Categoriearchief: Vliegen

Zweden 2012: Regenstress

Ik wil zo graag weg maar het weer is er niet naar. In Nederland valt het nog wel mee, maar in het noorden hangt een zogenaamde occlusie en die trekt richting Bremerhaven. Er zit bovendien veel wind in die ongunstig was voor Bremerhaven, dus ik had al een alternatief veld gevonden: Itzehoe. Maar ook die heeft, net als Bremerhaven, last van de occlusie die oostwaards trekt, er zit veel regen en veel wind in.

De hele dag zit ik achter mijn pc te kijken naar het weer, ik heb drie verschillende weerkamers op het scherm en allemaal denken ze dat het anders afloopt. In de loop van de middag lokt Vincent me achter mijn pc vandaan om een gebakje te gaan eten – het is tenslotte vakantie.

Aan het eind van de middag lijkt er dan toch verbetering te komen; niet voor Itzehoe maar voor Bremerhaven. We vertrekken tegen vieren met de auto richting Hilversum, maar ik ben er nog steeds niet van overtuigd of het gaat lukken.
De condities in Duitsland worden beter en beter, wel moeten we door een soort trechter richting Bremerhaven, met het gevaar dat de trechter dicht trekt; maar de weerberichten zijn het aardig eens, het moet in de loop van de avond beter worden.

Om kwart over vijf dienen we een vliegplan in, dat betekent dat we kwart over zes weg mogen. De vlucht lijkt iets van anderhalf uur te gaan duren, door een flinke wind mee zijn we daardoor in ieder geval voor sluitingstijd van het veld binnen (acht uur ’s avonds gaat het dicht).

Dus de kist inladen met alles wat er wel niet mee moet. Twee tassen met kleren, tassen met (vlieg)boeken, fototoestel en spullen om de kist mee aan de grond te verankeren. Tanken, en dan is het al zes uur. Tijd om in te stappen en weg te wezen!

Het weer is inderdaad flink verbeterd, met slechts een paar druppels zijn we binnen anderhalf uur in Bremerhaven. We worden geholpen met het vastmaken van de kist aan de grond, en worden vervolgens per taxi naar een hotel gebracht. We krijgen een zeer luxe kamer voor een schappelijk prijs; daarna kunnen we snel de stad in om wat te gaan eten – het is al half negen en wie weet hoe laat hier de restaurants op een saaie maandagavond dicht gaan.
Het wordt een pizza voor mij een een schnitzel voor Vincent; daarna terug naar het hotel om dit verhaal te kunnen maken.

De gevlogen route vandaag:

Klik voor een grotere kaart‘;
?>

Zweden 2012: Nog geen vertrek

Het zat er al dagen aan te komen volgens de weersverwachting – Vincent en ik kunnen onze vakantie niet beginnen op de dag die we hadden gewild.

De bedoeling is dat Vincent en ik zelf-vliegend naar Zweden gaan, twee vrienden van ons hebben in het plaatsje Olshammar een huisje en daar willen we even langs gaan. In de buurt van het dorpje ligt een vliegveld genaamd Laxå en daar willen we naar toe, vertrek had dus eigenlijk vandaag moeten zijn.

Dit is de geplande route:

De totale vliegtijd bedraagt ongeveer 6 uur (enkele reis), afstand is ongeveer 1040 kilometer en dat willen we in twee of drie dagen overbruggen.

Hoe het allemaal precies gaat verlopen hangt sterk van het weer af, we gaan het hopelijk vanaf morgen beleven!

Heit en Mem rondvliegen boven Friesland

Oh wat een dag – het is er eindelijk van gekomen, ik heb mijn ouders een keer kunnen rondvliegen boven Friesland. Het heeft enkele jaren geduurd, maar vandaag was het zover. Wat is er allemaal aan voorafgegaan en hoe is de dag zelf verlopen? Ik ga het allemaal vertellen.

De foto’s bij dit verhaal zijn door Janna gemaakt; klik erop voor een grotere versie.
De kaarten zijn interactief, je kunt in- en uitzoomen, en de kaarten verschuiven.

Het idee

Enkele jaren geleden had ik Heit en Mem al eens gevraagd of ze een keer met me mee wilden vliegen boven Aldtsjerk, waar ze jaren gewoond hebben, en Oentsjerk, waar ze nu wonen. Dat wilden ze zeker wel, maar het kwam er maar niet van. Geen tijd, slecht weer, uitstellen, het gebeurde gewoon niet. Daarnaast vorig jaar nog grote pech met het vliegtuig waardoor deze maanden lang uit de running was, de propeller had een rooster geraakt waardoor de motor gereviseerd moest worden, en vervolgens 25 uur voorzichtig in moest lopen.

Toen ik eind vorig jaar weer eens vroeg ‘zullen we gaan vliegen?’, liet Mem blijken daar nogal tegenop te zien, niet zozeer het vliegen, maar wel het in- en uit het toestel komen. De afgelopen tijd was haar gezondheid er beslist niet op vooruit gegaan en daarom twijfelde ze of het wel zou gaan lukken.
Ik had nog steeds het idee dat ze beide nog wel graag een keer mee wilden, en om te voorkomen dat ze ‘nee’ zouden zeggen bedacht ik een ander plan: alles regelen voor een vlucht en pas op de dag zelf het aan Heit en Mem vertellen. Dan hoeven ze er niet dagen lang over te piekeren en kunnen ze, zonder het door te hebben, de nacht ervoor lekker slapen.

Ik heb mijn zus Janna deelgenoot gemaakt van mijn plan want ik had in ieder geval iemand nodig om de oude lui in en uit de kist te helpen. Ze vond het een prachtig idee, en we bedachten een paar data waarop het zou kunnen gebeuren: zondag 6 mei of vrijdag 11 mei.

De voorbereidingen

Het plan is dat Janna en ik naar Drachten vliegen en Heit en Mem daar naar toe rijden, ik moet dus regelen dat de kist beschikbaar is, en dat we mogen landen op Drachten. Dat eerste is simpel (het is per slot voor de helft mijn kist), het laatste achteraf ook, maar het regelen van de eerste datum ging toch niet helemaal goed. Ik had blijkbaar niet het juiste telefoonnummer gebeld en de zondag ging aan onze neus voorbij.

Voor vrijdag de elfde lukte het wel – als je de juiste persoon dus maar weet te bereiken. Op Drachten kun je gewoonlijk wel terecht vanaf 12 uur, wil je eerder komen dan moet je dat even regelen. We wilden graag zo vroeg mogelijk komen omdat Mem dan op haar best is – hoe later hoe vermoeider.
Maar het is nog steeds spannend: wordt het weer goed genoeg? Is inderdaad vrijdagochtend iemand op Drachten aanwezig? Is Hilversum wel open? Er wordt voor donderdag veel regen verwacht en dan maar hopen dat het veld niet te nat is. En mogen we de control zone van militair vliegveld Leeuwarden wel in om boven Aldtsjerk en Oentsjerk te vliegen? En zijn Heit en Mem eigenlijk wel thuis op vrijdag? En ook erg belangrijk: willen ze nog wel meevliegen??

Of ze vrijdag thuis zijn, kan ik wel wat mee – ik bel ze maandagavond op en zeg dat ik nog een dagje vrij kan nemen en dat ik misschien vrijdag wel even langs kom. Of dat schikt. Ja, dat schikt, in ieder geval één hobbel overwonnen.

Donderdagavond staan de seinen nog steeds op groen, ik bel Heit en Mem en zeg dag ik vrijwel zeker langs kom; er is nog een kleine onzekerheid vanwege het werk, en als ik toch niet langs kan komen dan bel ik vrijdagochtend even om dat door te geven. De werkelijkheid is natuurlijk dat ik ongemerkt nog een keer uitstel wil kunnen regelen voor als er nog iets tegen zit – je weet bijvoorbeeld maar nooit hoe het weer verandert.

Het uur U

Vrijdagochtend vroeg gaat de wekker – vroeger dan normaal. Ik pak gelijk de iPhone om te kijken wat het weer doet; prima maar veel wind. Gelukkig staat de wind recht op de baan in Hilversum en Drachten – geen belemmering dus.
Om acht uur pik ik Janna op in Houten en gaan we onderweg naar Hilversum. Veel onzekerheden bestaan nog, maar we doen gewoon alsof alles ok is.
Op Hilversum aangekomen lijkt het erop dat het veld wel open is ondanks de flinke buien van donderdag. Ik bel het nummer in Drachten en ja hoor, ik ben van harte welkom op het vliegveld: er zal vanaf 10 uur iemand aanwezig zijn. Weer een stap genomen.

Nu Heit en Mem bellen. Ik bel met mijn telefoon, maar Janna praat – verwarring alom. Ze zijn niet echt blij – als Sietse ’s ochtends vroeg belt dan betekent dat immers dat hij vandaag niet langs komt; maar waarom Janna aan de telefoon? We beginnen het verhaal uit te leggen – we zijn in Hilversum en komen naar Drachten vliegen. En of ze een rondvlucht willen maken. Janna en ik kijken elkaar erg blij aan als we te horen krijgen: Ja, we komen en Ja, we willen meevliegen! Weer een onzekerheid weg.

Even later blijkt definitief dat Hilversum ook open is – er is een aantal beperkingen omdat het veld erg nat is, zoals maximaal twee personen per vliegtuig, maar wij hebben er gelukkig geen last van.

Vlucht 1: Aankomst in Drachten

Klik voor een grotere kaart‘;
?>

Om twintig over negen hangen Janna en ik in de lucht, met een flinke wind in de rug zijn we binnen een uur in Drachten. We worden door de toren welkom geheten en tijdens de landing zie ik de auto van Heit en Mem al staan. Er staat een enorme puist wind, 20 knopen, maar omdat de wind recht op de baan staat is dat geen probleem. Flink gas erop op final want door de tegenwind lijkt het alsof je voor de baan bijna stil hangt.

Heit en Mem hadden wat moeite gehad om het veld te vinden, TomTom had ze naar de verkeerde kant van het veld gestuurd, maar met behulp van het politiebureau in de buurt konden ze het toch nog op tijd vinden om ons te zien landen. Ze vinden het prachtig dat we zomaar per vliegtuig bij hun in de buurt komen, we drinken een kop koffie op de vliegclub van Drachten.

Vlucht 2: Mem rondvliegen

Klik voor een grotere kaart‘;
?>

Er zijn al flink wat hobbels genomen, nog één te gaan: mag ik de CTR van Leeuwarden in. De man op de toren van Drachten raadt mij aan om even te bellen met de toren van Leeuwarden, dat werkt meestal wel als smeerolie. En dat was een goed plan, ik legde de man op de toren van Leeuwarden uit dat ik boven Oentsjerk en Aldtsjerk wilde kijken, en daarna naar Terschelling wilde vliegen (daar woont een tante van me, een zus van Mem). De toren wees mij erop dat er een militaire oefening gaande was, en na enig zoeken en met behulp van de brandweerman van vliegveld Drachten kon ik kaartjes vinden met de verboden gebieden – gelukkig niet waar wij moesten zijn.

De toren zei dat het verder goed was, dus met Mem op naar het vliegtuig. Ik had een huishoudtrap meegenomen in de hoop op die manier Mem in de kist te krijgen – en dat lukte: de trap voor de vleugel zodat Mem de trap op kon en gelijk de vleugel op kon stappen. Ook het instappen van de vleugel in de cockpit lukte met enige moeite en daarna konden we onderweg!

Leeuwarden deed zeker niet moeilijk, we mochten doen wat we wilden. Eerst richting Leeuwarden, dan de Groninger Straatweg oppikken en vervolgens de afslag bij restaurant E10 de weg richting Dokkum oppakken. Dan kom je vanzelf via Gietjserk bij Oentsjerk en Aldtsjerk. Daar hebben we wet rondjes gedraaid en vervolgens richting Terschelling. Dat viel niet mee – de wind recht op de neus, dat schoot absoluut niet op; maar na enige tijd kwamen we er en hebben we ook daar wat rondjes gemaakt – lastig want de wind blaast je continue van koers.

Van Terschelling terug naar Drachten ging redelijk vlot – wind mee dus! Omdat de militaire oefening nog steeds gaande was zijn we via Harlingen ten zuiden Leeuwarden teruggevlogen en na ruim een uur vliegen weer netjes geland op Drachten.

Mem had ontzettend genoten van de vlucht, wat mij vooral opviel is dat het voor haar allemaal erg snel ging; tegen de tijd dat ze echt door had ‘O zijn we nu daar’ dan waren we er alweer voorbij. Het gaat dan ook echt veel sneller dan wat je gewend bent met de auto: een veel hogere snelheid, en in een rechte lijn zonder stoplichten enzo.

Vlucht 3: Heit rondvliegen

Klik voor een grotere kaart‘;
?>

Het ‘uitladen’ van Mem gaat boven verwachting snel, het uitstappen en afdalen van de trap gaat veel makkelijker dan de andere kant op. Even terug naar de vliegclub, een krentenbolletje eten (Janna had een hele hoop meegenomen), wat drinken en weer terug naar de kist. Heit is duidelijk wat beter ter been en kan met een beetje hulp gewoon van achter op de vleugel stappen en in de stoel gaan zitten.

Ik had al gelezen dat om 13:00 uur de militaire oefening afgelopen zou zijn, we gingen kwart voor één de lucht in. Het verschil was duidelijk merkbaar, de toren van Leeuwarden vond alles best, ik hoefde niet steeds te melden wat ik van plan was. We hebben hetzelfde rondje gevlogen, met een klein verschil op de terugweg: we hebben een directere route genomen door de CTR van Leeuwarden. Wel moesten we op een gegeven moment zakken naar 500 voet wegens binnenkomend verkeer op vliegveld Leeuwarden, maar dat maakt niet uit. Mag ik ook eens officieel goed gekeurd laag vliegen.

Na weer een uur vliegen stonden we weer aan de grond. Ik had afgelopen week nog het idee geopperd om na het rondvliegen nog even met de auto naar Oentjserk te gaan, maar ondertussen was het al half twee, en moesten we nog terug naar Hilversum met een omweg. Door de harde wind had ik veel meer brandstof verbruikt dan verwacht, en direct naar Hilversum terugvliegen was wat betreft hoeveelheid benzine niet verantwoord. Dus moeten we op de terugweg nog een tussenstop inlassen op Hoogeveen voor wat benzine – op Drachten is geen avgas (vliegtuigbenzine) beschikbaar.

Vlucht 4: pitstop op Hoogeveen

Klik voor een grotere kaart‘;
?>

Na afloop van de vlucht met Heit praten we nog wat na op de vliegclub van Drachten. Er zitten nog wat andere clubleden en het is er best gezellig. Men was er ondertussen ook achter gekomen dat ik de maker was van de website https://vliegen.sietse.nl – een site die alle clubleden regelmatig gebruiken. Ik werd onthaald als een beroemd persoon – hoe is het toch mogelijk dat de maker van die veel gebruikte handige website zomaar op onze club aanwezig is?

Om half drie is het dan echt tijd om te vertrekken, Janna en ik lopen terug naar de kist – vergezeld door de havenmeester want er moet een foto gemaakt worden van deze beroemdheid bij zijn kist – heeft de voorzitter van de vliegclub weer wat te melden!
Ook voor Mem is het duidelijk tijd om naar huis te gaan, ze ziet er moe uit. Niet zo vreemd – de dag is echt totaal anders verlopen dan ze ’s ochtends om acht uur had gedacht. Niet rustig op de eigen stoel zitten, geen middagdutje, geen warme maaltijd om 12 uur.
De vlucht naar Hoogeveen duurt maar zo’n 20 minuten; na de landing gelijk naar de pomp en tanken maar. Alleen kan ik niet zoveel tanken als ik wil – zoals je ook wel bij onbemande benzinepompen aan de weg kunt tanken, kun je hier ook je pinpas in de pomp steken waarna je kunt gaan tanken. Alleen bij 150 euro houdt het op – dat blijkt een standaard limiet e zijn, ook aan de weg. Nou ja, dan maar wat minder benzine dan bedoeld, Hilversum halen we wel; allleen zullen we het eerste stuk een beetje scheef vliegen, de rechtervleugel heeft meer benzine dan de linker.

Vlucht 5: Hoogeveen naar Hilversum

Klik voor een grotere kaart‘;
?>

De vorige vlucht mocht dan lekker kort zijn doordat we wind mee hadden – die luxe was ons naar Hilversum niet gegund. Ploeterend tegen de wind in duurde het nog 55 minuten voor de kist weer thuis was. Ik vond het ook wel welletjes nu, in totaal heb ik vandaag 4 uur en 15 minuten in het vliegtuig gezeten – meer dan genoeg voor 1 dag.
Daarna nog de kist uitladen, schoonmaken en alle administratie doen; al met al reden tegen half zes weg van het veld.

Nagenieten

Eenmaal thuis heb ik even met Friesland gebeld; ma lag uitgeteld op de bank na te genieten, pa zat alweer achter de WordFeud; ze hebben het beide erg naar hun zin gehad. Heit vond het absoluut voor herhaling vatbaar!

Vincent was ook de hele dag op stap geweest, dus tijd om lekker samen te gaan uit eten. We besluiten naar De Thai in Utrecht te gaan en hebben daar genoten van een heerlijke maaltijd, al pratend en genietend van wat we beide op deze speciale vrijdag beleefd hebben.

De eigenaar van het restaurant herkende ons waarschijnlijk van een van onze vorige bezoeken en we kregen een gratis drankje aangeboden; de avond werd helemaal speciaal toen ook nog bleek dat Marco Borsato in het restaurant zat te eten…

Het zit erop!

Florida 2012: Low Pass over de NASA shuttle landingsbaan

Marcel en ik hebben nog een vlucht tegoed. Op de vliegclub had ik iemand horen praten over de mogelijkheid om een touch-and-go of een low-pass over de NASA shuttle landingsbaan van Cape Canaveral te maken. Dat moeten we natuurlijk proberen, we willen het beide doen, dus in principe plannen we een trip van Kissimmee naar Dunn Titusville (afkorting van het vliegveld is X21), een klein vliegveld dicht in de buurt van de NASA landingsbaan. De bedoeling is dat ik eerst een poging waag over de NASA baan te vliegen, dan landen op X21 waarbij Marcel en ik van stoel wisselen, en daarna Marcel een poging waagt.

Zo gezegd zo gedaan, we bereiden de trip netjes voor in de verwachting dat Sunstate Aviation daar wel weer naar zal vragen. Maar nee hoor, kennelijk vertrouwt men ons nu en we krijgen zonder verdere vragen de kist mee.

Ik vlieg dus eerst; we gaan met een boog om het grote vliegveld van Orlando heen (Orlando International), over X21 en dan komen we bij het NASA vliegveld (afkorting KTTS). Het klinkt toch erg bijzonder als Marcel de toren oproept: ‘NASA tower, N7815D’ (N7815D is de registratie van ons vliegtuig). Er komt nog antwoord ook! Marcel vraagt om een touch-and-go, maar zoals eigenlijk al verwacht krijgen we daar geen toestemming voor. Wel voor een low pass, we mogen op een hoogte van 100 voet (30 meter) over de baan scheren. En dat is een eind: de baan is 15000 voet lang, ofwel 5 kilometer! Marcel en ik kijken elkaar met een grijs van oor tot oor aan, dit is toch wel heel bijzonder. Het fototoestel is mee, Marcel schiet een lading foto’s.

Na de low pass gaan we direct naar X21 en wisselen van plek; we doen het nog een keer over, dit keer met Marcel aan de controls en ik aan de fotocamera. Foto’s schieten maar met een enorme grijns op onze gezichten.
Op de terugweg naar Kissimmee vraagt Marcel of we een route kunnen krijgen recht over het veld van Orlando International, en dat krijgen we ook nog. Het is een kortere route, en natuurlijk hardstikke leuk om grote boeings en airbussen onder je te zien landen.

Niet veel later staan we weer aan de grond bij Sunstate Aviation – het avontuur is voorbij. Nog nagenietend van de vluchten laten we de man achter de balie de totaalrekening opmaken en zitten onze vluchten voor dit jaar in Amerika erop. Wat een ervaring, geweldig.

Ik heb deze vkantie 5 uur en 40 minuten gevlogen, Marcel heeft er 4 uur 55 minuten op zitten; in totaal hebben we dus ruim 10 uur boven Florida gehangen. Omgerekend heeft het vliegen ongeveer 130 euro per uur gekost, in Nederland zou het voor zo’n vliegtuig toch zeker zo’n 200 euro per uur zijn…

Mijn route; aan de oostkant ligt de NASA landingsbaan (zoom maar eens in)
klik hier voor een grotere kaart‘;
?>

Marcel zijn route; aan de oostkant ligt de NASA landingsbaan (zoom maar eens in), de terugweg gaat over Orlando International Airport
klik hier voor een grotere kaart‘;
?>

De baan van 5 kilometer met de space shuttle gebouwen

Final voor baan 15

De NASA gebouwen

NASA shuttle gebouwen

De enorme landingsbaan achter ons

Lanceerplaats in de achtergrond

Geen geweldige foto, maar voor ons ligt Orlando International Airport

Een lijnvliegtuig landt onder ons

Een klein stukje van het Orlando International Airport banenstelsel

Kissimmee Airport, onze thuisbasis

Baan 15 met linksachter Sunstate Aviation

De laatste landing van de vakantie

Vliegtuigen van Sunstate Aviation op een rij

Florida 2012: Fantasy of Flight en Geocaching

We hebben weer een dag vrij, kan de spanning van de afgelopen dagen weer helemaal wegzakken.
Net als vorig jaar brengen we in de middag een bezoek aan Fantasy of Flight, kijk voor foto’s van toen op mijn verslag van vorig jaar (grappig detail: ik had dit jaar kennelijk hetzelfde t-shirt aan als bij het bezoek vorig jaar).

Marcel is mij een nieuwe hobby aan het aanpraten: geocaching. Geocaching is een bezigheid waarbij je dingen probeert te vinden die door anderen verstopt zijn. De plaats waar het ding ligt wordt op internet bekend gemaakt via de website geocaching.com waarna anderen die (al dan niet toevallig) in de buurt zijn het ding kunnen vinden. Het idee is dan dat je je naam opschrijft op een briefje dat in het ding zit, en dat je op internet aangeeft dat je het ding gevonden hebt.
Wat is nou zo’n ding? Dat is heel wisselend, het is aan degene die het ding verstopt. Het kan een doosje zijn, een kistje, of een heel klein rond magnetisch knopje. Je zult, als je op de juiste plek bent aangekomen, in ieder geval moeten zoeken om het het te vinden.

Wat is daar nou de lol van? Tja, het is leuk als je iets verstopt, en later via internet een bericht krijgt dat iemand je cache (het verborgen ding) gevonden heeft. Sommigen zijn al honderden keren gevonden, anderen veel minder.
Wat je ook kunt doen is een zogenaamde ’trackable’ in een cache stoppen, en erbij aangeven wat je doel met de trackable is. Een trackable kan bijvoorbeeld een soort sleutelhanger zijn, en je kunt als doel bijvoorbeeld meegeven dat je wilt dat de trackable een wereldreis maakt, of bijvoorbeeld elke provincie van Nederland moet aandoen. Als vinder van zo’n trackable kun je die meenemen, en ergens anders op de wereld weer in de cache stoppen. De eigenaar van de trackable krijgt elke keer bericht als zijn ding verplaatst wordt, zo kun je als eigenaar dus leuk volgen of je trackable inderdaad doet wat je wilt.

Vandaag hebben we drie caches gezocht en gevonden; de eerste cache was een plastic bak dat bij de voet van een paal aan het eind van een doodlopende weg was verstopt; de tweede was een legergroen kistje dat in een bos onder een stel takken was verstopt, en de derde was een klein metalen kokertje dat aan een kettinkje hing; het kettinkje hing met een ring aan de tak van een boom.
In de eerste cache zat een trackable en die heb ik meegenomen, in Europa ga ik hem ergens in een cache stoppen.

Als ik op de website van geocache.com zoek naar caches in de stad Utrecht dan zie ik dat er enkele tientallen zijn – ik kan mijn lol de komende tijd wel op met het vinden van die caches.