Wie weet, wat de buienradar betreft vanmorgen hebben we zelfs kans om Praag te bereiken. Maar eerst maken we een tussenstop, Vincent heeft het veld Bayreuth uitgezocht, kunnen we daar indien nodig tanken (dat kan niet op Bad Kissingen), het weer bekijken, en als het goed lijkt, door naar Praag.

Normaliter zijn we niet van het vroege ’s ochtends, maar vandaag gaat het behoorlijk vlot. Dat is maar goed ook, tussen 12 en 14 mag je in principe niet vliegen op Bad Kissingen, dat zal te maken hebben met al die bejaarden die dan hun middagdutje doen.
Het lukt ons zelfs om kwart voor 12 in de lucht te zijn. Er is niemand op de toren, ik heb gister al afgerekend, dus we gaan gewoon. De gewenste startrichting is baan 35 – van het stadje Bad Kissingen af; de wind staat het toe, dus dat doen we dan maar.

Op naar Bayreuth. Het eerste deel van de niet al te lange vlucht gaat als een speer, maar als we vlakbij Bayreuth zijn wordt de bewolking dikker en moeten we een heuvelrug over. Ik doe een poging een gat te vinden in de wolkenmassa, maar ik loop vast. Rechtsom keren en iets zuidelijker nogmaals proberen – wat eerder in de vlucht leek het erop dat zowel noordelijk als zuidelijk de wolken wat minder dik waren.
Dus iets zuidelijker een tweede poging, maar weer vliegen we de wolkenmassa in. Verder naar beneden is geen optie, de grond komt verder naar boven en je hebt kans op hoge masten en hoogspanningsdraden. Dan maar weer rechtsom keren en nog iets zuidelijker. Dan lukt het, we komen over de heuvelrug. Gelukkig. Nu op naar het veld, zie ook het laatste plaatje bij dit verhaal.
Circuithoogte ligt op 2500 voet; dat kan ik eigenlijk net niet houden, iets onder circuithoogte komen we in de buurt van het veld waarna ik verder zonder problemen kan landen. Onder de wolken uitstekend zicht, nauwelijks wind, dus kan ik een mooie landing maken.

Tja, nu de volgende vraag: kunnen we later vandaag door naar Praag? Op de toren vertellen we wat we van plan zijn; de man op de toren begint schamper te lachen, en als we de weerinformatie erbij pakken, dan lachen we hard mee. Zeer lage bewolking in Tsjechië en we moeten nog een kilometer hoge bergrug over. Goed. Tijd om de kist in het gras vast te zetten een een hotel te gaan regelen.

Voor één keer bemoei ik me met een hotel, en we komen aan de rand van de stad Bayreuth terecht. Het heeft te maken met een Wagner festival dat deze week aan de gang is; dit stadje heeft kennelijk iets met Wagner, er zijn straatnamen naar hem genoemd, hij zit op vele plekken in de stad op een bankje en er is speciaal voor Wagner een operagebouw gebouwd: het Festspielhaus net buiten het centrum.
Op zich wel leuk om hier in de festivalweek te zijn – wie weet kunnen we nog een Wagner-concert bijwonen. Maar dat blijkt niet mogelijk, vandaag zijn er geen voorstellingen – tenminste volgens het officiële programma, bij het Festspielhaus staat het vol met auto’s. Het was ook maar de vraag of we er naar toe zouden kunnen, we hebben beide geen nette kleding bij ons.

Bayreuth is een leuk stadje met een gezellig centrum dat bestaat uit een mengelmoes van oude en modernere gebouwen.
Het is een stadje waar we gelukkig weer alle leeftijden tegen komen.

Het weer zag er voor vandaag erg slecht uit, afgelopen nacht heeft het stevig geonweerd. Maar vanmorgen zag het er vriendelijk uit en de buienradar gaf aan dat er rond 11 uur een buitje kan komen, maar voor de rest geen drama’s.
Dus om 11 uur met de taxi weer richting veld. Eerlijk gezegd was ik er niet al te gerust op, toen ik de METAR’s en TAF’s las (dat is de weersverwachting voor de luchtvaart), zag ik dat ongeveer in heel Duitsland buien verwacht worden ergens in de middag. We moeten ook nog eens de heuvels over, en dat wordt niks als dan ook nog eens de bewolking te laag hangt.
Samen met de havenmeester kijken we naar de verwachting. Het lijkt erop dat het zou moeten lukken als we wachten tot ongeveer 1 uur, dan lijkt de bewolking in de wat hogere gebieden wat op te trekken.

Vincent heeft het veld Bad Kissingen uitgezocht. Het veld is PPR (Prior Permission Required), dus bellen. We zijn welkom, alleen zal er niemand op de toren zitten. Do it yourself dus.
Vincent merkt gelukkig op tijd op dat er op dat veld niet getankt kan worden; dus nog snel maar even op Damme voor de zekerheid wat peut erbij gooien, en dan rond 1 uur de lucht in.
Overigens viel de prijs voor de stalling in de hangar erg mee: 8 euro, en 8 euro landingsgeld. Geen geld dus.

En wat valt het allemaal mee. Zo goed als geen regen, de bewolking is overal hoog genoeg, en een prachtig zicht. Anderhalf uur later landen we alweer op Bad Kissingen – ondanks dat ik een nabij gelegen veldje in mijn ipad had geprogrammeerd, een alternatief veld waar wel getankt kan worden.

Bad Kissingen is een ervaring op zich. Ten eerste ben je op downwind volledig het zicht op de baan kwijt. Verder ligt downwind een flink stuk hoger dan het veld, dus op base en final moet je flink zakken.
Dan blijkt, na de landing, dat het veld is gebruikt voor een Concours Hippique, jawel, paardensport. Men is de boel nog druk aan het afbreken en opruimen, parkeren op de telefonisch doorgegeven plek gaat niet want daar is men nog tenten aan het afbreken. Op de toren is niemand, en als ik bel om door te geven dat we er zijn, wordt niet opgenomen. Dus we parkeren maar op een plekje dat ons goed lijkt.

Vincent reserveert een hotel en regelt een taxi. Op het moment dat die komt, komt ook de eigenaar van het veld aangereden. We staan op de verkeerde plek! Ja, dat weten we, toen was men nog tenten aan het afbreken. Omdat de taxi er al staat, en wij van plan zijn morgen weer te vertrekken mogen we bij de gratie van de eigenaar de kist laten staan en kunnen we, na het afrekenen van 8 euro voor stalling en landing (bij elkaar opgeteld!), richting hotel.

Bad Kissingen is echt een bejaarden-stadje, het lijkt erop dat het een kuuroord is voor mensen met allerlei gebreken. Er is nauwelijks jeugd op straat, en er zijn veel rollator- en scootmobiel winkels. Verder geeft elk hotel wel een kürort-achtig iets, dat hoort hier blijkbaar zo. Een bezienswaardigheid is ook de Brunnenhalle – daar kun je zeer gezond bronwater drinken – en het water is nog gratis ook! Dat wil zeggen, als je eerst een glas koopt…

Misschien moeten we hier over 15 jaar maar eens terug komen – dan vallen we in de doelgroep.

Hieronder veel foto’s – ik heb vlak voor de vakantie een compact camera gekocht en die moet ik natuurlijk even uitproberen.