Hier nog een samenvatting van de vluchten, afstand volgens de GPS:

Vlucht	Van	Naar	Tijd	Afstand
1	EHHV (Hilversum)	EDWC (Damme)	01:25	122 nm (0225 km)
2	EDWC (Damme)	EDFK (Bad Kissingen)	01:50	163 nm (0301 km)
3	EDFK (Bad Kissingen)	EDQD (Beyreuth)	00:50	075 nm (0138 km)
4	EDQD (BayReuth)	LKLT (Letnany)	01:35	133 nm (0246 km)
5	LKLT (Letnany)	EDBJ (Jena)	01:35	138 nm (0225 km)
6	EDBJ (Jena)	EDLZ (Soest)	01:35	148 nm (0274 km)
7	EDLZ (Soest)	EHHV (Hilversum)	01:40	126 nm (0233 km)
		Totaal:	11:00	905 nm (1676 km)

En als interactieve Google Maps kaart: klik hier
Daar kun je compleet inzoomen op vliegvelden en andere delen van de route. Kun je precies zien hoe we gevlogen zijn.

In een statisch plaatje:

Tja, tijd om aan de terugweg te beginnen, ik heb maar 1 week vakantie, maandag moet ik weer aan de bak. We proberen zaterdag weer thuis te zijn, hebben we 1 dag uitloop, mocht er iets (zoals het weer) tegen zitten.

Zoals gebruikelijk zoekt Vincent de route uit voor de terugweg. Hij kiest voor twee vluchten, eerst naar vliegveld Weimar, daarna door naar vliegveld Soest. Nee, niet in Nederland, maar een veldje in Duitsland.
Weimar blijkt een beetje onhandig, het is een ‘sonderlandeplatz’ dat PPR is (ofwel je moet bellen voordat je er naar toe mag), maar dat is niet het grootste probleem: het heeft geen 100LL brandstof – ofwel ik kan er niet tanken. Het plan is om op Letñany niet te tanken om niet te zwaar weg te gaan, en te tanken op het eerstvolgende veld. Niet Weimar dus, het plan wordt veranderd in Jena, daar is wel 100LL beschikbaar.
Van daar uit zien we wel of we inderdaad doorgaan naar Soest.

We gaan in de loop van de ochtend met de metro van Praag naar Letñany, en dienen aldaar via Skydemon, mijn vliegpakket op de iPad, een vliegplan in. Ik praat met de havenmeester over hoe ik het veld kan verlaten, dit in verband met het ingewikkelde gedoe met het militaire veld Kbely.
De man op de toren helpt ons graag, het blijkt niet erg ingewikkeld. Na het opstijgen blijf ik bij hem op de radio tot we bij reporting point Mike zijn waar we het gebied van Kbely gaan verlaten. We vliegen dus wel in het gebied van Kbely, maar blijven op de radio bij Letñany. Makkelijk dus.

Zo gezegd zo gedaan, om kwart voor één hangen we in de lucht en zijn we in contact met Letñany. Bij reporting point Mike worden we overgezet op Vodochy, en enkele minuten later op Praha Info; daar blijven we bij tot aan de grens met Duitsland. Dan gaan we over naar München Info en daar blijven we tot we bij onze bestemming Jena zijn. Overschakelen op Jena Info, en landen maar op baan 20.

Op Jena even een drankje en een hapje, en daarna tanken.
En dan wil de kist niet starten. Eerst vergeet ik het mengsel op rijk te zetten, maar dat heb ik snel door. Dus rijk, en weer starten. Maar nee, wat ik ook probeer, geen sjoege. Primen, mengsel arm, vol gas met mengsel arm, gashendel op en neer, helemaal niks. De accu begint het te begeven. O jee, en er lijkt regen richting Soest te komen, dus veel reservetijd hebben we niet.
Gelukkig, een laatste poging met mengsel arm en vol gas werkt – alsof ik hem toch verzopen heb. Taxiën naar de pomp, tanken, en…. dan weer proberen te starten. Weer problemen, maar ik ken de truc. Na veel gas geven met mengsel rijk, mengsel arm en vol gas. Ja hoor, hij pikt weer aan. Volgende week toch maar even naar laten kijken, en hopen dat hij morgen wil starten; ik gok op vette bougies ofzo, bij de engine check is de toerenterugval op de linker magneet niet gelijk aan die van de rechtermagneet.

Na contact met de toren van Jena gaan we naar baan 02 – een andere baan dan waar we geland zijn. Er is vrijwel geen wind en we mogen zelf uitkiezen vanaf welke baan we vertrekken, deze is het handigst omdat we na opstijgen gelijk linksaf kunnen de goede richting op.
We maken weer contact met München Info, en die zet ons al snel over naar Langen Info. Tegen het einde van de vlucht zet Langen Info ons over op een andere Langen Info, en daarna schakelen we over naar Soest Info om te gaan landen.
Het weer blijft gewoon goed, na de landing pakken we het terrasje van het veld voor een paar biertjes. Vincent regelt een hotel, het terrasje-mevrouw regelt een taxi. Prima.

We worden zeer hartelijk ontvangen in het hotel. De wel wat gezette dame heet ons van harte welkom, biedt een prachtige kamer aan, geeft ons zoveel login codes voor wireless als we willen. Een van de hartelijkste welkoms van deze trip; met name over WiFi kan men in Duitsland erg moeilijk doen; je krijgt 1 code per persoon die je dan niet eens voor meerdere apparaten kunt gebruiken. Terwijl tegenwoordig toch iedereen met een smartphone en tablet op vakantie gaat. Toch?

Soest doet een beetje denken aan Bad Kissingen, het is een kuuroord en dus kom je veel oudere mensen tegen. Ach, we hebben lekker gegeten, morgen weer terug naar Nederland. Tenminste als het weer meewerkt en ik de kist aan de praat krijg…

Met de metro

Vliegveld Jena

Vliegveld Jena

Vliegveld Soest

Vliegveld Soest

Vliegveld Soest

Gyrocopter op Soest

Route van Praag naar Jena

Route van Jena naar Soest

Jawel, de weersverwachting is goed voor vandaag en de wolkenbasis is hoog genoeg om de heuvels over te komen richting Praag.
Dus op naar het vliegveld van Bayreuth, vluchtplan indienen onder het genot van een kop koffie met appelgebak, tanken, nog een keer goed naar de te vliegen route kijken en naar de speciale instructies voor het veld Letñany. En dat zijn er een berg, ik heb ze even voor je geteld, het zijn er bijna 50. Vijftig ja. Ik heb ze allemaal gelezen, maar ik kan ze niet allemaal uit mijn hoofd leren; ik laat het straks maar op mij af komen. Lees ze zelf maar eens: hier staan ze.

Eén van de factoren die het veld wat lastig maakt is dat het vlak naast een militair veld ligt. Afhankelijk van waar je vandaan komt en hoe druk het daar is moet je mogelijk een eind om vliegen. Die punten zoek ik allemaal op en heb ik paraat als dat nodig mocht zijn.
Een tweede factor is dat het veld twee banen heeft die min of meer parallel liggen.

Goed, het vliegplan gaat om 1 uur in, we gaan!
Wat is het toch heerlijk vliegen vandaag, het eerste deel in Duitsland licht bewolkt en we komen zonder problemen Tsjechië binnen. In Tsjechië is de bewolking dikker, maar we houden het droog. Er is prima radiocontact met Praha Info, het loopt gesmeerd.
Ten zuiden van Praag word ik overgezet op Kbely Tower, dat is de toren van het militaire veld. Eerste reporting point is Romeo, dat was ook waar ik al die tijd al op af vloog. Het wordt spannend als we bij dat punt aan komen, ik vraag een direct Letñany en die krijg ik ook. Dat scheelt een eind omvliegen. Nu nog zorgen dat ik niet op het militaire veld landt, dat kom je eerst tegen en ziet er aanlokkelijk uit.
Vlak achter het grote veld zien we Letñany opdoemen, de toren van Kbely zet ons over op de radio van het kleine veld.
We krijgen baan 05, dan is er nog even verwarring want de toren zegt ’05 left hand’, maar dat is niet zo, het is ‘right hand’. Tegen die tijd dat ik het wil gaan vragen komt de toren zelf al terug met een correctie, het is ‘right hand’.

Om dat te kunnen doen moeten we het veld eerst voorbij vliegen, terugkeren en dan downwind op. Als ik op final zit zie ik beide banen – welke moet ik hebben? Ik vraag het en krijg als antwoord ‘left is preferred’. Prima, dan pak ik links.

Ik was gewaarschuwd voor een knollenveld – dat viel mee, dat wil zeggen, de baan zelf is niet extreem hobbelig. Daarbuiten daarentegen wel.
We mogen voor de toren parkeren in het gras, daar zetten we de kist vast, maken een babbeltje met de havenmeester, en wandelen dan richting de metro.
Halverwege de metro zien we een barretje aan het vliegveld liggen. Bier dus! Een halve liter voor nog geen 2 euro, welkom in Tsjechië :).

We zijn twee dagen in Praag; de tweede dag doen we erg rustig aan: een boottocht op de Moldau, en ’s avonds naar een uitvoering van Don Giovanni van Mozart – een voorstelling die ik graag eens wilde meemaken. Het was de moeite waard, al had ik het iets heftiger, bombastischer, voorgesteld.

Hieronder wat foto’s van beide dagen in Praag.

Gevlogen route van Bayreuth naar Praag

Wie weet, wat de buienradar betreft vanmorgen hebben we zelfs kans om Praag te bereiken. Maar eerst maken we een tussenstop, Vincent heeft het veld Bayreuth uitgezocht, kunnen we daar indien nodig tanken (dat kan niet op Bad Kissingen), het weer bekijken, en als het goed lijkt, door naar Praag.

Normaliter zijn we niet van het vroege ’s ochtends, maar vandaag gaat het behoorlijk vlot. Dat is maar goed ook, tussen 12 en 14 mag je in principe niet vliegen op Bad Kissingen, dat zal te maken hebben met al die bejaarden die dan hun middagdutje doen.
Het lukt ons zelfs om kwart voor 12 in de lucht te zijn. Er is niemand op de toren, ik heb gister al afgerekend, dus we gaan gewoon. De gewenste startrichting is baan 35 – van het stadje Bad Kissingen af; de wind staat het toe, dus dat doen we dan maar.

Op naar Bayreuth. Het eerste deel van de niet al te lange vlucht gaat als een speer, maar als we vlakbij Bayreuth zijn wordt de bewolking dikker en moeten we een heuvelrug over. Ik doe een poging een gat te vinden in de wolkenmassa, maar ik loop vast. Rechtsom keren en iets zuidelijker nogmaals proberen – wat eerder in de vlucht leek het erop dat zowel noordelijk als zuidelijk de wolken wat minder dik waren.
Dus iets zuidelijker een tweede poging, maar weer vliegen we de wolkenmassa in. Verder naar beneden is geen optie, de grond komt verder naar boven en je hebt kans op hoge masten en hoogspanningsdraden. Dan maar weer rechtsom keren en nog iets zuidelijker. Dan lukt het, we komen over de heuvelrug. Gelukkig. Nu op naar het veld, zie ook het laatste plaatje bij dit verhaal.
Circuithoogte ligt op 2500 voet; dat kan ik eigenlijk net niet houden, iets onder circuithoogte komen we in de buurt van het veld waarna ik verder zonder problemen kan landen. Onder de wolken uitstekend zicht, nauwelijks wind, dus kan ik een mooie landing maken.

Tja, nu de volgende vraag: kunnen we later vandaag door naar Praag? Op de toren vertellen we wat we van plan zijn; de man op de toren begint schamper te lachen, en als we de weerinformatie erbij pakken, dan lachen we hard mee. Zeer lage bewolking in Tsjechië en we moeten nog een kilometer hoge bergrug over. Goed. Tijd om de kist in het gras vast te zetten een een hotel te gaan regelen.

Voor één keer bemoei ik me met een hotel, en we komen aan de rand van de stad Bayreuth terecht. Het heeft te maken met een Wagner festival dat deze week aan de gang is; dit stadje heeft kennelijk iets met Wagner, er zijn straatnamen naar hem genoemd, hij zit op vele plekken in de stad op een bankje en er is speciaal voor Wagner een operagebouw gebouwd: het Festspielhaus net buiten het centrum.
Op zich wel leuk om hier in de festivalweek te zijn – wie weet kunnen we nog een Wagner-concert bijwonen. Maar dat blijkt niet mogelijk, vandaag zijn er geen voorstellingen – tenminste volgens het officiële programma, bij het Festspielhaus staat het vol met auto’s. Het was ook maar de vraag of we er naar toe zouden kunnen, we hebben beide geen nette kleding bij ons.

Bayreuth is een leuk stadje met een gezellig centrum dat bestaat uit een mengelmoes van oude en modernere gebouwen.
Het is een stadje waar we gelukkig weer alle leeftijden tegen komen.

Vliegveld Bayreuth

Afstand tot Praag

Vincent en Wagner

Indruk van Bayreuth

Gevlogen route

De pogingen om door de bewolking heen te komen

Het weer zag er voor vandaag erg slecht uit, afgelopen nacht heeft het stevig geonweerd. Maar vanmorgen zag het er vriendelijk uit en de buienradar gaf aan dat er rond 11 uur een buitje kan komen, maar voor de rest geen drama’s.
Dus om 11 uur met de taxi weer richting veld. Eerlijk gezegd was ik er niet al te gerust op, toen ik de METAR’s en TAF’s las (dat is de weersverwachting voor de luchtvaart), zag ik dat ongeveer in heel Duitsland buien verwacht worden ergens in de middag. We moeten ook nog eens de heuvels over, en dat wordt niks als dan ook nog eens de bewolking te laag hangt.
Samen met de havenmeester kijken we naar de verwachting. Het lijkt erop dat het zou moeten lukken als we wachten tot ongeveer 1 uur, dan lijkt de bewolking in de wat hogere gebieden wat op te trekken.

Vincent heeft het veld Bad Kissingen uitgezocht. Het veld is PPR (Prior Permission Required), dus bellen. We zijn welkom, alleen zal er niemand op de toren zitten. Do it yourself dus.
Vincent merkt gelukkig op tijd op dat er op dat veld niet getankt kan worden; dus nog snel maar even op Damme voor de zekerheid wat peut erbij gooien, en dan rond 1 uur de lucht in.
Overigens viel de prijs voor de stalling in de hangar erg mee: 8 euro, en 8 euro landingsgeld. Geen geld dus.

En wat valt het allemaal mee. Zo goed als geen regen, de bewolking is overal hoog genoeg, en een prachtig zicht. Anderhalf uur later landen we alweer op Bad Kissingen – ondanks dat ik een nabij gelegen veldje in mijn ipad had geprogrammeerd, een alternatief veld waar wel getankt kan worden.

Bad Kissingen is een ervaring op zich. Ten eerste ben je op downwind volledig het zicht op de baan kwijt. Verder ligt downwind een flink stuk hoger dan het veld, dus op base en final moet je flink zakken.
Dan blijkt, na de landing, dat het veld is gebruikt voor een Concours Hippique, jawel, paardensport. Men is de boel nog druk aan het afbreken en opruimen, parkeren op de telefonisch doorgegeven plek gaat niet want daar is men nog tenten aan het afbreken. Op de toren is niemand, en als ik bel om door te geven dat we er zijn, wordt niet opgenomen. Dus we parkeren maar op een plekje dat ons goed lijkt.

Vincent reserveert een hotel en regelt een taxi. Op het moment dat die komt, komt ook de eigenaar van het veld aangereden. We staan op de verkeerde plek! Ja, dat weten we, toen was men nog tenten aan het afbreken. Omdat de taxi er al staat, en wij van plan zijn morgen weer te vertrekken mogen we bij de gratie van de eigenaar de kist laten staan en kunnen we, na het afrekenen van 8 euro voor stalling en landing (bij elkaar opgeteld!), richting hotel.

Bad Kissingen is echt een bejaarden-stadje, het lijkt erop dat het een kuuroord is voor mensen met allerlei gebreken. Er is nauwelijks jeugd op straat, en er zijn veel rollator- en scootmobiel winkels. Verder geeft elk hotel wel een kürort-achtig iets, dat hoort hier blijkbaar zo. Een bezienswaardigheid is ook de Brunnenhalle – daar kun je zeer gezond bronwater drinken – en het water is nog gratis ook! Dat wil zeggen, als je eerst een glas koopt…

Misschien moeten we hier over 15 jaar maar eens terug komen – dan vallen we in de doelgroep.

Hieronder veel foto’s – ik heb vlak voor de vakantie een compact camera gekocht en die moet ik natuurlijk even uitproberen.

De hangar waar de kist heeft overnacht in Damme

Vliegveld Bad Kissingen; het heeft nogal een opknapbeurt nodig

Indrukken van Bad Kissingen en ons hotel

Gevlogen route