Meerdere keren per dag hoor je plotseling lawaai uit de luidsprekers van de moskeeën en omdat iedere moskee zijn eigen luidsprekers en oproepers tot gebed heeft is het een kakofonie van geluid. Het begint al ’s ochtends kwart over zes en herhaalt zich meerdere keren per dag.
Het ontbijt begint een beetje saai te worden, elke dag staat er hetzelfde en vlees is in geen velden of wegen te bekennen. De enige variatie van vandaag is dat de gekookte eieren allemaal gekleurd zijn: in de war met Pasen?
Overigens merk je weinig van kerst – niet zo gek natuurlijk in een islamitisch land. Wel hier en daar wat leuke gekleurde lampjes en een verdwaalde kerstboom en kerstman, dat is het dan ook wel.
Op het programma staat vandaag een rit met het openbaar vervoer naar een eindpunt, kijken in hoeverre het leven afwijkt van de touristische binnenstad. Onderweg stappen we uit bij de muur van Istanbul, een bouwwerk van acht kilometer tussen de Gouden Hoorn en de Marmarazee. Hier ben je al aardig uit het centrum, steeds minder borden zijn vertaald in het Engels. De lunch is ook echt Turks, heel anders en veel goedkoper dan in de binnenstad.
De muur is geen echte bezienswaardigheid dus we gaan weer richting tram om nog verder te reizen.
Tot onze verbazing zien we een tramhalte en een lijn die niet op de kaart staat. Bij de ingang van de halte is geen kaart te bekennen, waar gaat ‘ie naar toe? Met mijn camera lukt het me een kaartje op het perron op de foto te krijgen en flink uit te vergroten, het blijkt dat een andere tramlijn verlengd is naar dit station. Deze lijn nemen we en komen in de buitenwijken terecht. Het gehalte hoofddoekjes is hier toch echt veel groter dan in het centrum, de stad ziet er niet echt bijzonder uit.
Op de terugweg stoppen we bij het einde van de Gouden Hoorn en wandelen naar een kabelbaan. Die brengt ons omhoog naar een punt met een prachtig uitzicht over de Gouden Hoorn en de stad Istanbul. Zo ongeveer alle bezienswaardigheden waar we geweest zijn zien we liggen.
Beneden stappen we op een veerboot die al zigzaggend over de Gouden Hoorn ons terug brengt richting de stad. Op- en afstappen is ook wel bijzonder, het is een behoorlijk grote boot die aan deze kleine opstapplekken helemaal niet aanlegt, nee, hij vaart met de boeg van de boot tegen de wal waarna je via een trap op de boeg kunt op- en afstappen. Binnen een minuut is de boot weer onderweg.
Ons laatste avondmaal in Istanbul is in een visrestaurant onder de brug die over de monding van de Gouden Hoorn gaat; het uitzicht is prachtig, bovendien zie je snoeren van de vissers op de brug op en neer gaan, al dan niet met aas of gevangen vis. Het eten is niet overweldigend maar door de plek en het uitzicht werd het wel de duurste maaltijd van de vakantie.
Lees verder →
