Het weer zag er voor vandaag erg slecht uit, afgelopen nacht heeft het stevig geonweerd. Maar vanmorgen zag het er vriendelijk uit en de buienradar gaf aan dat er rond 11 uur een buitje kan komen, maar voor de rest geen drama’s.
Dus om 11 uur met de taxi weer richting veld. Eerlijk gezegd was ik er niet al te gerust op, toen ik de METAR’s en TAF’s las (dat is de weersverwachting voor de luchtvaart), zag ik dat ongeveer in heel Duitsland buien verwacht worden ergens in de middag. We moeten ook nog eens de heuvels over, en dat wordt niks als dan ook nog eens de bewolking te laag hangt.
Samen met de havenmeester kijken we naar de verwachting. Het lijkt erop dat het zou moeten lukken als we wachten tot ongeveer 1 uur, dan lijkt de bewolking in de wat hogere gebieden wat op te trekken.
Vincent heeft het veld Bad Kissingen uitgezocht. Het veld is PPR (Prior Permission Required), dus bellen. We zijn welkom, alleen zal er niemand op de toren zitten. Do it yourself dus.
Vincent merkt gelukkig op tijd op dat er op dat veld niet getankt kan worden; dus nog snel maar even op Damme voor de zekerheid wat peut erbij gooien, en dan rond 1 uur de lucht in.
Overigens viel de prijs voor de stalling in de hangar erg mee: 8 euro, en 8 euro landingsgeld. Geen geld dus.
En wat valt het allemaal mee. Zo goed als geen regen, de bewolking is overal hoog genoeg, en een prachtig zicht. Anderhalf uur later landen we alweer op Bad Kissingen – ondanks dat ik een nabij gelegen veldje in mijn ipad had geprogrammeerd, een alternatief veld waar wel getankt kan worden.
Bad Kissingen is een ervaring op zich. Ten eerste ben je op downwind volledig het zicht op de baan kwijt. Verder ligt downwind een flink stuk hoger dan het veld, dus op base en final moet je flink zakken.
Dan blijkt, na de landing, dat het veld is gebruikt voor een Concours Hippique, jawel, paardensport. Men is de boel nog druk aan het afbreken en opruimen, parkeren op de telefonisch doorgegeven plek gaat niet want daar is men nog tenten aan het afbreken. Op de toren is niemand, en als ik bel om door te geven dat we er zijn, wordt niet opgenomen. Dus we parkeren maar op een plekje dat ons goed lijkt.
Vincent reserveert een hotel en regelt een taxi. Op het moment dat die komt, komt ook de eigenaar van het veld aangereden. We staan op de verkeerde plek! Ja, dat weten we, toen was men nog tenten aan het afbreken. Omdat de taxi er al staat, en wij van plan zijn morgen weer te vertrekken mogen we bij de gratie van de eigenaar de kist laten staan en kunnen we, na het afrekenen van 8 euro voor stalling en landing (bij elkaar opgeteld!), richting hotel.
Bad Kissingen is echt een bejaarden-stadje, het lijkt erop dat het een kuuroord is voor mensen met allerlei gebreken. Er is nauwelijks jeugd op straat, en er zijn veel rollator- en scootmobiel winkels. Verder geeft elk hotel wel een kürort-achtig iets, dat hoort hier blijkbaar zo. Een bezienswaardigheid is ook de Brunnenhalle – daar kun je zeer gezond bronwater drinken – en het water is nog gratis ook! Dat wil zeggen, als je eerst een glas koopt…
Misschien moeten we hier over 15 jaar maar eens terug komen – dan vallen we in de doelgroep.
Hieronder veel foto’s – ik heb vlak voor de vakantie een compact camera gekocht en die moet ik natuurlijk even uitproberen.
