
?>