First Flight: Dagje NASA vliegen

Het wordt vandaag mooi weer, volgens de weerberichten de mooiste dag van de week, dus moeten we er even op uit. Kunnen Marcel en ik weer even aan elkaar wennen in de cockpit voordat we drie dagen lang naast elkaar moeten leven in die kleine ruimte.

We hebben de kist geboekt van 11 tot 3 uur, het plan is om vanaf Airpark Orlando North oostelijk te vliegen richting de de landingsbaan van de NASA waar vroeger ook de space shuttles landden, en dan naar het zuiden naar het veld Merrit Island. Kijken of we daar wat kunnen eten, en dan dezelfde route terug, maar dan met de andere piloot.

Nadat Marcel anderhalf uur buiten had gerend zijn we in de auto gestapt en waren we tegen 11 uur op het veld. In één van de hangaars werd een enorme garage sale gehouden, op een privé-veld kan alles.
Daar hadden wij geen last van, onze kist stond mooi op ons te wachten bij het kantoortje bij de landinsgbaan. De kist was helemaal vol getankt, we hoeven alleen maar de kist te checken en dan kunnen we weg.

Marcel vliegt als eerste, ik doe de radio. Tenminste, dat is de bedoeling.
Om tien over elf geeft Marcel vol gas, en vertrekken we van baan 09. De radio is simpel do-it-yourself, geen toren en niks beschikbaar, dus gewoon roepen wat je van plan bent te gaan doen zodat andere piloten in de buurt weten wat er gebeurt.
Eenmaal in de lucht roep ik Orlando Approach op; kennelijk eerst op de verkeerde frequentie want we krijgen geen antwoord. Overschakelen naar een ander, en het lukt.

In de buurt van de NASA landingsbaan krijg ik me toch een riedel instructies – ik kon er geen touw aan vast knopen. Ook Marcel had een paar keer nodig, en nam het op een gegeven moment van me over. En nog deden we het niet helemaal goed, maar gelukkig vroeg hij waarom we plotseling de verkeerde kant op vlogen – we hadden het dus verkeerd begrepen.
Daarna ging het gelukkig beter, en konden we naar de NASA baan vliegen. Twee jaar geleden hadden we dat ook gedaan, maar nu was het leuker: we mogen niet landen, maar we mogen zo laag als we willen. En dat doen we dus – 5 kilometer laag over de baan. Heerlijk!
Ik neem de radio weer over, en na NASA vliegen we naar Merrit Island. Het is weer een radio-do-it-yourself, en even later staan we aan de grond.

We willen wat eten, maar er is niks op het veld. Bij de FBO (een bedrijf waar je bijvoorbeeld kunt tanken) kun je voor 15 dollar een auto voor anderhalf uur mee krijgen. Dat klinkt uitstekend, we krijgen een grote Ford pick-up truck mee. Ik mag rijden want Marcel zijn rijbewijs ligt in de eigen huurauto. Heerlijk!

Na een prima hamburger bij Hooters rijden we terug naar het veld. Nou mag ik aan de linkerkant, de pilotenkant, gaan zitten, en mag Marcel de hele vlucht de radio doen.
Weer vliegen we over de NASA baan, maar nu in de andere richting. Ook ik scheer 5 kilometer lang laag over de baan en dan richting Airpark Orlando North. De radio is nu een stuk makkelijker, we weten wat we kunnen verwachten.
Om half drie staan we weer op de grond, mooi op tijd. We hebben beide 55 minuten gevlogen.

’s Avonds gaan we naar Downtown Disney, ik ga daar weer wat nieuws meemaken: eten tijdens een film. Deze bioscoop heeft zalen waarin je eten kunt dineren tijdens de film. Ik vind het idee niet echt geweldig, de tafel is te hoog, je zit er relatief ver vanaf en het lastigste: je ziet totaal niet wat je eet. Je weet ook niet of het goed op je vork zit, je smeert jezelf dus regelmatig onder. Bovendien leidt het enorm af van de film. Leuk voor een keer, niet voor altijd.
De film was trouwens ‘No Good Deed’, aardig maar niet echt geweldig verhaal. Een 6.5

Marcel op final voor de NASA baan