De dag is niet helemaal geworden wat we bedoeld hadden, het plan was om een Golden Circle Tour over het eiland te doen, of naar de Blue Lagoon te gaan. Helaas waren beide vol geboekt dus dat ging niet door. Voor morgen kunnen we de Golden Circle wel boeken en dat doen we dan ook.
Alternatief plan dan vandaag: een Ingress banner missie lopen. Vincent en ik zijn al enige tijd in de ban van het spel Ingress. Ingress wordt wereldwijd gespeeld, het gaat om twee strijdende partijen namelijk Enlightened (groen) tegen Resistance (blauw). Wij zijn Enlightened en willen de wereld groen maken. Dat kunnen we doen door naar zogenaamde portals te gaan, en ze te veroveren. Een portal is een ding dat in werkelijkheid bestaat, bijvoorbeeld een standbeeld, een opvallend bouwwerk, een muurschildering, het kan van alles zijn. Om een portal te veroveren moet je binnen een straal van 40 meter van die portal zijn, je moet er dus daadwerkelijk naar toe om hem te kunnen pakken.
Een missie in Ingress is het bezoeken, veroveren of versterken van een rij van portals. Als je een missie af hebt, dan krijg je er een medaille voor. En als je nou een stel missies aan elkaar schakelt dan krijg je een banner; de medailles van de missies vormen dan een plaatje.

In Reykjavik heb ik de ‘View of Reykjavik’ banner gevonden en die hebben we voor vandaag op de planning gezet. De banner bestaat uit 24 missies met 6 portals per missie. 
Het eerste deel van de banner verloopt voorspoedig, maar iets na de helft van de missies gaat het sneeuwen. Wat nu? Er is een zwembad in de buurt, dus even lekker opwarmen in de hete baden en de sneeuw afwachten.
Na enige tijd weer verder met de banner. Maar na een paar missies gaat het weer sneeuwen. Dan maar de dorst lessen tot het droog wordt.
En dan nog 6 missies te gaan – en dat waren flinke, we werden door het hele havengebied gestuurd, inclusief een bezoek aan een pier waar Google Maps nog niet eens weet van heeft. Leuk maar het duurde allemaal uiteindelijk wel lang.

Rond half negen ’s avonds zijn we dan eindelijk klaar. Veel leuke plekken van de stad gezien en een banner rijker. We hebben zo’n 18 kilometer gelopen vandaag.

Na het eten hebben we dan nog een afspraak met andere Ingress spelers in Reykjavik. Met hun drinken we nog een biertje en delen we Ingress ervaringen.

Omdat het weer sneeuwt nemen we dit keer een taxi terug naar het hotel.

  
De haven

  
De haven

  
De Ingress banner

Vandaag begint onze eerste echte dag in Reykjavik, wat zullen we eens gaan doen? Niet al te veel, de binnenstad een beetje verkennen, een bezoek brengen aan de kerk die we gister onderweg gezien hebben en naar één van de vele zwembaden die de stad rijk is.
Voor de afwisseling nemen we vandaag de bus naar de stad. Dat kan gratis met een kaart die we van het hotel krijgen. We kunnen daarmee met de bus de hele stad door.
De kerk die we gister al gezien hebben is de Hallgrímskirkja, de grootste kerk van IJsland waarvan de bouw in 1945 is begonnen, en afgerond in 1986. Dat zie je ook, de kerk oogt erg modern, zowel van binnen als van buiten. De banken zijn niet van die harde houten die we allemaal wel kennen van de kerken in Nederland, maar ze zijn zacht bekleed. Lekker comfortabel en warm.
Wat mij het meest aansprak was het orgel, en wel om twee redenen. Ten eerste is het een enorm groot orgel met maar liefst 5275 pijpen, en ten tweede omdat de organist ergens beneden in de kerk zit bij de ingang. Zijn toetsen, schakelaars en voetbedieningspaneel staat op een verrijdbaar plateau dat met een dikke kabel en stekker verbonden is met het pijpengedeelte. Mijn eerste gedachte was: zet er een midi-interface op en je hebt geen organist meer nodig, de computer kan dan het orgel bedienen.

Ook de klank was indrukwekkend, geweldige bassen en prachtige hoge tonen.

Je kunt met de lift de toren in en dan in alle vier richtingen de stad bewonderen, dat kun je zien in onderstaande foto’s.
Het weer werkte niet echt mee, toen we in de kerk waren (die ook nog eens op een heuvel staat) woedde er een heuse storm over Reykjavik, erg lekker bovenin de toren, je waaide bijna door de tralies naar buiten.
Dit is wel uitstekend weer om een van de vele zwembaden van Reykjavik te bezoeken. IJsland bevindt zich op vulkanisch grondgebied waardoor warmte makkelijk uit de aardkorst gehaald kan worden. De vele zwembaden worden dan ook verwarmd met de natuurlijke aardwarmte.
Als je op internet gaat zoeken naar deze baden, en vooral de commentaren daarbij leest dan valt 1 ding erg op: je wordt geacht naakt te douchen voordat je het zwembad gedeelte in gaat. Dat zal mij boeien, maar voor een gemiddelde Amerikaan bijvoorbeeld is dat not done. Voor IJslanders is dat de normaalste zaak van de wereld. Je gaat in je blootje naar de douche en zeept vitale onderdelen van je lichaam goed in. Op borden die bij de douches hangen staat duidelijk aangeven welke delen je goed moet schrobben: haar, oksels, kruis, achterwerk en voeten. Doe je dat niet, dan kun je commentaar verwachten. Daarna zwembroek aan en naar buiten.

Overigens zijn vrouwen en mannen van elkaar gescheiden qua kleedruimtes en douches; zelfs in zwembaden met sauna’s zijn er aparte cabines voor mannen en vrouwen.

Het was wel genieten. De baden zijn vrijwel allemaal buitenbaden met temperaturen variërend van 36 tot 44 graden. Grote zwembaden (buiten dus!) zijn 36 graden, kleinere hot-tubs zijn tot 44 graden – dat hou je niet lang uit.
De dag was zo weer voorbij. Lekker wat eten in de stad en terug wandelen naar het hotel, nog steeds glibberend en glijdend. Zoals een vrouw achter de bar van het hotels ons vertelde: ‘walk like a pinguin’. Inderdaad.

  
De Hallgrímskirkja

  
Uitzicht vanuit de toren 

  
Uitzicht vanuit de toren 

  
Uitzicht vanuit de toren 

  
Uitzicht vanuit de toren 

  
Uitzicht vanuit de toren 

  
In de kerk

  
In de kerk

  
In de kerk

  
In de kerk

  
In de kerk

  
Buiten glibberen

  
Buiten glibberen

Het is eind van het jaar, en dus weer tijd voor een stedentrip. Dat doen we vaker en dit keer valt de keuze op Reykjavik.
De eerste reactie is: KOUD, maar dat valt voor zo’n noordelijke eiland eigenlijk wel mee. Rond de jaarwisseling is de gemiddelde temperatuur rond de nul graden, en dat is dit jaar niet anders. De verwachting is in de nacht iets onder nul, overdag er iets boven met regelmatig kans op een natte sneeuwbui.

Wat valt er allemaal te doen in Reykjavik? In de stad zijn enkele bezienswaardigheden, en buiten de stad is het meest bekend de Blue Lagoon. Ook het noorderlicht moet goed te zien zijn. Wat we allemaal precies gaan doen – dat zien we wel. Er is in ieder geval niks van tevoren geregeld.
Op tweede kerstdag stappen we in het vliegtuig voor een vlucht van bijna 3 uur naar Reykjavik. De reis verloopt voorspoedig en bij de landing krijgen we de eerste indruk van IJsland. Namelijk: helemaal kaal. Geen huizen geen bomen, alleen rotsachtige grond met een dun laagje sneeuw.
Terwijl Vincent op de koffers wacht ga ik een winkel in om te kijken of we SIM kaarten kunnen scoren van IJsland zodat we goedkoop kunnen internetten met onze telefoons. Dat blijkt zeer eenvoudig, bij de kassa van de winkel liggen Vodafone SIMs; betalen, in je telefoon stoppen en internetten maar. Mooi, er moet wel Ingress gespeeld worden in de stad.
Volgende stap: geld halen. IJsland heeft geen Euro maar IJslandse kronen. 1000 ISK is 7 Euro waard, ofwel elk bedrag delen door 1000 en vermenigvuldigen met 7.

Nu naar Reykjavik zien te komen. Het vliegveld waar we geland zijn ligt op ongeveer 50 km van de stad. Er rijden bussen af en aan om mensen naar de stad te brengen, in een bus kopen we een kaartje en mogen we mee. Het idee is dat je eerst naar een bus terminal wordt gebracht, en daar overstapt op kleinere busje die je uiteindelijk naar je hotel brengt.
De eerste 30 km van de busreis gaat door een rotsig landschap met zo goed als geen bebouwing en helemaal geen bomen of struiken. En het wordt al donker, rond vier uur begint het te schemeren.
Ons hotel blijkt aan een ander vliegveld te liggen dat vlakbij het centrum van Reykjavik ligt. Het veld waar we geland zijn was een militair veld sinds de tweede wereldoorlog maar wordt nu gebruikt voor internationale vluchten, het veld waar ons hotel tegenaan ligt wordt gebruikt voor binnenlandse vluchten.
Het is ongeveer anderhalve kilometer lopen van het hotel naar het centrum van de stad. Dat gaan we dus doen om wat te gaan eten en drinken. Hoe moeilijk kan het zijn om die anderhalve kilometer te lopen. Nou, dat viel zwaar tegen. De dagen voor onze aankomst had het enkele nachten flink gevroren met als gevolg dat de stoepen spek en spek glad waren. Een dikke ijslaag maakten ze zo goed als onbegaanbaar. Al na een paar honderd meter lag ik op de grond, dus toen maar de strategie gewijzigd: lopen midden op straat, dat was wel begaanbaar. Het is niet druk op de weg, dus dat kan wel. Ik heb ook het idee dat men daar wel aan gewend is, de auto’s die er zijn rijden met een grote boog om ons heen.

In de binnenstad zijn de wegen en stoepen wel netjes schoon. Het is tweede kerstdag en de restaurants zien er behoorlijk vol uit. Gaan we nog wel een plekje kunnen vinden? Na wat omzwervingen stappen we een restaurant binnen – op hoop van zegen. En ja, gelukkig, we mogen aanschuiven zonder dat we een reservering hebben. Het is half acht, mooie tijd.

Even later zien we allemaal mensen opstaan en hun jassen aantrekken. Het lijkt wel of iedereen ongeveer tegelijk weer weg gaat. Toen we binnen kwamen waren bijna alle 25 tafels bezet, nog geen half uur later waren het er nog maar 5 en dat is zo gebleven. Men eet hier vroeg blijkbaar.

Stoer als we zijn wandelen we (via een andere route) weer terug naar het hotel waar we ons nog tegoed doen aan een IJslands borreltje.
Onderstaande foto’s zijn niet echt geweldig – het schemerde en dan foto’s maken in een rijdende bus is niet ideaal.

Landing op IJsland

Busreis vliegveld naar Reykjavik 

Busreis vliegveld naar Reykjavik 

Busreis vliegveld naar Reykjavik 

Randdorpje van Reykjavik 

Randdorpje van Reykjavik 

Overstappen van grote bus naar kleine busjes

Ons hotel zit vol met h0uten figuren.