We zijn van plan vandaag Polen weer te verlaten. En ook nu laten we ons verleiden door een Facebook commentaar – van Michiel dit keer. Hij raadde ons aan om in Bautzen te gaan kijken, het ligt op de route, dus waarom niet.

Maar eerst twee andere vluchten, eerst de beloofde vlucht met Michał, dan een tussenstop op Lotnisko Szymanów; pas daarna naar Bautzen. Er wordt weer regen en onweer in de loop van de middag verwacht in zuid Polen, dus op tijd vertrekken – de wekker gaat voor het eerst deze vakantie en wel om 7 uur.

De zon schijnt al, dus Michał een bericht gestuurd dat hij om 9 uur op het veld Pobiednik verwacht wordt.

Maar tijdens de rit naar het veld blijkt er veel laaghangende bewolking te zijn, bij het veld is het weer open. Het wordt spannend of we het huis van Michał kunnen bereiken, dan moet ik weer door die wolkenband heen.

Half tien rijden we naar het begin van de baan. Het regent nu zelfs licht, maar omdat het zicht prima is stijgen we toch op. Richting zijn huis zijn er inderdaad nog laaghangende wolken, naar ik kan er makkelijk omheen laveren. We draaien een rondje om zijn huis en tien uur staan we weer aan de grond. Michał vindt het gehobbel op het veld maar niks.

Michał en zijn huis in een stadje vlakbij Krakau

We taxiën gelijk naar de benzinepomp en tanken hem helemaal vol. Binnen betalen, maar een fatsoenlijke bon met liters erop – ho maar. Ik krijg wat papier mee, hopelijk voldoende bewijs voor de vliegclub in Hilversum.

De vlucht van Krakau naar Szymanów

We hebben het veld Miroslawice op het oog als tussenlanding voordat we Duitsland weer in gaan. Voor zekerheid bel ik even of we welkom zijn; ik bel meerdere nummers maar krijg geen gehoor. Een van de nummers is eigenlijk niet van het veld, maar van de meteo service, ik krijg een aardige man aan de telefoon die me eigenlijk niet kan helpen, hij gaat over de meteo, verder niet, maar hij weet zeker dat het veld Lotnisko Szymanów open is omdat er parachute gesprongen wordt. We kijken op de kaart – het maakt niet veel uit of we nou ten zuiden of ten noorden van Wrocław langs gaan, dus we verleggen onze route via Szymanów. Ook hier wordt niet opgenomen als ik ze bel, maar we gaan toch.

Het gaat allemaal behoorlijk vlot, om half elf zijn we alweer onderweg. Bij het opstijgen is het rijden – los van de grond – rijden – los van de grond – rijden en eindelijk vliegen. Het veld is voor verbetering vatbaar zullen we maar zeggen.
Ook deze vlucht verloopt voorspoedig, geen last van bewolking of zo. Na de landing vraagt de toren of we een parkeerplek willen voor de nacht. Nee, we gaan straks weer verder. Willen we benzine dan. Nee, we gaan straks weer verder.
In het adminstratiegebouwtje wordt ons nog een keer gevraagd: nachtje blijven, of tanken. Nee, we gaan straks weer weg. Ok, we krijgen een kop oploskoffie aangeboden, men vindt het maar vreemd – er komt kennelijk nooit iemand binnen voor een eenvoudige tussenstop.

Onderweg zien we meerdere van dit soort grote complexen

Duidelijk een parachutistenveld

Leuke verzameling vliegtuigen

De vlucht van Szymanów naar Bautzen

Omdat we straks over de grens gaan moeten we een vliegplan indienen en verplicht een uur wachten. In de hitte lopen we een beetje rond, en vinden een plekje waar fris en ijs verkocht wordt. We hebben nog wat Pools geld en kopen dus nog een ijsje en wat drinken.
En dan is het tijd om te vertrekken. Instappen en wegwezen, op naar Bautzen. Het wordt warmer en warmer, ook in de kist. Op zich is de hitte dragelijk als de motor eenmaal draait; op de grond voor de start en na het uitzetten van de motor is het heet, als de motor draait hebben we een prima luchtstroom van de ventilator voorop het vliegtuig.
Ik had Bautzen van tevoren gebeld; er werd opgenomen en we zijn van harte welkom. We worden alleen gewaarschuwd dat er werkzaamheden aan de baan zijn en dat we daar bij de landing rekening mee moeten houden. Prima.

Het vliegplan blijkt aangekomen te zijn, Poznan Information weet ervan en activeert voor mij het vliegplan. Bij de grens krijgen we geen radiocontact meer met Poznan, kennelijk zitten we te laag, of zitten we te ver van de zender. Hoe dan ook, geen probleem, we vliegen gewoon Duitsland in. Vanaf de grens is het nog maar 11 minuten naar Bautzen; als we het veld oproepen wordt ons gevraagd een short field landing te maken om dat verderop op de baan werkzaamheden bezig zijn. Ik doe mijn best, en zet de kist op het begin van de baan neer. Vervolgens worden we gevraagd via exit Alfa de baan te verlaten – dat blijkt aan de andere kant van de baan te zijn, of wel twee kilometer verderop! Dat is dus een flink eind taxiën, en inderdaad, op 3/4 van de baan zijn werkzaamheden bezig. Op zich een wonder dat de baan in gebruik is, volgens mij mag zoiets in Nederland niet.

Op de parkeerplek is kennelijk ook een ander toestel net aangekomen, er staat al een taxi bij; de toren vraagt ons of we ook een taxi naar de stad nodig hebben en zo ja, dan kunnen we wellicht met de taxi van de anderen iets regelen.
Dat klinkt als een plan, snel de kist uitladen, op zijn plek zetten, Vincent snel via booking.com een hotel zoeken, en met de taxi van de anderen mee op basis van kosten delen. Zo zijn we voor 12 euro in de binnenstad van Bautzen.

Links bij het begin van de baan zet ik de kist aan de grond. De werkzaamheden zijn tussen exits B en A helemaal aan de rechterkant, daar kan ik makkelijk langs. Parkeren bij de ‘parking aera’ waar de taxi dus ook staat.

Het stadje Bautzen

Bautzen is een oud-DDR stadje bekend om zijn mosterdfabriek. Dat zie je terug aan de winkels, namen van hotels en restaurants, en aan menu’s. Het is een prachtig rustig oud stadje, totaal niet op de radar van toerisme. Er zijn enkele rustige terrassen, je hoort nergens muziek spelen, geen muzikanten of artiesten op straat en vrijwel geen verkeer. Wat een zalige rust, nu heb je pas door hoe enorm, toeristisch Krakau gisteren was.

Een foto impressie.

Het Ingress feest is voorbij, we gaan weer vliegen. Tijdens onze heenreis was één van de Facebook berichten van een Pools oud-collega van me dat we naar Krakau moesten komen omdat Warschau ‘overrated’ is. Het paste ook in het originele plan (heen via het noorden, terug via het zuiden van Polen) en zelfs het weer lijkt het toe te staan.

Kwart over elf zet een Uber taxi ons af bij de hangar op het vliegveld Konstancin Jeziorna. We betalen 40 euro voor drie overdekte overnachtingen en maken ons klaar voor vertrek; 12 uur hangen we in de lucht.

Eerst de weg weer oversteken

We gaan niet naar het grote veld bij krakau maar naar Lotnisko Pobiednik, zo’n 30 kilometer rijden met de auto vanaf Krakau. Er was vandaag een prachtige dag beloofd, ook in Krakau, maar nu worden toch weer onweersbuien verwacht in de middag. Als het goed is zijn we voor de buien binnen.

De vlucht verloopt zonder noemenswaardige zaken en anderhalf uur later staan we weer aan de grond. Het is wel een hobbelig grasveld; dan rijd je, dan even vliegen en weer rijden. En laveren om de molshopen. Er is geen hangar beschikbaar, dus we draaien metalen schroeven in de grond en binden de kist vast. Hij is duidelijk het kleinere broertje van andere geparkeerde vliegtuigen.

De kleinste van het stel

Schroef in de grond en de kist vastbinden

Het veld Pobiednik

De gevlogen route

Bezoek aan Krakau

Een Uber brengt ons naar de stad. Nog geen 20 euro voor bijna een uur rijden (mede veroorzaakt door wegwerkzaamheden) – geen geld voor onze begrippen.

Krakau is een leuk stadje met een groot oud centrum. Aan een kant staat een kasteel op een wat hoger gelegen gedeelte. Ons hotel ligt vlakbij het kasteel, en we beklimmen dan ook als eerste het kasteel. En dan begint het toch echt te regenen, dus snel ergens naar binnen voor een verplicht biertje. Als het weer droog is dwalen we een tijdje door de binnenstad, we ontmoeten zelfs in een park een andere Ingress speler, iemand van de Canarische eilanden.

Ik had gisteren contact gehad met Capgemini collega Michał, we gaan met zijn drieën uit eten in een restaurant met typisch Poolse gerechten. We krijgen Poolse Dumplings voorgeschoteld, ze smaken prima, het is alleen een beetje veel.

Na het eten brengen we nog een bezoek aan een homokroeg die Vincent onderweg gevonden had. Zo’n kroeg is redelijk bijzonder hier in Polen.

En ik ga Michał over zijn huis vliegen morgen!

Enkele foto’s van Krakau

De reden waarom we naar Warschau willen is dat we aan het Ingress Cassandra event mee willen doen. Ingress is een spel dat je buiten speelt. Allerlei bijzondere zaken zoals bruggen, gebouwen, standbeelden en andere interessante dingen kunnen een zogenaamde portal zijn. Je kunt een portal veroveren door eerst de tegenstander eraf te schieten, en vervolgens op een afstand van maximaal 40 meter van de portal resonators te plaatsen. Je moet er dus naar toe.

Er zijn twee partijen die tegen elkaar strijden, de Resistance (kleur blauw, bijnaam smurfen) tegen de Enlightened (kleur groen, bijnaam kikkers); Vincent en ik zijn Enlightened, groene kikkers dus. Dit jaar wordt de wedstrijd genaamd Cassandra uitgevochten, de strijd wordt over meerdere steden in verschillende werelddelen gevierd, dit weekende wordt in Azië gestreden in de steden Sapporo (Japan) en Malé (Maldiven); in Europa in Warschau en Marseille; in Amerika in San Diego en Boston. De eerstgenoemde steden zijn primary en tellen voor twee punten mee, de andere steden zijn sattelite en tellen voor 1 punt mee.

Zaterdag 28 juli

Wij strijden vandaag dus mee in Warschau. Azië is al geweest en traditioneel gewonnen door Enlightened. Europa is lastig, dat wordt meestal gewonnen door resistance. We gaan ons best doen.

Er zijn een paar duizend spelers in Warschau, ze zijn allemaal opgedeeld in teams van ongeveer 15 personen; elk team krijgt een stukje van Warschau. Wij zitten in een Nederlands team met als leider Roarex. Hij krijgt opdrachten van hogerhand via een walky-talky app, en wij voeren die uit. Zo zijn we de hele middag bezig, onderweg zien we regelmatig smurfen; Roarex meldt dat aan de hogere leiding waarna mogelijk de tactiek wordt bijgesteld.

Er zijn drie onderdelen vanmiddag. De eerste winnen we, de tweede verliezen we, en de derde lijkt spannend. Er komt nog geen uitslag, die wordt bewaard voor bij het feest vanavond. Na de strijd maken we een nog een groepsfoto van een stel smurfen die in de buurt staan, en zij van ons:

Ons groen kikker team

Een stelletje smurfen

’s avonds wordt de uitslag bekend gemaakt – we hebben verloren. Azië 3-0 voor Enlightened, Europa 3-0 voor resistance. De beslissing ligt in Amerika.

En die pakt goed uit, 3-0 in Amerika, dus eindstand dit weekend:

De komende weken worden meer Cassandra events uitgevochten, onder andere in Riga. We zijn daar weer bij!

Zondag 29 juli

Vandaag is het Mission Day. Er zijn allerlei wandelroutes door Warschau uitgezet, 24 om precies te zijn, en je moet er minimaal 6 voltooien voor een medaille. Wij hebben er 18 gedaan, half elf begonnen, half zes klaar, en bijna 23km door Warschau gelopen!

Hieronder nog een paar foto’s van de wandeling door Warschau.

We hebben nog één stuk te gaan voor we in Warschau aankomen. Een mede vliegclublid had mij een klein veldje ten zuidoosten van Warschau aangeraden, ik heb gisteren het veld al gebeld en we zijn welkom.

De uitdagingen voor vandaag: tanken, onweersbuien vermijden, om Warschau heen zien te komen, en vanaf het vliegveld vervoer richting de stad zien te vinden.

Het is maar een vliegtocht van ongeveer anderhalf uur, tijd zat, dus we wandelen nog even Toruń in en beklimmen de toren van het oude Stadhuis. Dat geeft een mooi uitzicht over de stad, de mooie oude binnenstad maar ook de typische oostblok flats buiten het centrum.

De grote held van de stad: Copernicus

Rond het middaguur vertrekken we per taxi naar het vliegveld. De kist staat er nog, niet weggewaaid dus.

Aan de rand van het veld staat een tankwagen. Daar zit een automaat aan waar je je creditcard in kunt steken en voor een maximum bedrag kunt autoriseren. Je kunt dan tanken tot dat bedrag, als je minder tankt wordt minder afgeschreven. We maken een praatje met anderen die aan het tanken zijn om te leren hoe het moet.

Ik taxi de kist naar de tankauto, pas erin, en dan komen allerlei Poolse teksten op het scherm. Twee knoppen waar iets over factuur bij staat. O jee, wat is de juiste knop? Geen idee. Maar tanken dreigt te gaan lukken, de juiste prijs verschijnt op het display, we gaan de goede brandstof tanken (avgas 100LL). Ik had geautoriseerd voor 1000 Zloty, en krijg er voor 866 Zloty in, 86 liter, ongeveer 200 euro. Maar er komt geen bon uit! Shit. Hopen dat dat goed komt als we in Hilversum terug zijn.

Nog een laatste blik op het weer. Ik had een route gepland langs de zuidkant van Warschau, maar daar wordt gewaarschuwd voor onweer. Bovendien geeft de METAR (actuele weersituatie) Moderate aan, ofwel geen geweldig vliegweer (lijkt me achteraf een beetje te pessimistisch). We leggen de route om via de noordkant van Warschau.

Tijd om te gaan. De toren geeft geen antwoord, dus zelf naar de windzak kijken en bedenken welke kant op ik op wil stijgen. Tegen de wind in, dat wordt dus baan 10. Eerst de hele baan backtracken (over de hele lengte van de baan rijden omdat er geen taxibaan is) en dan de lucht in.

Ik roep Gdansk Info op, en die begint gelijk hele verhalen af te steken. Er is een militair gebied actief, daar mogen we niet in. Ik kan het gebied niet vinden op onze route, dus geen probleem. Ook vraagt hij of wij ons weer willen melden als we 30 nautical miles verwijderen zijn van Toruń. En er is wat verwarring over het veld waar we naar toe vliegen. Het is een privé veld zonder vier-letterige afkorting. Ik moet die man dus op mijn beste Poolse uitspraak duidelijk maken dat we naar Konstancin Jeziorna willen. Dat lukt gelukkig.

Na 30nm meld ik me weer. Hij zegt dat we aan het einde van zijn gebied zijn en dat we moeten overschakelen naar Olsztyn Info, frequentie 118.775. Dat gaat prima, Olsztyn wil weten welke route we van plan zijn, noord van Warschau dus, hij vindt het prima. Ik verwacht eigenlijk geen radiocontact meer tot we bij de eindbestemming zijn.

Maar dat was een misvatting.

In de buurt van Warschau komt ie op de radio. Er is een parachute gebied actief waar gesprongen wordt, en er is nog een ander gebied in de buurt waar ik niet in mag. Daar had ik de route wel omheen gepland, maar hij wil zeker weten dat het goed gaat en geeft mij radar vectors. Ofwel, hij vertelt mij precies welke kant ik op moet, richting 130° op 1500 voet voor 12nm. Dan moet ik me daar dus aan houden ook.

Na die 12 mijl vraagt hij of ik weer ‘own navigation’ wil doen. Afirm. Maar dan moet ik wel via de punten Zulu, November en Kilo. Eerst begreep ik niet wat hij wilde, own navigation en toch ook niet. En ik kon geen Z, N en K op mijn ipad vinden. Maar Vincent kon ze gelukkig wel vinden op de papieren kaart die hij altijd op schoot heeft, en altijd goed meekijkt. Na inzoomen op mijn ipad zag ik ze uiteindelijk ook verschijnen. Ondertussen was Olsztyn ongeduldig geworden want we vlogen nog steeds niet richting Zulu. Hij begon weer vectors te geven richting Zulu. Ik kon hem melden dat we Zulu gevonden hadden en dat we er nu naar toe sturen.

Het was nog een mooie route ook, we vlogen langs de rivier, en aan de andere kant van de rivier zagen we centrum Warschau liggen! Leuk!

Bij punt Kilo meld ik me weer want we zijn vlakbij Konstancin Jeziorna. We kunnen overschakelen naar 123.45, de frequentie van het veld. Uiteraard antwoordt er niemand, ik mag dus zelf een baan kiezen. Ik kies baan 12, ongeveer dezelfde richting als in Toruń.

En dan de volgende bijzonderheid: hoe kom ik bij de hangar. Het veld is een grasveld, en er loopt een spoor van de baan richting de hangars. Maar er zit een openbare weg tussen! Als ik vlakbij de weg ben rijdt er eerst nog een auto voor mijn neus langs, daarna gas en oversteken. Dan blijkt het hek richting de hangars halfopen te staan, dus ik stop midden op de weg. Dan gaat het hek bewegen, tot onze schrik sluit het hek! Gelukkig maar heel even, iemand had zeker een verkeerde knop ingedrukt, daarna gaat hij helemaal open en kan ik van de weg af…

Landen van linksboven naar rechtsonder, terugrijden, linksaf, en de weg oversteken bij de rode ovaal.

Hier oversteken

Parkeerplaats voor de komende drie nachten.

Paars is geplande route, blauw is gevlogen route. We waren dus veel dichter bij Warschau dan gepland.

Nou nog een hotel in Warschau, en vervoer er naar toe. Vincent regelt via booking.com een hotel, en via Uber een taxi. Binnen 10 minuten staat de Uber voor het veld, op de plek waar ik met de kist moest oversteken, en drie kwartier later staan we bij het hotel. De rit kostte wel bijna 15 euro.

Nu nog even de stad in om ons te registreren voor het Ingress event (het doel van deze reis), en nog wat eten in het oude gedeelte van Warschau.

Kleine impressie van het oude gedeelte van Warschau

Vandaag gaat het dan gebeuren – we gaan Polen binnen vliegen. Net als bij de eerste dag levert mij dat een gezonde portie stress op. Ik heb dan wel eens meelij met Vincent – met een stresskip op vakantie. Maar hij vindt het juist goed, een gezonde portie spanning voor toch zo’n niet alledaagse onderneming.

Gisteravond hadden we al flink gezocht naar velden, het blijkt lastig te zijn om vliegvelden te vinden waar je ook nog kunt tanken. We verlaten Strausberg dan wel met volle tanks – het is niet de bedoeling in Polen ergens op een willekeurig vliegveld te stranden.

En dan hebben we het weer nog, richting Warschau komen en regelmatig onweersbuien voor. Gaat dat roet in het eten gooien?

Het eerste veld op de planning is Bagicz, dat ligt in het noorden aan de kust. Daarna het binnenland in richting Warschau, na veel zoeken komt Torun uit de bus. Er kan getankt worden en het is in de goede richting. Bonus is dat het de geboortestad van Copernicus is.

Nou nog zeker weten dat we op de velden welkom zijn. ’s Ochtends bel ik met Bagicz, er wordt zowaar opgenomen en we zijn welkom. Dan Torun. Vreemde piepjes in de telefoon, er wordt niet opgenomen. Later nog maar eens proberen.

Ontbijten en op naar de U en S bahn voor de lange trip naar Strausberg; kwart voor negen zijn we onderweg. Vincent belt drie haltes voor het eindpunt naar het vliegveld voor de transfer en we worden aan het eind van de S bahn netjes opgewacht. We worden met de auto tot ongeveer in de hangar gebracht waar de kist op ons staat te wachten. Half elf vliegplan richting Bagicz invullen en opsturen, vertrek om 11:40 gepland.

Er gaat 149 liter in de tank, iets minder dan verwacht. Blijkbaar bij de eerste vlucht toch meer over dan gedacht? Of niet helemaal vol getankt? Maakt niet uit, we hebben ruim voldoende voor de vlucht naar Torun.

Dat wil zeggen als we daar welkom zijn. Het telefoonnummer blijft onbereikbaar. Ik ga maar wat googlen en kom allerlei telefoonnummers tegen, bijvoorbeeld een modelvliegclub, parachute club, microlight club en een hoofd vlieginstructeur. Ik bel meerdere nummers en krijg tenslotte de hoofdinstructeur aan de telefoon. Ja we zijn welkom en ja er is brandstof. Hoera!

Dan volgt het afrekenen. Dat valt reuze mee: 15 euro per nacht voor het vliegtuig, 11 euro voor de landing, 2x 3.40 voor treinkaartjes, 0 euro voor de transfer. En de benzine kost 1.79 per liter; in Hilversum is het 1.90 per liter en die prijs krijg ik van de club terug betaald. Ik win dus 149×11 cent!

Strausberg – Bagicz

Dan gaat het echt gebeuren – op naar Bagicz! Na het opstijgen is het een kwartier vliegen naar de Poolse grens, daarna nog een uur en een kwartier naar Bagicz. We hebben even contact met Bremen Info, maar die zet ons al snel over naar Gdansk Info. Dat gaat moeizaam, kennelijk zitten we wat te ver van de zender voor een goede ontvangst. Ik vertel nog wel wat mijn intenties zijn maar krijg daar niet direct antwoord op. Een kwartier later neemt Gdansk weer contact op en vraagt waar we zitten, daarna gaat het contact verder goed.

We zijn in Polen!

En we lachen.

Onderweg zijn veel militaire laagvlieggebieden (de rode langwerpige gebieden op de kaart), goed uitkijken dat je daar niet in terecht komt. Ik vraag voor de zekerheid aan Gdansk of ze active zijn – nee is het antwoord, een zorg minder.

Bagicz ligt pal aan de kust, we verheugen ons al op een bezoekje aan het strand. Zoals verwacht reageert niemand op mijn radio oproep – dus doen waar je zin in hebt en duidelijk vermelden wat je van plan bent zodat anderen dat kunnen horen en er op kunnen anticiperen.

Aan de grond rij ik de exit voorbij, de officiële taxiroute is niet meer, ik word geacht halverwege de baan door het gras te ploegen richting de provisorische havendienst. De dienstdoende man wijst ons een parkeerplek aan en we mogen 13 euro aftikken -Poolse Zloty hebben we nog niet.

We zeggen dat we naar het strand willen. Oh zegt ie, baan schuin oversteken en paadje volgen. Hij brengt ons wel even. En dan gebeurt het voor ons onvoorstelbare: hij rijdt met de auto gewoon de baan op en zet ons bij het paadje af. We lopen even later op het strand…

Het strand bij het vliegveld

Vluchtvoorbereiding

Paadje naar het vliegveld

Paadje naar het vliegveld

De baan

De havendienst

Bagicz – Torun

En dan is er de constante dreiging van onweersbuien richting Warschau. We willen naar Toruń maar gaat dat lukken? Er worden rond 4 uur buien verwacht, het is half twee als we op het strand zitten, en het is een kleine anderhalf uur vliegen naar Toruń. Zou moeten kunnen, dus maar snel de planning op het strand afmaken en terug wandelen. Zodoende hangen we rond twee uur weer in de lucht.

Onderweg zien we inderdaad wolken verschijnen. We hebben wel een uitwijkveld gekozen maat liever naar Toruń.

Hoe verder we komen hoe dreigender de luchten, we zien zelfs een bui hangen. Gelukkig gaan we er links voorbij en komen achter de bui naar rechts weer in zonneschijn terecht. Gelukkig!

Het is verder op het weer na bijna een saaie vlucht, geen rare dingen. Toruń beantwoordt de radio, helpt me bij het aanvliegen van het veld en krijgt me, ondanks zijn gebrekkige Engels, netjes geparkeerd. De kist staat buiten en met touwen binden we hem vast om te voorkomen dat hij bij een windvlaag alsnog de lucht in gaat.

De laatste is de SKC.

Er is een mooie toren aanwezig, maar het is onduidelijk bij wie je je moet melden. Ik vraag een willekeurige man die daar rond loopt en gelukkig een beetje Engels kan; hij loopt met mij een willekeurige deur binnen waar een vrouw wat administratief werk doet. Ze spreekt geen woord buitenlands maar de man is zo aardig te blijven en als tolk te dienen. Ik mag 30 euro aftikken (nog steeds geen Zloty), tanken kan morgen bij de tankwagen die verderop staat. Dat zien we morgen dan wel weer.

Beneden is een bar, dus bier!

Vincent boekt ondertussen een hotel in de stad. Hij kan maar één hotel vinden met een tweepersoonsbed – een van de duurdere van de stad, 69 euro per nacht.

We laten ons er per taxi naar het hotel brengen, gewoon pinnen want geen Zloty dus. Kan allemaal hier.

Duidelijk de stad van Copernicus

En dan zien we onze hotelkamer. Nou ja kamer… Suite! Kamer, slaapkamer en grote badkamer dus.

Toruń is echt een prachtig stadje, hieronder een lading foto’s. Het staat niet voor niets op de erfgoed lijst van Unesco.

We doen nog een poging een Ingress banner te halen maar dat valt niet mee. Bij sommige missies krijg je een vraag voorgeschoteld – in het Pools natuurlijk. En daar hoort een Pools antwoord bij. We vragen onderweg wat passanten, maar dat schiet niet echt op. Uiteindelijk maak ik screenshots van de vragen, voer de afbeelding aan Google translate op, en laat Google de tekst scannen en vertalen. Vervolgens het antwoord googlen, naar het Pools terug vertalen en het antwoord invullen. De meeste vragen lukken, voor één vraag roep ik de hulp van lokale spelers in. Na 6 van de 12 missies zijn we er helemaal klaar mee.