Collega Ron zat mij een beetje te stangen, ik moet binnenkort een keer een vrijdag vrij nemen maar hij wilde niet zeggen waarvoor. Dat werd dus vandaag, gister kwam ik er al achter wat er aan de hand was. Zijn zoon Stanley had maar een hele korte schooldag, en zoals hier en hier al eerder gemeld is hij helemaal gek van vliegen. Ik kreeg een vermoeden dat het daar wel eens mee te maken zou kunnen hebben en dat klopte dus: we gaan de flight simulator in.

Op naar Schiphol-Oost, naar het Flight Simulator Training center. We krijgen een briefing van een half uur, en daarna naar de simulator. Het is een simulator die vast op de grond staat, en waarbij de scenery op een muur voor de simulator geprojecteerd wordt. De instrumenten zijn exact zoals ze in een echte Boeing 737 ook zijn.
Om niet al teveel tijd kwijt te raken zorgt onze begeleider  Arjen ervoor dat de kist ‘aan’ staat, en met draaiende motors op het begin van de startbaan klaar is voor take-off. Stanley wil graag naar Brussel vliegen, en begint met de take-off vanaf Schiphol. Onderweg programmeert Arjen snel even het FMS (Flight Management System) zodat we op de instrumenten kunnen zien hoe we naar Brussel komen, en een juiste nadering maken. Stanley zet de 737 probleemloos in Brussel aan de grond – zonder dat de kist op de automaat staat.

Even later zijn we in Innsbruck, en staat de kist draaiend op de startbaan. Ik doe nu de take-off, en vlieg over de bergen en door de dalen. Niet lang daarna zet Arjen met op final voor Innsbruck, en mag ik daar landen. Dat lukt ook al gaat het wat heen en weer op de gladde baan.

Als laatste maken Stanley en ik nog een landing op baan 27 op Schiphol, eerst Stanley in een enorme sneeuwbui met gladde baan en al. Het gaat goed.
Vervolgens mag ik bij regen en onweer de 737 ook op de 27 neerzetten, en ook nu weer komen we heelhuids aan de grond. Stanley en ik hebben dus beide twee geslaagde landingen in een 737 gemaakt!

Het was geweldig, ik ga dit zeker nog wel een keer doen, en wie weet een keer in een full-motion simulator.
En ik moet zeggen – ondanks dat het een simulator is voelde ik toch wel aardig wat spanning bij het landen van de kist, zo realistisch is het absoluut.

Ron, Stanley, dank!