Zaterdag en zondag even geen vliegen maar genieten van de stad Stockholm. Beide dagen lekker uitslapen en door de stad wandelen; droog houden we het niet, op beide dagen komt er zo nu en dan nattigheid uit de hemel.

Zaterdagavond nemen we Henk en Marchel mee uit eten als dank voor hun gastvrijheid in Olshammar, zij vertrekken zondag per lijnvlucht naar Nederland.

Zondag begint toch stiekem de voorbereiding weer voor morgen – de begin van de tocht terug naar huis. Ik heb een leuk veldje op een eilandje op het oog, en we zijn welkom. De dag daarna een veldje verder om te tanken.
De vlieginstructeur heeft geen les op maandag, dus we moeten zelf morgen transport regelen naar Eskilstuna; we wandelen naar het centraal station van Stockholm en kopen twee kaartjes enkele reis Eskilstuna. Dat werkt anders dan in Nederland, je koopt een kaartje voor een bepaalde vertrektijd, wil je flexibel zijn in je vertrektijd, dan moet je een duurder kaartje kopen.
Blijft nog één onzekerheid over (naast het weer): hoe komen we het veld op – het is officieel gesloten. Zorg voor morgen.

’s Avonds eten we op een aangemeerde boot, buiten op het dek. Gelukkig is het overdekt want tijdens het eten komt er een flinke stortbui over. Als we het eten op hebben is de bui ook weer voorbij.
Maar voordat we zijn gaan eten moesten we eerst nog langs het hotel waar Marchel en Henk geslapen hebben – Marchel had een broek laten liggen, die mogen wij mee terug nemen naar Nederland.

Nu nog wat foto’s van Stockholm.

In het echt stond hij rechtop.

Een of ander beeld

Straattheater

Rustig pleintje

Mijn volgende boot

Veel water in Stockholm

Veel water in Stockholm

Overal kun je lekkere taartjes krijgen

Daar op het terras hebben we een taartje gehad

De wacht

Mooi uitzicht

Uitzicht vanaf de Katarinahissen

De boot Patricia waarop we zondagavond gegeten hebben

De bui tijdens het eten

Vincent en zijn evenbeeld

Vincent en zijn evenbeeld

We moeten vroeg uit de veren want Henk en Marchel vertrekken vanochtend per bus naar Stockholm; daarvoor moeten ze ons eerst nog afzetten op het vliegveld van Laxå. Vincent en ik zijn van plan vliegend naar Stockholm te gaan, en wel naar een klein veldje pal ten westen van de grote stad. Het veldje heet Skå Edeby, maar voor we daar naar toe gaan wil ik eerst nog een tankstop maken op een veldje onderweg, namelijk Eskilstuna.

Het vliegveld van Laxå blijkt inderdaad in gebruik door een autorijschool, er wordt sliptraining gegeven met een Volvo die naast de gewone 4 wielen nog 4 kleinere wieltjes erbij gekregen heeft. Vanuit de auto kan de instructeur die kleine wieltjes bedienen waardoor de hoofdwielen iets minder op de weg drukken en daarbij het gevoel van glijden geven. We zien op een gegeven moment de auto van de baan raken waarna hij door een andere auto eruit getrokken moet worden – met die zijwieltjes zit de boel helemaal klem in de berm.

We vragen de rijschoolhouder of we tussendoor mogen vertrekken. Hij vertelt dat in principe om twaalf uur de lessen afgelopen zijn, maar wij willen wel wat eerder weg. Dat mag rond kwart voor tien, dan is er een leerlingwissel.

We trekken de kist uit het gras en bereiden ons voor op de vlucht; om kwart voor tien is het vol gas en de lucht in.
Binnen een uur staan we weer aan de grond van het veld Eskilstuna, ook hier is het doodstil op het grote veld; ik had van tevoren de eigenaar gebeld en hij zou naar het veld komen om te helpen bij het tanken. Hij was er inderdaad en bij het afrekenen ziet hij dat het vrijdag de dertiende is. Dat wij durven te vliegen.
Vlak voor vertrek willen we nog even naar het weer kijken maar we krijgen beide geen 3G connectie. Nou ja, we gaan, het weer zag er goed uit, en hier schijnt de zon.

Maar als we in de buurt van Stockholm komen zien we een enorme donkere lucht vlak voor de stad hangen, en wel boven het veld waar wij naar toe willen. Er zit ook onweer in, we zien regelmatig bliksemflitsen. De bui is redelijk geïsoleerd, ik besluit om wat te gaan cirkelen in de verwachting dat hij wel weg zou gaan trekken.
Dat gebeurt dus niet, de bui blijft hangen waar hij hangt en de bliksemflitsen blijven komen. Na een kwartier cirkelen dan toch maar omgekeerd en terug naar Eskilstuna; ik zit redelijk te balen, maar het is niet anders. Light het dan toch aan vrijdag de dertiende?
We hebben een spoorbaan gezien richting het stadje Eskilstuna, we besluiten om dan maar met de trein naar Stockholm te gaan.

Eenmaal terug op het veld zien we dat er een ander vliegtuig staat en de deur van de vliegclub open is. Er zit een instructeur die een leerling solo in de lucht heeft. We vertellen ons verhaal en hij zegt dat hij in Stockholm woont en dat wij wel met hem mee mogen rijden. Geweldig!
Ik bel de eigenaar van het veld nog een keer om te melden dat we terug zijn en dat we het vliegtuig een aantal dagen laten staan. Dat is prima en gratis als we het vliegtuig voor de vliegclub in het gras zetten.

We wachten een paar uur tot de leerling terug is en om kwart over twee stappen we bij de instructeur in de auto richting Stockholm, een rit van iets meer dan honderd kilometer. Daar blijkt de bui nog steeds te hangen, de weg staat er ongeveer blank en iedereen rijdt er zeer voorzichtig. In Stockholm zelf is het droog en de instructeur zet ons netjes voor het hotel af. We mogen hem zondagavond bellen – mocht hij maandag een leerling hebben dan mogen we mee terug rijden.
Ik vond het erg leuk om tijdens de autorit met de instructeur te praten, ik had nog genoeg vragen over het vliegen in Zweden en hij vond het leuk om mij er vanalles over te vertellen. Hier in Zweden is het vliegen toch duidelijk veel vrijer dan in Nederland; hier heb je voor binnenlandse vluchten nooit een vliegplan nodig, ook niet op grote velden; als een veld gesloten is dan mag je er toch gewoon landen, onbegrijpelijk voor ons Nederlanders.

Vincent heeft weer een prima hotel gevonden, hier kunnen we ons de komende drie nachten wel vermaken. Als welkom krijgen we een glas champagne; daarna nog wat wandelen door de stad en wat eten. We krijgen een paar rustige dagen waarin we Stockholm kunnen gaan verkennen.

De gevlogen route van Laxå naar Eskilstuna:

Slipcursus op de baan

Auto met zijwieltjes

Tanken op Eskilstuna

De gevlogen route van Eskilstuna naar Eskilstuna:

Parkeren op Eskilstuna

Eerste foto’s uit Stockholm

Genieten van het avondzonnetje

Stationshal van Stockholm

Marchel en Henk hebben een prachtig huisje in het dorpje Olshammar, het ligt aan het een na grootste meer van Zweden genaamd Vättern.
Als we uitgeslapen zijn, en lekker ontbeten hebben, gaan we met de auto naar het stadje Askersund dat aan de noordkant van het meer ligt. We gaan naar een openluchtmuseum waar we de geschiedenis van Askersund bewonderen, en waar we een typische Zweedse lunch nuttigen: een soort van lopend buffet met een keuze uit twee hoofdgerechten, ik neem een vissoep en Zweeds gehaktbrood. Je kunt er ook aardappelen bij doen en jam. Het andere hoofdgerecht zijn pannenkoeken met jam en slagroom.
Het smaakt allemaal prima.

Als we in het stadje een ijsje nemen barst er een enorme bui met wat onweer los. Er zitten zelfs hagelstenen in en ik maak me gelijk zorgen over het vliegtuig dat buiten op een grasveldje staat. Maar ik kan er nu weinig aan doen, ik zie hem morgen pas weer. Het zal wel goed komen.

’s Avonds kookt Henk net als gisteravond weer een heerlijke maaltijd voor ons. Vervolgens  bijtijds naar bed want we vertrekken morgenochtend al vroeg weer naar het vliegveld. Henk en Marchel vertrekken ’s ochtends half twaalf per bus naar Stockholm, en ze moeten voor die tijd ons naar het veld gebracht hebben. Vincent en ik hebben in de loop van de middag alle vluchtvoorbereidingen al gedaan, en de vliegvelden gebeld waar we naar toe willen om onze komst aan te kondigen. We zijn klaar voor morgen.

Het is wel even wennen – ik ben hier niet continu verbonden met internet. Snel even dit of dat bekijken zit er niet in, nu kom ik er weer achter hoe vaak ik iets op het grote internet doe.

Het huisje van Henk en Marchel

Haventje van Olshammar

Kerk van Olshammar

Openluchtmuseum in Askersund

Askersund

Marchel, Henk en Vincent in Askersund

Hagelbui komt eraan

Marchel en Vincent bestuderen een Zweeds muziekstuk

Als ik wakker word is de eerste vraag die in me op komt: wat doet het weer? Snel de ipad erbij en kijken. En ja hoor er komt weer regen zo eind van de ochtend, begin van de middag. Maar het lijkt te overzien, misschien zijn we ervoor nog weg, anders moet het erna wel kunnen.

Dus vol goede moed op naar het vliegveld van Ängelholm. Gezien de buien die eraan komen gokken we op een vertrek van ergens in de middag. Ondertussen gaan we naar de kist om de boel in te laden en te tanken. Net als gister grote verwarring als wij het veld op willen, we staan weer een tijd bij een hek te wachten. Dit veld is duidelijk niet ingesteld op Genaral Aviation, zeg maar de kleine luchtvaart.
We hebben een route uitgestippeld via Skövde. Niet dat we daar iets kunnen, ik heb het veld gebeld en ze zijn gesloten. Desondanks zijn we van harte welkom om er te landen en weer op te stijgen. Tanken zit er niet in, maar dat geeft niet, we tanken genoeg op Ängelholm. De reden waarom we hier zijn is omdat we op tijd weg willen uit Ängelholm, maar niet eerder dan vijf uur welkom zijn op Laxå. Hier kunnen we rustig te tijd afwachten.

De meteo vertelt me dat het weer verderop prima is, het probleem is bij ons vertrek en de eerste 50 kilometer. We denken nog net voor de eerste bui weg te kunnen, maar dat lukt net niet. Als het later even droog wordt stappen we in en vertrekken tussen de buien door richting noordoosten. Overal hangen wolken en her en der zien we buien; we moeten al snel tussen twee gebieden door vliegen waar we niet mogen komen en daar hangt natuurlijk precies een bui. Op de rand van de bui langs, inclusief turbulentie, lukt het toch om ons bedachte pad te volgen en wordt het weer inderdaad steeds beter.

Onderweg genieten we van het Zweedse landschap, uitgebreide bossen en veel, heel veel meren in allerlei verschillende maten. Overal zie je huizen of plukjes huizen, bij elk meer vind je wel een dorpje.

Bij Skövde is het inderdaad doodstil op de radio, en op het veld. Ik meld elke aktie die ik doe op de radio, zodat als er iemand in de buurt is, diegene in ieder geval weet wat ik van plan ben.
Op het veld is het doodstil, het is best een groot veld, serieuze toren en benzinetankinstallaties, aankomst- en vertrekhal. Erg raar dat zo’n veld in de zomer gewoon twee maanden gesloten is.
Er is een administratief iemand op het veld, hij ziet ons en laat ons het gebouw binnen zodat we een kopje koffie kunnen krijgen.

Half vijf stappen we de kist weer in en iets na vijven komen we aan op Laxå. Ook hier is het doodstil, zowel op de radio als op het veld. Waar kan ik de kist voor twee nachten neerzetten? Geen idee, en de eigenaars van het vliegveld nemen de telefoon niet op. Dus maar een net gemaaid veldje voor de toren uitgekozen en daar de kist aan de grond vastgezet.
Even later komen Henk en Marchel aangereden – ze hebben het gelukkig kunnen vinden. Ze nemen ons mee naar hun huisje in Olshammar, zo’n 40 kilometer verderop – en daarmee is ons reisdoel bereikt!!

De gevlogen route van Ängelholm naar Skövde:

Foto’s van Skövde:

De gevlogen route van Skövde naar Laxå:

Foto’s van Laxå:

Het gaat vandaag als de brandweer, in de loop van de middag staan we al in Zweden.
Als we ’s ochtends het weer bekijken dan is er niks dat ons tegen houdt om vandaag het Scandinavische land te bereiken, en daar had ik eerlijk gezegd niet echt op gerekend.

De bedoeling is om op deze dag in twee etappes onze eerste veld in Zweden te bereiken, we gaan van Bremerhaven naar het Deense eiland Lolland waar het veld Maribo ligt; daarna door naar Ångelholm, niet al te ver bij Kopenhagen vandaan in Zuid-Zweden.
We zijn rond half elf op het veld van Bremerhaven, maken een babbeltje met de havenmeester, maken een vluchtplan dat in gaat om 12 uur, wandelen met de hele bepakking naar de kist, maken de kist los (die hadden we gister met touwen aan de grond vastgemaakt in verband de harde wind), pakken alles in, rijden naar de benzinepomp, tanken wat bij, zetten de kist nog even voor de toren, en wachten tot het 12 uur wordt. Dan kunnen we eindelijk instappen en vertrekken richting Denemarken.

Het weer gaat redelijk goed, donkere wolken met hier en daar wat neerslag worden afgewisseld met blauwe plekken in de lucht. We hebben net als gister flink de wind mee, en zijn daardoor in 1 uur en 20 minuten op onze stopplaats in Denemarken: vliegveld Lolland Falster bij Maribo (EKMB).
Hier willen we graag even wat lunchen voor we de trip voortzetten richting Zweden. Helaas, er is wel iets dat lijkt op een restaurantje maar het is in ieder geval niet open. We kunnen een kop koffie krijgen van de uiterst vriendelijke en behulpzame havenmeester, verder moeten we het doen met dropjes die Vincent toevallig nog in zijn tas heeft zitten.

We maken een vliegplan dat in gaat om kwart over twee, daarna instappen en wegwezen.
We vliegen een beetje om, om een van de grote vliegvelden van Kopenhagen (Roskilde) te vermijden en staan uiteindelijk tegen half vier ’s middags al in Zweden op het veld van Ångelholm. We komen net als in Bremerhaven in een buitje aan; gelukkig is het maar van korte duur.
We kunnen de kist met behulp van een stuk gras en wat gewichten weer aan de grond nagelen, en proberen vervolgens bij de toren te komen om de landing af te rekenen. Dat valt niet mee, we worden continu verkeerd begrepen, en met al onze tassen van hot naar haar gestuurd. Maar uiteindelijk vinden we iemand die geld van ons wil hebben – helaas wel een beetje duur, 500 Zweedse Kronen, ofwel 58 euro. Dit in schril contrast met Breemerhaven: ongeveer 14 euro.

Per taxi laten we ons naar een hotel brengen, de chauffeur brengt ons naar het Best Western hotel – prima.
In de stad eten en drinken we wat en verbaas ik me over de zomerse kledij van de mensen alhier. Ik heb het niet snel koud in de zomer, maar ik was blij dat ik hier een vest aangetrokken had, zo warm is het hier nou ook weer niet.
Het is verder een leuk vriendelijk stadje dat veel leuker aan doet dan Bremerhaven, er zit meer sfeer in.

De verwachting voor morgen ziet er ook niet slecht uit, later op de dag moet het weer goed zijn, en we mogen toch pas na 5 uur morgenmiddag op Laxå landen – het veld blijkt overdag in gebruik door autorijscholen als ik het goed begrepen heb…

De gevlogen route van Bremerhaven naar Lolland:

Ik weet het – de foto’s zijn niet echt geweldig. Eerlijk gezegd ben ik deze dagen veel, veel meer bezig met vliegen en alles wat ermee te maken heeft, dan dat ik met fotografie bezig ben.
Ik ben een man – 1 ding tegelijk.

Foto’s van vliegveld Maribo op Lolland:

De route van Lolland naar Ångelholm:

Foto’s van Ångelholm: