First Flight: Terug naar Orlando

Het hoogtepunt is geweest – het bezoek aan het First Flight vliegveld, rest vandaag de terugtocht naar Orlando. We zijn gister al een flink eind onderweg gegaan vanaf First Flight zodat we vandaag niet al te lang hoeven te vliegen, dit omdat dagelijks regen en onweer wordt verwacht in de loop van de middag in Orlando.
Maar het weer werkt weer niet mee. Het is droog, dat wel, maar de bewolking zit op 800 voet, en dat is veel te laag. De verwachting is wel dat het in de loop van de dag wat op gaat trekken, maar dat betekent dat we weer later in Orlando aan zullen komen met de mogelijke weerproblemen daar.

Wat te doen. Eerst maar even rustig aan in het hotel, en dan op naar het vliegveld waar we rond half elf aan komen. Veel te vaak kijken we naar de weersinformatie, we moeten geduld hebben.
Marcel belt met de toren van het veld – wat zijn de condities? Zijn ze goed genoeg om op zicht weg te mogen vliegen? De wolkenbasis ligt rond 12 uur op 1200 voet – en dat is voldoende. We kunnen in ieder geval opstijgen. En verder op de route? Het blijft laag – sommige plekken maximaal 1000 voet. Dat is in principe genoeg voor ons, alleen blijft continu in je hoofd spoken dat het land vergeven is van enorme hoge antennes – Lopik is er niks bij. En daar wil je onderweg niks mee te maken hebben.
Op onze iPads met de Skydemon app staan alle hoge dingen gemeld, en het zicht is ruim meer dan 10 kilometer – die palen moeten we dus zeker kunnen ontdekken en ontwijken. We besluiten te gaan!

De kist staat een stukje verderop geparkeerd. Gister hebben we het toestel voor de deur van de afhandeling achtergelaten, zij hebben hem op ons verzoek helemaal vol getankt en op zijn definitieve parkeerplek gezet en vastgebonden, een soort van Valet Parking, maar dan voor vliegtuigen. Niet gratis dit keer, de service en overnachting kosten maar liefst 14 dollar.

Ik kruip achter de yoke, Marcel achter de microfoon, en we gaan.
Het houdt niet echt over, maar het is te doen. Na een half uurtje zakt de bewolking weer wat; Marcel en ik kijken elkaar aan en besluiten er bovenuit te klimmen. We gaan naar 4000 voet en zitten dan ongeveer 1000 voet boven de bewolking – wat een prachtig gezicht! Een grote witte vlakte mooi in het zonnetje, hier blijven we een klein uur vliegen.
Dan verschijnen er gaten in de bewolking onder ons, we kiezen er een en gaan weer naar beneden. Hier is de onderkant van de bewolking, zoals ook in de weersverwachting stond, weer wat hoger zodat we nu ook minder last hebben van die hoge antennes.

De landing na precies 2 uur vliegen op Ocala International gaat weer probleemloos op baan 36. Onderweg in deze buurt zagen we al ontelbaar veel paardenrenbanen, er zit er zelfs 1 aan het vliegveld vast. Voor het vluchtafhandelingsgebouw staat een rij beeldjes van ruiters, het is een belangrijk iets hier blijkbaar in de buurt.
Voor het eerst zien we een restaurant aan het vliegveld, tijd voor een burgertje voordat we verder gaan. We durven de tijd te nemen, in de buurt van Orlando zijn volgens de radar een paar buitjes geweest, en alweer weggetrokken. Geen haast dus.

Marcel bedenkt zich plotseling dat John Travolta hier in de buurt ook ergens een vliegveld moet hebben waar zijn Boeing 707 geparkeerd staat. Even googlen en zoeken op de kaart levert een verrassend resultaat: het ligt nog geen 15 km van waar we nu een hamburger eten! Dus straks na het opstijgen even overheen vliegen.
Zo gezegd zo gedaan, aan Marcel de eer om het laatste been naar Orlando met de enorme omweg over John Travolta zijn vliegveld. Het laatste been duurt 55 minuten, en dan staan we aan de grond. Bijna. Marcel komt iets te hoog binnen en moet een go-around doen, net als ik tijdens de check-vlucht op de eerste dag met Kyle. We staan quitte wat dat betreft.
De volgende landing is uitstekend; we worden al opgewacht door de mensen van VA Aviation, we worden naar de benzinepomp gestuurd zodat ze de kist kunnen aftanken en klaar maken voor de volgende vlucht.

Ons avontuur zit erop!

Dit moet gevierd worden. Deze maand in Orlando is Magic Dining maand – voor een zeer schappelijke prijs kun je in diverse restaurants een drie-gangen menu bestellen. We gaan naar het restaurant in het Hyatt hotel, Valet Parking is gratis, dus we rijden naar de hoofdingang, geven de autosleutels af, en wandelen richting restaurant.
Na een heerlijk menu lopen we naar buiten en laten de auto voorrijden – wat een luxe :).

Een grote kist vertrekt vlak voordat wij opstijgen