Na een onderbreking van vele weken eindelijk weer eens naar een Sneak Preview. En het was niet mijn type film: Hairspray. Het is een musical die speelt in 1962, gaat over het onderscheid tussen blanken en zwarten, en hoe muziek en dans ze bij elkaar brengen.
Gelukkig vond Vincent hem wel leuk.
De afstand van Moskou naar Irkutsk is bijna 5200 kilometer, de trein gaat er 76.5 uur over doen, wat betekent dat we 3 hele dagen en 4 nachten in de trein aanwezig zijn. Verwachte ankomsttijd in Irkutsk is 9 uur ’s ochtends, lokale tijd – er is 5 uur tijdsverschil met Moskou. In drie dagen tijd moet de klok dus 5 uur vooruit; om het wat ingewikkelder te maken is de dienstregeling van de spoorwegen on Moskou-tijd, volgens dienstregeling komen we om 4 uur ’s nachts aan, lokale tijd dus 9 uur.
Victor heeft bier als ontbijt bij ons in de coupe, en het duurt niet lang voordat Pavel en Galya ook mee doen. Victor zit op de praatstoel, en praat uren achterelkaar; zodra zijn DVD-speler opgeladen is wordt in onze coupe weer een film opgezet.
Galya heeft alweer teveel op, jaagt de DVD-kijkers uit de coupe en gaat liggen slapen, wij hebben weer rust; het gebeurt vandaag nog een paar keer dat Galya al na een paar slokken bier instort en weer gaat slapen.
Vandaag zijn we Omsk gepasseerd, dat betekent dat we over de helft zijn van de trip naar Irkutsk, de klok is ondertussen 3 uur vooruit gezet. Sommige mensen, zoals wij, zetten de klok steeds op lokale tijd, anderen blijven op Moskou-tijd leven.
We hebben ondertussen zo’n anderhalf uur vertraging – er zijn hele stukken waar de trein heel langzaam rijdt, hetzij door werkzaamheden, hetzij door een andere trein die voor ons rijdt. Er is gigantisch veel goederenvervoer op dit traject.
Verder geen uitspattingen en rond middernacht naar bed om nog wat te lezen; dit is ook een truuk om te zorgen dat Victor niet meer bij ons neer ploft, en dat werkt. Hij wilde binnenkomen (met bier natuurlijk) maar zag dat wij al plat lagen, hij vertrok weer. Ook Pavel en Galya zijn vroeg gaan slapen.
Het slapen in de trein viel erg mee, rond half negen werden we wakker en werd het langzaamaan tijd om op te staan en een kopje oploskoffie te nemen. In elk wagon staat een boiler waaruit je heet water kan tappen voor koffie, thee, soep en dergelijke. Er is een wc met een wastafeltje zodat je in ieder geval je tanden kunt poetsen; er schijnt in deze moderne trein zelfs ergens een douche te zijn, en kun je ergens internetten. We maken er (nog?) geen gebruik van.
De dag gaat snel voorbij, lezen, sudoku’s maken en hier en daar even uitstappen zorgen daarvoor. Zo nu en dan heb je 20 minuten op een station om even uit te stappen, foto’s te maken en inkopen te doen; er staan talloze vrouwen allerlei dingen te verkopen: fruit, bier, aardappelen, broodjes en vanalles en nogwat.
Aan het eind van de middag komt Victor binnen, een Rus die in een coupe verderop slaapt, met een fles vodka in zijn hand; of wij ook een glaasje willen. Tuurlijk. Maar het blijft niet bij 1 fles… Op het etiket staat zijn opa, kennelijk zit vodka maken in zijn familie; het is alleen voor vrienden en collega’s, het is niet te koop. Tijdens het drinken is de deur van de coupe dicht, als de deur open moet wordt de fles even opgeborgen.
Wij zijn op een gegeven moment maar gaan eten in de restauratiewagen, Victor, Pavel en Galya (onze coupegenoten) drinken lekker door. Toen we terug kwamen was Galya helemaal dronken. Nikita, hun zoontje, laten ze aan zijn lot over, hij is uiteindelijk in de coupe naast ons naar bed gegaan waar gister pa geslapen had. Ik denk dat hij niet eens eten gehad heeft.
Victor vond het tijd dat wij wat russische cultuur moesten opdoen, eerst muziek via zijn telefoon, later stukken russische misdaadfilms op zijn DVD-speler, naar onze maatstaven erg kneuterige opnames. Maar wel grappig. Gelukkig was de voorstelling in een andere coupe omdat dat wat stroomvoorziening betreft gunstiger was, zodoende konden wij gewoon naar bed terwijl de voorstelling, inclusief vodka, in de andere coupe door ging.
De trein vertrekt pas vanavond om 23:25, we hebben dus de hele dag om ons te vermaken in Moskou. Na uitslapen, ontbijt en bad/douche (voorlopig de laatste) zijn we naar het Gorki park gegaan, bekend van een detective film. Het blijkt vooral een pretpark te zijn met achtbanen, reuzenrad en dergelijke.
Vervolgens op zoek naar een warenhuis voor wat boodschappen voor in de trein: oploskoffie, bekertjes en wijn. Het warenhuis wat Vincent gevonden had bleek een warenhuis van 4 verdiepingen te zijn waar alleen maar kinderspullen verkocht werden; dus verder zoeken en uitendelijk gevonden.
Na nog een drankje op ons terras van gisteravond terug naar het hotel. We wilden wat gaan eten in het nabij gelegen Science Park, maar we konden geen fatsoenlijk restaurant vinden; wel zagen we twee grote lijnvliegtuigen en een enorme raket staan. Verder was er veel vertier voor jongeren; het was ons niet helemaal duidelijk waar dit nou allemaal voor diende.
Na wat gegeten te hebben bij het restaurant van het hotel inpakken en wegwezen. Er rijden zo’n 20 Nederlanders mee met deze trein #10 naar Irkutsk, de kans is groot dat we bij twee medelanders in een coupe komen. Maar nee, wij zijn ingedeeld bij een russisch gezin, pa ma en zoontje van 10 jaar; pa slaapt in een andere coupe, maar de rest van de tijd is hij bij ons. We vinden het prima zo, hebben we niet 24 uur per dag Nederlanders om ons heen, en kunnen we 3 dagen lang een russisch gezin observeren.
Wij drinken voor het slapen gaan nog een glaasje wijn, de russen drinken samen een complete fles vodka weg. Ik ga in het stapelbed bovenin slapen, de jongen aan de andere kant ook.
Ma en Vincent kunnen niet slapen, en besluiten nog een potje te gaan kaarten; ma heeft kennelijk nog niet genoeg gedronken en vraagt nog wat wijn – dat leek Vincent niet zo’n goed idee…
De nieuwste Harry Potter film de Order of the Phoenix is net uit, en draait in Amsterdam in Pathe ArenA in IMAX formaat – dat wil zeggen een enorm groot beeld en veel geluid. Ook is een stukje van de film in 3D – een brilletje op dus.
De film was indrukwekkend, maar lang niet zo vrolijk als zijn voorgangers. Ik ken de boeken, en kon daarom alle scenes duidelijk plaatsen; ik vraag me af of mensen die het boek niet kennen het ook allemaal wel snappen.
Ik vond het stukje 3D wel leuk; probleem was alleen de ondertiteling, die blijft gewoon op het scherm geprojecteerd terwijl je ogen zich regelmatig aanpassen om dichterbij en verderweg te kunnen kijken; daarbij wordt de ondertiteling onscherp en onleesbaar. Luisteren dus in plaats van lezen.