Tram dagpas

We willen vandaag onder andere naar een berg op het eiland Miyajima, zo’n 18 kilometer verderop. Daar kun je met de tram komen,en dan is het handig om een dagpas te nemen zoals we die in Beppu voor de bus hadden. We kunnen twee dagpas kraskaarten kopen bij onze hospita voor 860 yen per stuk, dat is ongeveer 7 euro per stuk, en dan mag je de hele dag in de tram rijden (ze noemen het een street car in het Engels).

Maar eerst met de tram naar het station, een nieuwe sim kaart halen, die van mij van afgelopen zaterdag is al op. Ik ga voor een 5G sim in de hoop het einde van de vakantie te halen.

En als we toch op het station zijn regelen we gelijk treinkaartjes voor Matsuyama voor de reis morgen. Overigens hoeft dat niet, met onze railway pass mag je ook opstappen zonder kaartje, alleen is dan niet gegarandeerd dat je een zitplaats hebt. En reserveren kost niks.

A-bomb dome

We gaan met de tram naar het gebied waar herinneringen aan de atoombom zijn. Er staat onder andere nog restanten van een  koepelgebouw, het wordt de A-bomb dome genoemd. Op 6 augustus 1945 ontplofte op 600 meter hoogte boven dit gebied de eerste atoombom, in een straal van 2 kilometer is zo goed als de hele stad compleet verwoest, op deze koepel en een paar andere gebouwen na. Eind 1945 waren 140.000 mensen overleden ten gevolge van de bom, uiteindelijk zijn naar schatting in totaal 200.000 overleden.

Bij de dome is een park aangelegd, het peace park, en daar is een Memorial Hall gebouwd en het Hiroshima Peace Memorial Museum. Het museum gaan we morgen bezoeken.

Eeuwig brandende vlam bij het vredespark 

Memorial Hall

De Memorial Hall is een grote ronde ruimte met op de muur een 360 graden zicht op de stad vanuit het middelpunt waar de bom ontplofte, vrijwel alles wat je ziet is verwoest. In het midden staat een kleine waterval in een vorm die kwart over acht voorstelt, de tijd waarop de bom viel. Na dit bezoek lopen we stilletjes naar buiten. Onvoorstelbaar wat hier gebeurd is.


Het is vandaag 2 augustus, we zijn een paar dagen te vroeg voor de jaarlijkse herdenking op 6 augustus in dit park.

Naar het eiland Miyajima 

We gaan weer richting een kabelbaan op het eiland Miyajima, kijken of het nu in één keer goed gaat. Je kan er helemaal met de tram naar toe, maar je kunt ook met de tram de rand van de stad en daar de trein pakken. Omdat dat sneller is doen we dat, treinreizen is voor ons toch verder gratis. Met de boot oversteken is ook gratis, het is kennelijk onderdeel van Japan Railways. En dan zien we dat de kabelbaan sluit om 17:00, mogen we nog wel mee naar boven? Eerst moeten we nog een wandeling maken naar het startpunt van de kabelbaan, dus stevig doorlopen en stevig zweten.

Naar de top

Tegen half vijf gaan we met de kabelbaan omhoog, de laatste terug naar beneden gaat om half zes. Moet lukken. De kabelbaan blijkt uit twee stukken te bestaan, het eerste deel met veel gondels tegelijk, en een tweede in een wat andere richting met twee grote gondels.

We staan uiteindelijk tegen kwart voor vijf op de top en genieten van het uitzicht op Hiroshima. De stad ligt aan zee en heeft een stuk of vijf grote rivieren landinwaarts liggen, die zijn duidelijk herkenbaar. We gunnen ons nog snel een biertje en gaan dan met de voorlaatste gondel weer naar beneden.
In een winkelstraatjes bij de boten willen we nog wat drinken. Dan valt ons wat op, dit is de derde keer dat we drank bestellen bij een plek waar je ook kan eten en het lijkt erop dat het verplicht is om dan ook iets eetbaars te nemen. De vorige 2 keer kregen we ongevraagd iets eetbaars, vandaag werd ons duidelijk gemaakt dat we iets van de kaart moesten kiezen, hoe klein ook.

Deel een van de kabelbaan 

Deel twee van de kabelbaan

De top

In de verte Hiroshima 

Met tram terug naar Hiroshima 

Wat eenmaal terug op het vasteland nemen we de hele route de tram in de hoop wat meer te zien dan in de trein. Dat was een foute veronderstelling, het is hier al vroeg donker dus weer niks te zien.

Wel leuk om de rituelen in de tram te observeren. Voor in de tram zit de bestuurder, een stuk verder naar achteren heeft de conducteur een plekje. Bij een halte hangt de conducteur uit het raam en als niemand meer in of uit stapt drukt hij op een knop om de deuren dicht te doen. Daarna drukt hij twee keer op een knopje en gaat een doordringend belletje. Dat is het sein voor de bestuurder om te gaan rijden. Als we eenmaal rijden drukt de conducteur weer op een knop, begint een simpel melodietje en begint een stem te vertellen. Uiteraard in het Japans, en bij sommige haltes ook in het Engels. Daarnaast pakt de conducteur ook regelmatig de microfoon en houdt hele verhalen.

Zo nu en dan verlaat de conducteur zijn plek en loopt naar voren. Eenmaal voorin aangekomen neemt correcte conducteur zijn pet af, buigt naar de passagiers, zet zijn pet weer op en loopt naar helemaal achterin en dan terug naar zijn plek. Als je wilt kun je hem tijdens zijn wandeling vragen geld te wisselen. Dit wandelritueel zien we meerdere keren tijdens onze rit.

Abonnementhouders checken in en uit zoals wij ook in Nederland doen. Inchecken kan bij elke deur, uitchecken doe je bij de conducteur die werkelijk iedereen bedankt. Zonder chipkaart loop je gewoon de tram in en bij het uitstappen kun je geld in de automaat bij de conducteur gooien, of geld aan de conducteur geven.

Conducteur bezig met zijn ronde

Pannekoeken eten bij Okonomiyaki 

We hadden gelezen dat je bij restaurant Okonomiyaki pannenkoeken kunt eten. Het kost enige moeite maar dan vinden we het restaurant, het bestaat uit meerdere verdiepingen waar bakplaten met krukjes omheen aanwezig zijn. We gaan aan een tafel zitten, en bekijken met belangstelling hoe voor anderen de pakkenkoeken gemaakt en gegeten worden. Bijgaande foto’s laten zien hoe zo’n pannenkoek ontstaat en gegeten wordt, en het smaakte prima.

We worden gevraagd iets op te schuiven, er komt een ploeg van uiteindelijk 9 man bij ons aan tafel zitten – een bedrijfsuitje. Ze krijgen in stukken gehakte pannenkoeken en kantelen bier en aangelengde whisky naar binnen. Ze zijn na ons binnen gekomen en gaan eerder dan wij weer weg; en we mochten nog even hun whisky proeven toen ze door hadden dat we daar een opmerking over maakten.

Zo snij je er een hoekje af, het schepje eronder en in je mond doen.