Vandaag, zaterdag, gaan we niet vliegen. Het plan is wel om alvast wat vluchtvoorbereiding te doen voor de tocht van maandag/dinsdag/woensdag.
Morgen lijkt de beste dag van de week te worden wat het weer betreft, verder wordt elke dag aan het eind van de dag wel wat buien verwacht, soms met onweer, zoals we gisteravond meegemaakt hebben.
Dus ook maar voor zondag de kist geboekt.

Vandaag met het andere voertuig, ons landvoertuig, op stap. Marcel en ik spelen beide Ingres, en ik zit tegen een nieuw level aan te hikken. Ik moet nog ongeveer 100 portals veroveren om Level 11 te worden. Dus op portal jacht.
En de nieuwe iPhone 6 is uit, ik wil hem even zien en voelen, het valt mooi te combineren met de portal jacht. De 6 is in Amerika wel stukken goedkoper dan in Nederland – zal ik hem hier kopen of niet? Na lang twijfelen toch maar niet gedaan, ik weet niet zeker of de Europese garantiebepalingen geldig zijn op een in Amerka gekocht toestel, ik weet niet of ik dan een stuk belastingvoordeel van mijn werk kwijt ben, en ik ben bang voor als ik bij de douane er uit gepikt wordt. Ik kan nooit zeggen dat ik de telefoon al had voordat ik naar Amerka ging – hij was gewoonweg niet in Nederland te koop en dat zou een flinke boete opleveren. Al met al dus toch maar niet gedaan. Met gemengde gevoelens.

’s Avonds gaan we sushi eten bij Seito, daar zijn we eerder geweest en daar kun je echt de lekkerste sushi van Orlando krijgen.
Na de sushi weer naar Universal voor een film, we gaan naar Lucy. Omdat we nogal vroeg zijn gaan we weer wat portals scoren, er zijn er zat bij Universal City Walk. Aan het eind van de dag zit ik op een score van 58, ofwel nog 42 te gaan voor Level 11.

Oh, Lucy was een leuke film, een 7.5.

Ons overland vervoer

Het reserveringssysteem, de donkergroene vlakken zijn van ons vliegtuig

Marcel en ik zorgen dat we op tijd op het vliegveld (Airpark Orlando North) zijn waar we de checkout gaan doen. Het veld is in privé-bezit, er staat een flink aantal hangaars en er is een, voor Amerikaanse begrippen, kleine landingsbaan.
We zijn een uur te vroeg, het is stil op het veld. In één van de hangars zijn 2 man aan het werk aan een Cessna die volledig gestript en overgespoten is.

We melden dat we een afspraak met de instructeur Kyle hebben, we zullen even moeten wachten. Mooi de tijd om even wat foto’s te schieten van dit veld.
Er landt een kist – het blijkt het vliegtuig te zijn waar wij onze checkout mee gaan doen. Even later komt Kyle binnen lopen. Ondertussen hebben we het papierwerk geregeld en kunnen we al snel de lucht in.

Ik eerst, Marcel achterin.
Kyle had al gemeld dat hij niet van plan was moeilijk te gaan doen, het enige dat hij wil zien is dat we kunnen vliegen en niet gelijk de kist kapot maken.
Ik mag zelf zeggen wat ik wil: een paar circuits en landingen, of even het circuit uit om een beetje rond te vliegen. Dat laatste wil ik wel, even het gebied hier een beetje verkennen. Daarna al snel terug om wat landingen te laten zien.
De eerste mislukte – ik kwam te snel binnen. Vol gas, go-around en nog een keer proberen. De volgende twee gingen uitstekend en Kyle zegt ‘als je je vertrouwd voelt, dan mag de volgende een full-stop zijn’. En dat heb ik dus gedaan.

Daarna Marcel voorin, en ik achterin. Ook Marcel gaat even het circuit uit, doet een paar oefeningen, vliegt terug en is klaar met 3 landingen. En maar goed ook dat het allemaal zo snel klaar is, in de lucht zagen we allemaal buien om ons heen (de rest van de dag en avond zouden we nog veel regen krijgen).

We zijn goedgekeurd, we mogen de kist huren! Op de terugweg vieren we dit met een biertje en een broodje veel vlees, echte Amerikaanse hoeveelheden.

’s Avonds eten eten we teppanyakki bij een Japanner, we delen de tafel met een stel amerikanen. Weer lekkere grote porties, soms heeft de kok aan onze tafel wat over. In Nederland zou het echt over zijn, maar sommige Amerikanen aan onze tafel zeggen: gooi het maar op mijn bord! Aan het eind van de maaltijd komen dan de onvermijdelijke bakken tevoorschijn waarin het eten wordt geschept dat over is. Heeft men morgen nog wat te eten.

En dan nog een filmpje pakken in Universal City Walk, het wordt ‘Walking among the tombstones’ – een aardige aktiefilm. Wel storend dat de mensen op de rij achter ons continu zitten te praten; zal wel zo horen hier. Ik kijk regelmatig onderin het scherm als ik een zin niet goed kan verstaan, maar helaas, ik kan het niet nalezen…

Ooit, vele jaren geleden, heeft de eerste vlucht met een vliegtuig ooit plaats gevonden. Dat was in 1903 op de stranden van de Outer Banks aan de oostkust van Amerika.
Marcel Millenaar en ik willen een bezoek brengen aan die unieke stukje strand, en dat doen we natuurlijk in stijl: vliegend!

Afgelopen dagen zijn we bezig geweest met het regelen van van alles en nog wat. Al maanden geleden hadden we deze periode bedacht, en de tickets van en naar Orlando geregeld, nu moest nog een vliegtuig geregeld worden om van Orlando naar de Outer Banks te kunnen vliegen.

Marcel en ik zijn twee keer eerder wezen vliegen rond Orlando, vandaar dat we dat weer als startbasis gekozen hebben. We kennen hier 2 vliegscholen en daar willen we een vliegtuig huren.
Maar dat valt niet mee, de laatste waar we 2.5 jaar geleden waren heeft het te druk met opleidingen en wil geen vliegtuig in de vrije verhuur hebben; de eerste lukt ook niet meer – die bestaat niet meer.
Dus op internet zoeken naar vliegtuig verhuur in de buurt van Orlando. Dat lukt vrij makkelijk, we vinden een verhuurder die ons zonder meer een kist voor enkele dagen mee wil geven. De verhuurder regelt een instructeur zodat we een check-out kunnen doen waarna we daadwerkelijk een van zijn kisten mogen huren.

Vandaag, donderdag, begint de reis dan echt; we vliegen met Aer Lingus via Dublin naar Orlando. We vertrekken 20 minuten te laat vanaf Schiphol, maar dat geeft niet, we hebben 4 uur overstaptijd in Dublin.
In Dublin stappen we al Amerika binnen; op het vliegveld is een douanepost van Amerika gemaakt zodat het lijkt in Orlando alsof je een binnenlandse vlucht hebt gemaakt. We zijn er snel door, en dan wachten tot de 4 uur om zijn.

De captain van de vlucht naar Orlando vertelt ons dat de vlucht langer dan normaal gaat duren, er is een flinke straalstroom over de oceaan waardoor we tegenwinden van 180 knopen, 340 km/uur, kunnen verwachten. We gaan daar omheen vliegen, via Groenland en Candada. De vlucht gaat uiteindelijk ruim 9 uur duren.

Kwart over zes lokale tijd ’s middags staan we in Orlando. Huurauto ophalen, eten, boodschappen doen. En niet te laat naar bed, ik ben ondertussen zo’n 24 uur wakker. Morgen, begin van de middag, staat onze check vlucht gepland.