Om tien uur worden we in de bus geladen voor de reis naar het vliegveld, we gaan weer naar huis. Ondanks wat files in het centrum van Peking zijn we ruim op tijd op het vliegveld, en het kost niet al teveel tijd en moeite om door de formaliteiten heen te komen zodat we nog zo’n twee uur over hadden na de paspoortcontrole.
De vlucht richting Wenen vertrok een half uur te laat, maar komt desondanks op tijd aan.

Op naar de aansluitende vlucht, maar bij de security check gaat het fout: in Peking hadden we nog snel op het vliegveld twee flessen chinese wijn gehaald, en zie zaten dus in onze handbaggage. En dat komt niet door de check heen, het is meer dan 100 milliliter. Shit. Maar de beste man bij de controle was erg aardig en stelde voor dat we de flessen in 1 van onze rugtassen zouden stoppen, en de rest in de andere rugzak, en degene met de flessen alsnog als gewone bagage inchecken. Ik had daar niet zo’n zin in, maar Vincent heeft het toch gedaan. Nou maar hopen dat de flessen niet kapot gaan onderweg.

Mooi op tijd om half elf stonden we op Schiphol, en jawel, de flessen hadden de reis in het bagageruim overleefd; helaas mistten we op een paar minuten na de trein naar Utrecht, dus een half uurtje wachten. Om kwart over twaalf ’s nachts waren we uiteindelijk thuis.

Alles voelt weer goed, ik heb zelfs honger. Kan ik op deze laatste dag ook nog wat genieten van de chinese keuken!
Alleen ging de laatste dag niet helemaal volgens planning. We zijn begonnen met fietsen huren, dat ging goed. We kwamen bij een soort tempel terecht op een heuvel met uitzicht over de verboden stad. Helaas was het weer nu wel extreem grijs en konden we helemaal niet ver kijken. En toe begon het te regenen, ook na een tijd wachten werd het niet droog, dus maar een paar regencapes gekocht en terug naar het hotel gefietst, en de fietsen ingeleverd ondanks de plannen van Vincent om nog wat dingen per fiets te bezoeken. Het zag er niet naar uit dat het nog droog zou worden.
Dat werd het dus wel, twee uur na het inleveren van de fietsen scheen zelfs de zon – balen! Toen maar met de metro naar de plek die we nog uitgezocht hadden. Het bleek erg toeristisch, dus ik stelde voor niet hier maar ergens anders even te gaan zitten; dat ging helaas ook niet goed, we belandden in een woonwijk (hutong) die vooral door toeristen bezocht werd en niet echt leek op wat wij elders gezien hadden. Geen terrasjes te vinden en we bleken ook nog de verkeerde kant op te lopen.
Na lang lopen belandden we uiteindelijk in de winkelstraat waar we eerder op het terras gezeten hebben. Prima.

Nu nog ergens eten, ik wilde wel weer naar een restaurant zoals gisteravond, dus met de metro naar een plek waar veel restaurants zouden moeten zitten. Dat was ook zo, maar dan vooral fastfood. Na veel omzwervingen kwamen we weer in de buurt van het hotel, en de tijd begon ook te dringen omdat rond half tien veel restaurants dicht gaan. Uiteindelijk hebben we nog wel lekker gegeten (ik heb een halve eend weggewerkt), maar het type restaurant is niet geworden wat ik wilde.

Nog iets over het verkeer in Peking. Net als in Mongolie wordt hier veelvuldig getoeterd, maar de chaos is iets minder groot. Fietsers hebben ruim baan, over het algemeen zijn de fietspaden erg breed.
Voetgangers is een ander verhaal, auto’s en voetgangers is net als water en vuur. Voetgangers steken over waar en wanneer ze willen, rood of groen, maakt niet uit. Maar ook al hebben voetgangers groen licht, dan komen auto’s die ook groen hebben luid toeterend aanzetten en geven totaal geen voorrang aan voetgangers, uitkijken geblazen.
Om dit weer wat te reguleren staan bij heel veel stoplichten mannetjes met vlaggen die je flink uitschelden als je het waagt over te steken zonder zijn toestemming.
Overigens zie overal veel officiele mensen op plateau’s in de houding staan, kennelijk moeten ze iets bewaken. Ik krijg vaak een Melkert-baan gevoel.

Lees verder →

Gelukkig hield het ’s ochtends op en na wat thee en wat yoghurt zij we een stukje gaan wandelen richting het treinstation waar we aangekomen waren.
Vervolgens hebben we de metro genomen naar een buitenwijk om te kijken hoe het daar is. De metro is behoorlijk modern en kost maar liefst 3 Yuan (30) cent. We zagen hier een vorm van reclame die we in het westen nog niet tegen gekomen waren: in de tunnelbuizen zelf zijn enorme rijen beeldschermen aangebracht waarop reclame te zien valt. Door de reclameteksten met dezelfde snelheid over het scherm te laten bewegen als de metro rijdt lijkt het alsof de tekst stil staat. Erg grappig.
We moesten overstappen naar een metro die enkele meters boven de stad rijdt (en nieuwe kaartjes kopen), dat is leuk want dan zie je ook nog wat.
We stapten twee haltes voor het einde uit en we kwamen in een gezellig chinees straatje uit met kleine restaurantjes en handelaartjes. Dit is wat ik me meer voorgesteld had! We zijn per metro naar nog een andere buurt gereden waar we hetzelfde straatbeeld tegenkwamen.

Toch wel jammer dat mijn ingewanden niet zo meewerken, ik had graag wat meer willen genieten van de chinese keuken. Vanavond heb ik het bij een maissoep gehouden terwijl Vincent zich uitgeleefd heeft op een soort van rundvleesschotel…

Lees verder →

We gaan op excursie naar de Chinese Muur (de chinezen zelf noemen hem The Great Wall). Om 9:00 moeten we in de lobby zijn en zodra we onze hotelkamer uit lopen zien we onze reisgenoten uit Mongolie weer, het gesprek gaat nog steeds over diarree, veel mensen hebben nog steeds last. Ook mijn buik werkt nog niet echt mee helaas.
De rit duurt ongeveer anderhalf uur inclusief een verplichte stop bij een staatsbedrijf waar ze mooi beschilderde koperen potten en dergelijke maken.
Ook bij de muur, 95 km uit het centrum van Peking, is het grijs en mistig en dat is erg jammer voor de foto’s. We kunnen kiezen: met de kabelbaan naar boven naar de muur of lopend. Wij besluiten met de kabelbaan omhoog en lopend naar beneden.

De muur is in de 16e eeuw voltooid en is 6300 kilometer lang. 90% van de muur is in verval en enkele stukken worden goed bijgehouden voor onder andere toeristen. Ook sponsoring doet zijn intrede, het stuk muur waar wij waren was ‘mede mogelijk gemaakt door Henkel’. Hetzelfde zag je ook al in de verboden stad.
De muur is gebouwd om vijanden buiten China te houden, het stuk waar wij waren was in heuvelachtig gebied en bestaat uit een aaneenschakeling van zeer ongelijkmatige trappen, erg lastig lopen. Om de zoveel meter is er een torentje. En dat 6300 kilometer lang, ongelofelijk.

Na het bezoek aan de muur werden we meegenomen naar een lunch, die hapjes die ik gehad heb smaakten prima, maar mijn ingewanden stribbelden nogal tegen.
Na een bezoek aan een winkelcentrum (waar naar mijn gevoel niemand zin in had, maar ja het hoorde bij het programma) was het tijd om echte Peking Duck te gaan eten. Vincent heeft ervan genoten, ik kon helaas weer nauwelijks een hap naar binnen krijgen.

’s Nachts ging het bij mij helemaal mis, vele vele malen naar de wc…

Lees verder →

Aaaah, eindelijk een dag zonder Nederlanders, we zijn vrij! De meesten hebben nog drie volle dagen met excursies, wij alleen morgen nog. Dus vandaag lekker rustig aandoen, en in de loop van de ochtend naar het internetcafe. Paspoort mee want je moet misschien aantonen dat je buitenlander bent, chinezen zelf mogen niet zomaar naar een internetcafe. De snelheid is uitstekend en de mail snel gelezen; sommige sites doen het niet, dat heeft misschien met de censuur te maken.
Vervolgens naar de Verboden Stad, een stad binnen Peking waar de keizers woonden. Het is een groot gebied met veel grote en kleinere pleinen en verblijven, je kunt hier dagen rondwaren en nieuwe dingen blijven ontdekken. Dit is wel typisch chinees, iets wat ik ook iets meer had verwacht van Peking zelf.
Wij moesten per persoon 40 Yuan entree betalen (4 euro), kinderen onder een meter twintig mogen gratis naar binnen.

Het leven in Peking is voor een westerling niet duur, een flesje water kost 15 cent, een fles bier van 660 ml kost 2 euro. Eten, inclusief drinken doe je voor 12 euro per persoon, soms zelfs minder.

Na het bezoek aan de Verboden Stad was het weer tijd voor een biertje; toen ik mijn derde (halve) flesje bestelde kwam me dat op een advies te staan van de eigenaresse: ‘Don’t drink too much, it is not good for your health’. Dat zul je bij ons niet vaak van een kroegbaas horen!
Een chinese familie kwam bij ons in de buurt zitten; plotseling komen de drie kinderen een voor een naast mij zitten en moet ik met ze op de foto. We worden als westerlingen regelmatig aangestaard, kennelijk zijn westerlingen hier nog steeds een bijzonderheid.
Het terrasje ligt in een duur erg westers aandoende winkelstraat waar nog flink aan verbouwd wordt. Grote delen van de stad, ook de verboden stad, worden opgeknapt omdat volgend jaar rond deze tijd de olympische spelen hier beginnen. We lopen een winkelcentrum binnen waar ook nog flink aan gebouwd wordt, hier blijken alle dure merken een winkel te hebben. Sport, kleding, sieraden, alles wat duur en westers is is er te koop; Vincent koopt nog een nette broek voor maar liefst 14 euro! Maar verder redelijk westerse prijzen.
Helemaal bovenin zitten restaurants, we kiezen er een uit die er wel grappig uit ziet, iedereen heeft een soort kookstel (hotpot) op tafel waarin ze hun eigen eten koken. Dat hebben wij dus ook gedaan, gelukkig kwamen ze ons een beetje op weg helpen, anders hadden we er nog uren gezeten.

Lees verder →