Categoriearchief: Neefjes

Dolfinarium

Mijn neefjes Maarten, Wouter en Casper wilden graag weer eens bij ons komen logeren; voor Casper was het de eerste keer.
Gister was het zover, ik heb ze eind van de dag opgehaald uit Houten, en vervolgens gelijk door naar het station om Vincent op te halen. En natuurlijk naar McDonalds in Hoog Catherijne. Het had niet veel later moeten worden – alles ging dicht om 7 uur ’s avonds in verband met dodenherdenking.

Vandaag zijn we dus naar het Dolfinarium in Harderwijk geweest; dat hadden de jongens nog nooit gezien. Het weer werkte geweldig mee, zon en warm. We hebben enkele prachtige voorstellingen gezien (klik maar eens op de foto links van deze tekst), maar de jongens hadden het zwaar toen we het terrein gingen verkennen.
We besloten wat eerder dan gepland weer huiswaarts te gaan, en prompt vielen ze alledrie in slaap in de auto…

Film: Kameleon

Tja, mijn naam is Sietse, mijn vader was smid, en ik ben een Fries. Dat betekent dus dat ik een sterke band heb met de boekenreeks “De Kameleon”. Ik heb alleen geen broer die Hylke heet. Nou ja.

En natuurlijk moet ik dan ook naar de film De Kameleon 2, samen met mijn zus, haar twee oudste zoontjes Maarten en Wouter, en met Vincent.
Ik vond het net als de eerste film hardstikke leuk en de neefjes waren ook zeer onder de indruk.

Op naar De Kameleon 3!!

Naar de Efteling

Vandaag zijn Vincent en ik met mijn 2 oudste neefjes Maarten en Wouter naar de Efteling geweest. Ondanks de regen onderweg naar de Efteling was het een schitterende dag; veel zon en lekker warm.

Het feest begon gisteravond al – eten bij McDonalds, en een nachtje bij oom Sietse slapen! Vanochtend dus met de bus naar de Efteling, georganiseerd door het werk van mijn zus Janna.
Eerst zijn we door het sprookjesbos gewandeld, en vervolgens op de stoomtrein gestapt richting de python. De python is nog een beetje te eng voor de jongens, dus toen maar de Pegasus genomen, de houten achtbaan. Tijdens de rit hoorde ik de jongens schreeuwen, en ik dacht dat het misschien wel wat te wild voor ze was. Maar toen we uitstapten riepen ze in koor “Nog een keer!”.
Na nog wat attracties op naar de botentocht (even lekker uitrusten) en naar de vogolrock. Dat hebben we ook gedaan, maar daar kregen we niet te horen ‘nog een keer’ – de achtbaan in het donker was net iets te eng.

Toen werd het tijd voor een ijsje, en naar de slakken-monorail. Het werd al wat later in de middag, dus op naar een restaurant voor het avondeten zodat we om 5 uur weer bij de bus konden zijn.

We hebben veel dingen gedaan en gezien, maar lang niet alles.
Dus ooit gaan we nog een keer terug!

In het fotoalbum vind je foto’s van het dagje efteling en zie je wat we allemaal meegemaakt hebben.