Categoriearchief: Vliegen

Florida 2012: Geen treinen naar Schiphol

Vorig jaar ben ik rond deze tijd met Marcel Millenaar naar Florida geweest om de vliegshow Sun ’n Fun te bezoeken, en om samen een vliegtocht te maken van Kissimmee (vlak onder Orlando) naar Key West. Dat viel toen allemaal nogal in het water omdat er een enorme storm over Florida trok, en bovendien enorm veel schade aanrichtte op Sun ’n Fun.

We doen het nog een keer over. Dit jaar gaan Marcel en ik weer naar Florida, weer een poging wagen om van Kissimmee naar Key West te vliegen. Bovendien willen we weer en bezoek brengen aan Sun ’n Fun.
De planning is als volgt:
– vandaag vliegen naar Orlando
– vrijdag bijkomen van de reis
– zaterdag ons laten uitchecken op he vliegtuig waar we de tocht mee willen maken
– zondag vrij/reserve
– maandag van Kissimmee naar Key West
– dinsdag van Key West terug naar Kissimmee
– woensdag dagje vrij/reserve
– donderdag nogmaals het vliegtuig huren, hopelijk een touch and go maken op Cape Canaveral
– vrijdag naar Sun ’n Fun
– zaterdag weer terug naar Nederland
– zondag aankomst op Schiphol.

We zullen zien wat ervan komt, voorlopig zijn de weersverwachtingen ons goed gezind.

Voor mij begint de vakantie niet al te goed; om kwart voor zeven ’s ochtends sta ik op Utrecht Centraal maar er rijden geen treinen richting Schiphol in verband met een sein- en wisselstoring! Wat nu?
Op naar de taxistandplaats waar uiteraard geen taxi te vinden is. Wel andere reizigers die gestrand zijn, ik spreek met drie anderen af dat we samen proberen een taxi te krijgen naar Schiphol. Dat lukt uiteindelijk en we mogen voor het Schiphol tarief mee, 55 euro. Eenmaal op Schiphol aangekomen zegt een van de mede-reizigers dat zij de kosten kan declareren en dat wij niet hoeven te betalen. Helemaal goed. Enige consequentie is dat ik een kwartier later op Schiphol ben dan bedoeld, maar dat is geen probleem.

Verder verloopt de reis op rolletjes, snel inchecken, bagage droppen, door de douane en security checks – het gaat allemaal zeer soepel.
We vliegen met Aerlingus, een Ierse maatschappij en dat betekent dat we eerst naar Dublin vliegen. In Dublin is op het vliegveld een stukje Amerika gemaakt, de volledige Amerikaanse security procedure wordt hier afgehandeld. Het is nog hetzelfde als vorig jaar: je moet je op internet van tevoren volledig aanmelden, en als je dan in Dublin staat moet je hetzelfde nogmaals doen, maar dan op papier. Het nut ontgaat me nog steeds.
Het gaat allemaal snel en we vertrekken precies op tijd richting Orlando waar we vervolgens een uur voor de geplande tijd aankomen. Dat betekent dat we om 5 uur ’s middags lokale tijd aankomen.

Marcel heeft in Nederland al een auto voor ons geregeld: een Mitsubishi Eclipse. Het is een niet al te grote auto waarvan het dak eraf kan. We wisten van tevoren dat het lastig zou worden met koffers, er is nauwelijks een kofferbak want het opgevouwen dak moet ook ergens terecht kunnen. Dus de koffers en tassen verdelen over de kofferbak en de achterbank.
De instap is erg laag, het moet toch erg lachwekkend zijn om ons in en uit die auto te zien komen. Het is heerlijk om met open dak te rijden – het is hier dertig graden, dus dat moet kunnen!

Aerlingus

Onze Mitusbish Eclipse cabrio

Rondje EHHV-EHTX-EHLE-EHHV

Vluchtnummer 424
Vluchtnummer 425
Het is een weekeinde vol vliegactiviteiten, op Texel is een flyin en op Lelystad wordt de DONAC gehouden, dat zijn de aerobatics wedstrijden waar ik graag aan mee had willen doen, maar dat niet door kon gaan door het akkefietje met de propeller.
John en ik besluiten om vandaag beide evenementen te vereren met een bezoekje van ons. Eerst vlieg ik naar Texel, John naar Lelystad en ik weer naar Hilversum.

Vorig jaar ben ik met Hans Faas naar de flyin op Texel geweest, ik heb het idee dat het toen veel drukker was. Oorzaak zal zeker ook het weer zijn, vandaag is het prachtig, maar gister was het slecht en morgen wordt ook slecht weer verwacht. Ik neem aan dat veel afzeggingen binnen zijn gekomen voor dit weekeinde vanwege het weer. Jammer.
Desondanks een gezellige sfeer en zijn veel bekenden van Hilversum aanwezig.

We eten een uitsmijter in het restaurant en vervolgen dan onze reis naar Lelystad. We moeten eigenlijk nog steeds vluchten van minimaal een uur maken om de motor goed in te draaien, we besluiten om een stukje over de waddeneilanden te vliegen om niet veel te snel in Lelystad te zijn. Vervolgens bleek dat, toen we eenmaal richting zuiden draaiden, er een flinke wind stond vanuit het zuiden zodat we uiteindelijk maar 75 knopen grondsnelheid hadden in plaats van tegen de honderd. We hadden dan ook bijna anderhalf uur nodig om op Lelystad te komen – er in een rechte lijn gelijk naar toe vliegen was slimmer geweest.
Ook bij de aerobatics wedstrijden hadden ze vandaag geluk – een prachtige dag. Gister is niet gevlogen vanwege het weer en vandaag proberen ze het grootste deel van het programma te vliegen zodat ze niet afhankelijk zijn van het weer van morgen.

We blijven niet al te lang en gaan weer richting Hilversum, dit keer het minimaal een uur vliegen aan onze laars lappend. Na 25 minuten staan we alweer aan de grond op onze thuisbasis.

Hieronder staan de triplogs van onze tocht.


Hilversum – Texel (Sietse)

View Larger Map
Texel – Lelystad (John)

View Larger Map


Lelystd – Hilversum (Sietse)

View Larger Map

Naar Texel met de nieuwe propeller

Vluchtnummer 421
Vluchtnummer 422
Het is lang geleden dat ik een leuke tocht gemaakt heb, en dat had toch ook vooral te maken met het feit dat de propeller krom was geraakt. Dat gedoe met de propeller is alweer drie maanden geleden gebeurd, en vorige week pas vloog de PH-MBW weer voor het eerst.

De kist vliegt dan wel weer, dat betekent niet dat we alles mogen doen en laten met het vliegtuig; de motor is helemaal nagekeken, heeft een nieuwe krukas gekregen en moet nu opnieuw inlopen. Dat moeten we in de eerste 25 uur na de revisie doen door vluchten van minimaal 1 uur te maken met een toerental van 2500; dat is iets meer dan normaal, het is dan ook een beetje lastig omdat je gehoor steeds tegen je zegt dat de motor te snel draait, maar dat hoort dus zo. Als je je niet aan deze inloop periode houdt dan heb je kans dat de motor een oliezuiper wordt.

John en ik hebben gelijk vorige week wat uren op de klok gezet en we merkten het verschil al na die uren: de motor wordt minder warm doordat de motor soepeler gaat lopen en dus minder wrijving heeft; we zijn er erg blij mee, de motor start en loopt als een zonnetje.

Vandaag ben ik van plan flink wat motortijd te maken. Ik heb mijn zus uitgenodigd om met me mee te gaan naar Texel; niet zomaar – vanaf Hilversum via de zuidkant van Rotterdam naar de kust en dan omhoog naar Texel. Daar lunchen, en vervolgens van Texel via Vlieland, Terschelling, Ameland, en Schiermonnikoog terug over het vasteland naar Hilversum.

De heenreis doen we in 1 uur en 40 minuten; Amsterdam Info staat op en zonder noemenswaardige problemen komen we op Texel aan. Wel even een mooie zijwindlanding maken, het waait hard en de wind staat verre van recht op de baan.

Voordat we aan de terugreis beginnen lopen we nog even via Ed de Bruin op de toren. Na de landing had ik Ed gevraagd hoe ik toestemming kan krijgen om over Vlieland te vliegen; dat is niet triviaal want doordeweeks is dat een militair oefengebied. Ed belt de militaire basis op, maar er wordt niet opgenomen. Een teken dat de Restricted Area niet actief is. We moeten Dutch Mil oproepen en om een klaring vragen.
Zo gezegd, zo gedaan. In de lucht neem ik contact met Dutch Mil op en ik mag gelijk de Restricted Zone in. We hebben dit eerste stuk flink wind mee; op de snelheidsmeter in de kist staat 95 knopen, de GPS zegt zo nu en dan 125; dus 40 knopen (74 km/uur) gratis snelheid. Het is schitterend om zo over de waddeneilanden te vliegen, ik ben alleen wel continu bezig om tussen de vogeltjesgebieden door te vliegen – ze zouden eens kunnen schrikken van het vliegtuig en dat kan mij een flinke bekeuring opleveren.

Boven Schiermonnikoog rechtsaf richting Hilversum, weer tussen de vogeltjesgebieden door; nu gaat het niet zo hard meer omdat we nu zijwind hebben. in totaal duurt de terugvlucht 1 uur en 50 minuten.

Dus vandaag 3 uur en 20 minuten op de motor bijgeschreven; we zijn weer wat dichter bij de 25 vlieguren. Als die voorbij zijn dan mogen we weer wat kortere vluchten maken, en mag ik weer met de kist over de kop!


De heenreis

View Larger Map
De terugreis

View Larger Map

Propellerschade aan de PH-MBW

Propellerschade? Had de propeller niet net een opknapbeurt gehad?
Tja, het kan verkeren.

Wat is er gebeurd?
John, de eigenaar van de andere helft van ons vliegtuig de PH-MBW, wilde afgelopen woensdag, eind van de dag, nog even lekker de lucht in; er moest eerst getankt worden, dus op naar de pomp. Het tankplatform is een plaat beton met daarin een sleuf met roosters rond de pomp voor de afvoer van het water. De roosters hebben een lengte van ongeveer een meter per stuk, maar door de slechte staat van het beton liggen ze niet altijd netjes recht in de sleuf.
John had waarschijnlijk de pech dat hij net met het neuswiel het eindpunt van een rooster opreed waardoor het rooster aan de andere kant opwipte en gepakt en weggeslingerd werd door de propeller. Er was een enorme knal, en nadat de boel uitgezet was bleek de tip van één propellerblad deels afgebroken en deels flink verbogen te zijn. Er was gelukkig niemand vlakbij de pomp, niemand werd geraakt.

Uiteraard is het vliegtuig niet meer vliegbaar; de propeller is niet meer te repareren en wordt vervangen. Een ander punt is de staat van de motor, die heeft een flinke tik gehad en het is de vraag of het inwendige van de motor beschadigd is door de ‘shockload’. Volgens het handboek moet na zo’n klap de motor geïnspecteerd worden en dat gaat binnenkort gebeuren. Vandaag is de motor van het vliegtuig afgehaald en wordt morgen naar België gebracht voor inspectie. Mocht de motor geen verdere schade opgelopen hebben, dan is die binnen een paar weken weer terug; de propeller duurt helaas langer, mogelijk een week of zes. Voorlopig staan we dus weer aan de grond.

Het is gewoon een kwestie van pech, en een stuk slecht onderhoud van het tankplatform op Hilversum; gelukkig is niemand gewond geraakt en is het verder verzekeringswerk.

Hieronder staan de foto’s van de schade, het rooster dat de schade veroorzaakte en de plek waar het rooster lag (om een of andere reden staan de foto’s in de verkeerde volgorde, begin onderaan). Of nog beter: kijk op deze fotogalerij.

Lees verder

Sun ’n Fun 2011: Nogmaals Lakeland

De belangrijkste reden van deze vakantie is het bezoek aan Sun ’n Fun, we zouden drie dagen naar dit grote vliegfeest gaan in Lakeland maar dat is dus niet helemaal gelukt door de slechte weersomstandigheden. Vandaag is mijn laatste dag en gaan we, voordat ik terug vlieg, eerst nog een keer naar Lakeland.

Afgelopen woensdag zijn we dus ook al geweest en we weten hoe lang het rijden is; waar we geen rekening mee hielden is dat het nu weekeinde is, en dat het parkeren nu onvoorstelbaar lang duurt. Men is duidelijk niet goed voorbereid op zo’n enorme toestroom, en daar komt nog bij dat het parkeerterrein erg sompig is en her en der onder water staat. We staan als vast voordat we op onze parkeerplek zijn, behulpzame mensen duwen onze auto op de parkeerplek. Hoe komen we hier straks weer uit? Het is wel belangrijk om op tijd weg te komen want ik moet eind van de dag nog een vliegtuig richting Nederland halen.

We zien nog maar weinig van de schade die afgelopen donderdag is aangericht, het is allemaal keurig opgeruimd.
Na een wandeling langs allerlei stands gaan we weer richting landingsbaan om de vliegshow te bewonderen. Er wordt weer veel aerobatics gevlogen, old timers, dubbeldekkers, vanalles. Ik hoop nog de F22 Raptor te kunnen zien, die vloog ook bij de Reno Airraces waar ik een paar jaar geleden met Marcel naar toe was. Dat vliegtuig is zo indrukwekkend qua vorm, geluid en prestaties, die wil ik graag nog een keer zien. En dat lukt, niet lang voordat we weg moeten wordt hij de lucht in gestuurd; maar al na een paar bewegingen breekt de piloot zijn show af en vlieg zeer rustig een circuit terug naar de baan. Er is een storing in het vliegtuig. Hij kan gelukkig normaal landen, maar terugrijden zit er niet in. Het vliegtuig wordt uit eindelijk met een vrachtwagen teruggetrokken naar zijn standplaats.

Terug bij de auto is er gelukkig een gaatje aan de voorkant van de auto zodat we niet dezelfde weg terug hoeven (en dus misschien weer vast komen te zitten). Ruim op tijd komen we op het vliegveld aan; Marcel blijft nog een week, voor mij zit het erop.