Het is niet de vakantie geworden die we voor ogen hadden, het plan was om met het eigen vliegtuig richting Zweden te vliegen en zo twee weken rond te hobbelen van plek naar plek. Maar het mocht niet zo zijn, de kist staat nog steeds zonder propeller in de hangaar.

We besluiten naar een plek te gaan waar het vrijwel zeker goed weer is: Spanje. En dat kunnen we dan combineren met een bezoek aan Lei en Robert die vier jaar geleden naar Marbella verhuisd zijn.

Vincent maakt er weer een bijzondere vakantie van, we vliegen met een enkele reis van Eindhoven naar Malaga, en vandaar door naar Marbella. Na een paar dagen vertrekken we en gaan met de trein naar Barcelona met een interrail kaartje. Vanuit Barcelona vertrekken we dan weer met de nachttrein naar Parijs, en vandaar met de TGV naar Schiphol. Maar zover is het nog niet.

Vandaag vertrekken we per trein naar Eindhoven en vliegen vanaf Eindhoven Airport met Transavia naar Malaga. Met drie kwartier vertraging staan we uiteindelijk klaar voor vertrek; de startbaan is voor de deur bij de terminals, dus geen verloren taxitijd. Maar dat heeft ook een nadeel, de safety demonstratie is niet op tijd klaar, dus we staan al op de baan om te vertrekken maar we gaan nog niet omdat de erg langzaam pratende purser het verhaaltje nog niet af heeft.

En dan begint de horror: schreeuwende kinderen! En niet zomaar eventjes, nee de hele vlucht van twee en een half uur. Misschien is het wel vijf minuten stil geweest, verder schreeuwde er minimaal 1 kind maar meestal meerdere tegelijk. Later horen we van Lei dat andere mensen op deze vlucht zich ook geërgerd hadden aan het enorme geschreeuw.

Vanaf Malaga kun je met de bus naar Marbella, maar die gaat ’s avonds om 10 uur en kwart voor twaalf terwijl wij half elf bij de bushalte staan. Dan maar met de taxi, 78 euro inclusief 6 euro tol.

Ons hotel, hotel Central, is uitstekend ondanks dat het maar een 2-sterren hotel is, het ligt in het oude stadje van Marbella en niet tussen alle mega-hotels. Om half twaalf lopen we de stad nog even in om wat te eten en te drinken, en we zijn niet eens de laatsten – Spanjaarden eten meestal laat. De ober van het restaurant waar we zijn gaan zitten beveelt ons een gegrillde vis aan voor twee personen – en dat was een uitstekende tip, we krijgen beide een kant van een heerlijke vis.

Kinderen gaan hier kennelijk ook laat naar bed, als wij om half twee richting hotel lopen zien we nog altijd kinderen spelen.