Het leven lacht Claireece “Precious” Jones bepaald niet toe: deze zestienjarige donkere tiener is hartstikke dik, niet populair bij haar leeftijdsgenoten en zij groeit op in Harlem, waar het leven hard is. Daar komt nog bij dat Precious niet kan lezen en dat zij al voor de tweede keer zwanger is van dezelfde man. En deze man is niemand minder dan haar eigen vader! Uithuilen bij moeder is er ook al niet bij, want dit mens is een absolute furie die bij het minste of geringste ontsteekt in een woedeaanval.

Toch gloort er weer een beetje licht aan het eind van de horizon als Precious naar een speciale school mag waar ze betere begeleiding krijgt. Lerares mevrouw Rain blijkt een inspiratie voor het stevige zestienjarige lelijke eendje dat Precious tot nu toe was, en gaandeweg lijkt zij erin te slagen om zichzelf uit haar dal te sleuren.

Precious is typisch een film waar ik nooit naar toe gegaan zou zijn als ik het in een lijstje met films had zien staan. Toch vond ik het een prima, aangrijpende film. Ik leefde echt met Precious mee. 7.5.