Auteursarchief: sietse

Caribbean 2014 – 6: Eerste zeedag: sporten

We hebben vrij vandaag! Dat betekent beginnen met heerlijk uitslapen, uitgebreid ontbijten in restaurant Windjammer, flink wat persoonlijke verzorging op onze kamer en dan naar de sportschool.

Wat??

Ja, sportschool. Ook die hebben we aan boord, en om de kilo’s in bedwang te houden gaan Vincent en ik sporten. Eerst hardlopen waarna Vincent het voor gezien houdt, daarna ga ik nog wat fitness doen op de apparaten. Het is wel duidelijk waarom Vincent niet verder mee gaat doen met fitness – hij is te vinden bij de verkiezing van de-meest-sexy-man-in-zwemkleding.

En vervolgens naar het solarium, het zonnedek voor op de boot dat met glazen panelen afgeschermd wordt voor de toch wel harde wind. De cocktails smaken goed, ik heb tijd om mijn blog bij te werken, en er is zowaar een beetje tijd om wat te lezen. Ik heb 9100 boeken bij me (echt waar!), maar kom nauwelijks aan lezen toe deze vakantie.

Om half acht hebben we weer een voorstelling: een watershow op het achterdek. Een stuk of 18 atleten laten hun kunsten zien vanaf lage en hoge duikplanken en op trampolines. Het is een werkelijk prachtige show, ik heb met volle teugen genoten. Vele malen leuker dan de musical Chicago van gister.

Dan is er nog maar even tijd voor de Friends of Dorothy waarna we alweer aan tafel 171 moeten. We zijn met zijn tweeën, de twee andere echtparen hebben kennelijk elders eten geregeld. Geen klachten vanavond, het eten smaakte prima.
Nog een afzakkertje bij de bar in de tuin (er zijn maar liefst 37 bars aan boord) en het is bedtijd.

Hieronder onder andere een impressie van decks 15 en 16, de decks met faciliteiten voor zwembaden, bubbelbaden, zonnen, bars, snackbars en nog veel meer. Op het solarium zijn al 3 zwem/bubbelbaden, op het open gedeelte zeker 5 zwembaden, en ook nog een stel bubbelbaden. Er zijn twee flowboard banen, twee klimwanden, er is een voetbal/basketbal ruimte, 6 tafeltennistafels, een speelhal, en dat allemaal op deck 14/15/16 dus!


Solarium, gezien van buiten het solarium
20140501-002914.jpg

Solarium, gezien van binnen
20140501-003702.jpg

Wandeldeel van voor naar achter op deck 16
20140501-003009.jpg

Zwembad op deck 15
20140501-003115.jpg

Nog een zwembad op deck 15 (er zijn er nog veel meer)
20140501-003128.jpg

Minigolfbaan
20140501-003141.jpg

Eén van beide flowboard banen
20140501-003212.jpg

Vincent op de loopband in het fitness center (deck 6, voorin)
20140501-003243.jpg

Achterdeel van het schip in de schemering, gezien vanaf deck 6
20140501-004020.jpg

De acrobatenduikshow op deck 6
20140501-004112.jpg

De gang naar onze hut op deck 14
20140501-003543.jpg

Onze hut, gezien vanaf de deur.
20140501-003558.jpg

Onze hut, gezien vanaf het bed. Rechts naast de deur een kledingkast, links de douche/wc
20140501-003609.jpg

Caribbean 2014 – 5: Nassau (Bahama’s) & Dorothy

Vakantie – voor mij redelijk synoniem met uitslapen.
Helaas geen vakantie vandaag, de wekker gaat om zeven uur. ’s ochtends. Al na één nacht varen zijn we op onze eerste bestemming, de havenstad Nassau op de Bahama’s, en we worden half twee vanmiddag alweer terug verwacht op de boot; daarom op tijd het bed uit.
We hebben niks qua tour op het eiland geregeld, dus ontbijten we in ons eigen tempo op deck 15 bij een eenvoudige snackbar. Niks mis mee, er is van alles te eten. En geen seapass nodig.
Bij onze komen we Raj tegen. Raj (van Rajesh, net als in de Big Bang Theory) is onze ‘stateroom attendant’, hij staat dag en nacht voor ons klaar als er iets is met onze hut. Het is een zeer aardige jongeman, maakt een gezellig praatje met ons en benadrukt nogmaals dat we hem vooral moeten bellen als er iets met onze hut is.

Zo rond negen uur verlaten we de boot en wandelen we het stadje Nassau in. Vincent heeft een plattegrond in de hand en we wijken gelijk van de geijkte route af; het gevolg is dat we in een niet-toeristische buurt uit komen en dat geeft gelijk een, naar ik aanneem, realistisch beeld van het eiland. Slechte wegen, vervallen huisjes en vooral veel, heel veel verkeer door de krappe straatjes. Het verkeer bestaat uit veel taxibusjes, ze zijn oud, zien er niet uit, en roken en stinken als een gek.
Oh, en ze rijden aan de linkerkant van de weg – de Engelse invloed.

De Bahama’s werden oorspronkelijk bewoond door indianen tot in 1492 Columbus voet aan wal zette. De Spanjaarden zetten de indianen aan het werk in mijnen waar de meesten stierven, de eilanden raakten onbewoond tot in de zeventiende eeuw ruzie uitbrak in Engeland en veel Engelsen een nieuw leven zochten op de Bahama’s. Sinds 1973 zijn de Bahama’s een zelfstandige staat.

De wandeltocht leidt ons langs een fort; je denkt nou krijgen we het maar het stelt naar onze maatstaven niet veel voor. Het levert wel een mooi uitzicht over de haven waar vier enorme cruiseschepen blijken te liggen. Er is dus even een invasie van misschien wel bijna 10.000 toeristen op het eiland.
Vanaf het fort zien we Paradise Island liggen, en de grote hoge brug naar het eiland toe. We horen een tour guide vertellen dat op het eiland een hotel staat waar een kamer 25.000 dollar per nacht kost, met een minimum afname van 4 nachten. De prijs van een compleet huis op de Bahama’s voor vier nachten!

Tijd voor koffie. Er is een Dunkin Donuts in de buurt, wie weet kunnen we daar een lekker bakje koffie krijgen; hopelijk beter dan de Amerikaanse slappe hap. Niet dus, voor Vincent is het helemaal erg, hij bestelt koffie met suiker, maar dat smaakt vooral als suiker met water – echt niet te drinken. De donuts daarentegen gaan er wel in.
We doen nog een paar caches, en bezoeken een informatief museum over de Caribische zeepiraten.
Op de terugweg naar de boot zien we een standbeeld van Columbus, en vervolgens komen we in het winkelcentrum voor de toeristen, dat ziet er heel anders uit dan de buurten waar we eerder doorheen gelopen zijn. Hier is het wel prima onderhouden, hier moet dan ook het geld verdiend worden van al die toeristen die even een paar uur langs komen.

Terug op de Allure of the Seas lopen we naar de Starbucks. Jawel, onze boot heeft een Starbucks, als enige cruiseschip ter wereld. We vragen een kopje koffie sterker dan een Amerikaans bakkie, maar minder sterk dan een espresso. Daar weet de Starbucks mevrouw wel wat op, we krijgen inderdaad, na swipen uiteraard van de seapass, een lekker kopje koffie.

Van andere cruise gangers hadden we gehoord dat er iets als Friends Of Dorothy bestaat. Het is een code om aan te geven dat er samen met andere homoseksuele mannen en vrouwen een drankje gedronken kan worden in een bar. In de centrale hal, The Royal Promenade, hangt een soort van prikbord, en toen we er langs liepen zagen we inderdaad een dagelijkse Dorothy bijeenkomst om 19:45 in de Champagne bar. Vanavond maar even kijken.

Na enkele uren relaxen in het Solarium, het voorste deel van het schip dat door glazen wanden uit de wind wordt gehouden maar wel lekker in het zonnetje ligt, gaan we ons klaar maken voor het diner. Het is niet zomaar een diner vanavond, je moet eigenlijk in pak en galajurk komen. Dat had Vincent mij van tevoren verteld, maar ik had daar totaal geen zin in. Nu we richting champagne bar en avondeten gaan blijkt zo ongeveer iedereen compleet uitgedost te zijn. Zelfs kinderen van 5 lopen in pak of avondjurk.
Overal kun je professionele foto’s laten maken (uiteraard tegen professionele prijzen), en dat gebeurt dus massaal. Ik voel me een beetje opgelaten, ik heb alleen maar t-shirts bij me. Het is per slot elke dag 30 graden, wat moet ik met een pak en stropdas? Om toch een beetje mee te doen koop ik in een winkeltje een opvallend overhemd, heb ik toch nog iets speciaals.

In de champagne bar ontmoeten we rond de Dorothy tijd inderdaad andere homo stellen, leuk om even kennis te maken en om te ontdekken dat we niet het enige mannenstel op deze cruise zijn.
Om half negen gaan we eten aan een andere aan ons toegewezen dinertafel, tafel nummer 171. Het is een zes persoons tafel waar één stel uit Miami aan zit, het andere stel eet ergens anders vanavond. Het is een gezellig echtpaar, een leuk en redelijk lekker diner vanavond.

Maar het programma voor vandaag is nog steeds niet afgelopen, gisteravond hebben we een reservering gemaakt voor het theater vanavond, we gaan naar de musical Chicago. De verwachting is hoog, er wordt veel over gepraat, maar het valt mij erg tegen. Het is een wel erg traditionele musical met half geklede dames, veel zingen en verder totaal geen attributen of decor wisselingen op het toneel. Ik ben (net als Vincent geloof ik) enkele keren in slaap gevallen. Het viel me ook op dat nogal wat mensen tijdens de show weg liepen. Nou ja, het idee dat er een musical aan boord van een schip is, is op zich al erg bijzonder.


Aangemeerd in de haven van Nassau
20140430-103631.jpg
Watertoren bij het fort
20140430-103659.jpg

Vier aangemeerde cruise schepen, gezien vanaf het fort
20140430-103749.jpg

Links Paradise Island met de brug er naar toe
20140430-103821.jpg

Vertrek uit de haven
20140430-103835.jpg

Bij de musical Chicago
20140430-103848.jpg

Dit troffen we aan op onze kamer – met dank aan Raj
20140430-103928.jpg

 

Caribbean 2014 – 4: Inschepen

Het gaat eindelijk gebeuren, de reden waarom we naar Florida gevlogen zijn: inschepen voor onze cruise!

We gaan op stap met de maatschappij Royal Caribbean en gaan varen op de boot Allure of the Seas. Het is een vrij nieuw schip, in 2010 is het in de vaart genomen, gebouwd in Finland en heeft Nassau (Bahama’s) als thuishaven. Er kunnen 5200 passagiers mee bij 2 personen per hut; zitten alle hutten helemaal vol dan zijn er 6400 passagiers aan boord. Er gaan 2400 personeelsleden mee, gemiddeld dus ongeveer 1 personeelslid per 2 gasten.
De boot is 320 meter lang en 47 meter breed, heeft een diepgang van 9 meter en rijst 65 boven de waterlijn uit. Snelheid is 20 knopen, ofwel 37 km/uur.
Er zijn 16 decks (maar de hoogste heet 17, deck 13 bestaat niet), de meesten daarvan zitten vol met hutten, een ander deel is bedoeld voor het vertier van de duizenden passagiers.

We laten ons per taxi naar de haven brengen. Je waant je op een luchthaven, er zijn incheckbalies per deck, je moet door een security check zoals op een vliegveld, zakken leeg en door een poortje, je rugtas door een scanner.
De koffers hadden we al eerder aan iemand afgegeven, die worden door anderen naar je hut gebracht, je hoeft zelf niet te zeulen. Later blijkt dat koffers ook nog door een scan heen gaan, sommige koffers werden in quarantaine gezet omdat er spul in zat (of leek te zitten) dat niet mee mocht naar je hut. Hadden wij gelukkig geen last van.

En dan eindelijk de boot op. We zitten op deck 14, hut 275. De koffers staan er nog niet, maar we gaan dan ook nog lang niet weg. De hut is klein en heeft geen ramen; als we dat hadden gewild dan was de hut ongeveer 2x zo duur geweest. We zijn toch niet van plan hele dagen in de hut te zitten, er is genoeg vertier.
Dus snel weer naar buiten en het schip verkennen. We vallen van de ene verbazing in de andere; de vele decks met de vele bars, restaurants, zwembaden, tafeltennis, voetbal, basketbal, waveboarden, klimwanden, sauna, sportschool, bibliotheek, schoonheidsbehandelingen, bars, bars en nog eens bars. We lopen zo nu en dan langs onze hut – zijn de koffers er al?
Gelukkig, een uur voor vertrek staan ze voor onze deur.

Om vijf uur is de afvaart. Maar voor we vertrekken is er eerst nog een security drill, iedereen moet naar een verzamelpunt gaan, wij moeten naar G2 – dat is op deck 6 achterop aan de rechterkant. Het gaat behoorlijk geordend, overal staan mensen met gele hesjes je naar de juiste plek te leiden. Eenmaal op de juiste plek aangekomen gebeurt er verder eigenlijk weinig. We worden door de kapitein via het intercom systeem toegesproken, maar verder geen oefening of informatie over hoe je bijvoorbeeld een reddingssloep in moet. Na een klein half uur is de oefening officieel voorbij en mag je je eigen ding weer gaan doen.
Er liggen nog een paar enorme cruise schepen in de haven en we moeten nog even wachten met de afvaart tot een van de andere schepen de haven uit is. En dan gaan we! Wat een geweldig gevoel om op zo’n enorm schip de haven uit te varen.

Om half negen is onze tafel beschikbaar voor het diner. Het ligt van tevoren al vast, je kunt bij het boeken aangeven hoe laat je wilt eten (6 uur of half 9) en dat is voor de rest van je week je tafel en diner tijd. Wij hebben tafel 313 in zaal Adagio toegewezen gekregen, het staat zelfs op het pasje dat je krijgt – een pasje waarmee je je hut in kunt en waarmee je alles wat je aan boord koopt kunt betalen; het wordt je ‘seapass’ genoemd.
Tafel 313 is een vier-persoons tafel, en we blijken ingedeeld te zijn met een Oekraïns stel. De man doet nog enige poging tot communicatie maar hij spreekt maar ongeveer 3 woorden engels, zij zegt helemaal niks. Niet de meest gezellige tafel, we besluiten morgen te vragen of we een wat leukere tafel kunnen krijgen.
Het eten is al betaald, voor drankjes moet je je seapass trekken. Je kunt kiezen uit een aantal voor-, hoofd- en nagerechten, het wordt geserveerd alsof het uit een gaarkeuken komt. Maar wat wil je, er moeten 5000 mensen van eten voorzien worden. Het smaakt redelijk, maar is geen haute cuisine.

We nemen nog een afzakkertje in de binnentuin, dan is het tijd om te gaan slapen.


De Allure of the Seas
20140429-160323.jpg
Vertrek uit de haven
20140429-155453.jpg

Vanaf het achterdeck
20140429-155623.jpg

De Promenade
20140429-155701.jpg

De eerste cocktail aan boord
20140429-155746.jpg

We verlaten Ft. Lauderdale
20140429-155809.jpg

Prachtige zonsondergang
20140429-155822.jpg

Tweet

We zijn op onze cruise boot! (at @RoyalCaribbean – Allure Of The Seas w/ 8 others) https://4sq.com/1jXOvzO